Οταν στην ιστορία σου έχουν «γράψει» η μετανάστευση, η φυγή, ο ξεριζωμός, τότε η ευχή, η λαχτάρα, ο αγώνας για ένα λιμάνι, ένα καταφύγιο, ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι σου, γίνονται συνειδητά ή ασυνείδητα το όνειρο και ο στόχος, χωρίς να νοιάζεσαι για το μάταιο ή το σκλάβωμα για την απόκτησή τους.
Στην ιστορία που κρύβει το «Ανάκτορο στην Ανω Τούμπα», τρεις γενιές καταθέτουν τις οικονομίες και τη λαχτάρα να χτιστεί. Πόλεμοι, ανακατατάξεις και ανταλλαγές πληθυσμών θα φέρουν την πρώτη γενιά στις προσφυγικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Τα σχέδια για μια καλύτερη ζωή θα οδηγήσουν τους απογόνους της στην κατάθεση κόπων και οικονομιών για να στηθεί ένα νοικοκυριό, που θα τους δίνει την ασφάλεια μιας ιδιοκτησίας για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Μα οι συνθήκες που φέρνει απροειδοποίητα η ζωή θα φέρνουν πάντα στο προσκήνιο την επανάληψη της φυγής...
Η τελευταία βασίλισσά του, η «Ελληνογερμανίδα» για τους περίοικους, κυρία Αγάπη - που γράφτηκε για την Ελένη Γερασιμίδου - με γέλιο και με κατανόηση ακόμα και μπροστά στα δύσκολα, μας ξεναγεί στο μικρό παλάτι της, ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στην ιστορία μιας πόλης και μια χώρας που, τι παράξενο, τα μυστικά τους κρύβονται μέσα στις κάμαρες και στα ντουλάπια ενός σπιτιού με όλα τα κομφόρ και την ηχώ μιας «μοναξιάς»...