Ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967 - 1974, αποχαιρέτησε τον Κώστα Καζάκο που ήταν μέλος του ΣΦΕΑ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Στη διάρκεια των σκληρών, πικρών χρόνων της στρατιωτικής δικτατορίας, όταν πολλοί και από τον χώρο της Τέχνης, την οποία υπηρέτησες πιστά, όταν πολλοί έσκυψαν το κεφάλι χαμηλά, εσύ δεν τους ακολούθησες. Αντίθετα, σαν έτοιμος από καιρό έμεινες μαχόμενος, κόντρα στη δικτατορία, στο αιματοβαμμένο καθεστώς της». Πρόσθεσε ότι σ' εκείνα τα δίσεκτα χρόνια τόποι βασανιστηρίων, εξορίας, φυλακών, γέμιζαν από αντιδικτατορικούς αγωνιστές, «κι εσύ, σύντροφε Κώστα, έχεις το δικό σου μεράδι σε τέτοιους τόπους εκείνα τα δίσεκτα χρόνια, ύστερα από την παράσταση "Το Μεγάλο μας Τσίρκο". Γιατί αντιστάθηκες στη δικτατορία, γιατί έμεινες όρθιος, μαχόμενος, ασυμβίβαστος».

Μίλησε για το καλλιτεχνικό και κοινωνικό, πολύπλευρο και πολυεπίπεδο έργο του, που απευθυνόταν στους ανθρώπους του μόχθου, στους καταπιεσμένους, σ' εκείνους που παράγουν τον πλούτο και που σχεδόν πάντα δεν λαμβάνουν τίποτα. Και πρόσθεσε ότι «οι αντιστασιακοί αγωνιστές του ΣΦΕΑ θα σε θυμόμαστε πάντα ως καλλιτέχνη, δημιουργό, μαχητή, αδιάλλακτο απέναντι στην αδικία. Σε όλα τα παιδιά σου και στην αγαπημένη σου Τζένη λέμε: Να 'στε περήφανοι για τον Κώστα, τον Κώστα των αγωνιστών!».