Τη δεκαετία του '60 πήγα στον Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής για να με ακούσουν, για να με προσλάβουν σαν μέλος της χορωδίας. Με υποδέχθηκε ο Μάνος Λοΐζος. Με ρώτησε ποιο τραγούδι ξέρω. Εγώ άκουγα ξένα εκείνη την εποχή, μαθήτρια... Μου λέει θα μάθεις ένα ελληνικό και θα έρθεις. Θα μάθεις τον «Καημό», ήταν μεγάλο σουξέ τότε του Μίκη Θεοδωράκη, ακουγόταν στο ραδιόφωνο με την υπέροχη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Τραγούδησα... Μου λέει, ωραία, είσαι μέλος του Συλλόγου και μαζί θα προχωρήσουμε. Ηταν ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Νότης Μαυρουδής και ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Ο Σύλλογος ήταν η «κυψέλη» μας. Εκεί δοκιμάζαμε τα τραγούδια, κάναμε τη χορωδία. Ξεπερνούσαμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας μέσα από το τραγούδι. Ημασταν σχεδόν καθημερινά μαζί.

Ηταν η εποχή των μεγάλων κοινωνικών αγώνων, της νέας δημιουργίας. Γι' αυτό αργότερα ονομάστηκε «άνοιξη» στο ελληνικό τραγούδι. Τραγουδούσαμε σε φοιτητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, σε λαϊκές συναυλίες. Τραγουδούσαμε και διαδηλώναμε. Διαδηλώναμε και τραγουδούσαμε. Υπήρχε η ανάγκη του λαού και της νεολαίας να μιλήσει, να φωνάξει εναντίον της αδικίας, του πολέμου.

Ο Μάνος είχε ένα πηγαίο ταλέντο. Ηταν πολύ λυρικός, ευαίσθητος, τρυφερός άνθρωπος και αυτό έβγαινε και στη δημιουργία του. Τα τραγούδια του ακουμπούσαν τα προβλήματα του κόσμου. Είχε και μια οικουμενική ματιά. Στην Αμερική ήταν έντονο το πρόβλημα του ρατσισμού. Και για σκεφτείτε, ένας Ελληνας μαζί με έναν άλλο Ελληνα που έγραψε τους στίχους, τον Γιάννη Νεγρεπόντη, έγραψαν τα «Νέγρικα». Τα πρωτοτραγουδήσαμε στους φοιτητές της Βιομηχανικής στον Πειραιά και είχαμε ετοιμάσει και άλλες συναυλίες, αλλά δεν προλάβαμε. Εγινε το πραξικόπημα... Τα ηχογραφήσαμε μετά τη μεταπολίτευση. Και όπου τα τραγουδώ, ακόμα και σήμερα, συναρπάζουν τον κόσμο.

Πρέπει να συγχαρούμε το ΚΚΕ και τη Νεολαία του, την ΚΝΕ, που τιμά τους δημιουργούς. Είναι πολύ σημαντικό. Με αυτόν τον τρόπο δεν τιμά μόνο αυτούς αλλά και την κοινωνία, στην οποία απευθύνονται. Η εποχή έχει αλλάξει τόσο πολύ. Φοβάμαι ότι θα περάσουμε στη λήθη... Βέβαια, υπάρχουν και οι καινούριες δημιουργίες που πρέπει να βγουν και να υποστηριχθούν, να κρατήσουμε ό,τι καλύτερο και «ζωντανότερο» από εκείνη την εποχή και να το δώσουμε στον νέο κόσμο.