Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο σημαντικός θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος Μάριος Ποντίκας. Από τους κορυφαίους του μεταπολιτευτικού «ρεαλιστικού νεοελληνικού θεάτρου», με επιτυχίες που άφησαν εποχή, ο Μάριος Ποντίκας έγραψε διαχρονικά και επίκαιρα κείμενα.

Γεννημένος στη Μυτιλήνη, το 1942, ήταν απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ και εργάστηκε για μεγάλο διάστημα στη διαφήμιση ως κειμενογράφος.

Εργα του έχουν παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν («Ο γάμος»), στο Εθνικό Θέατρο («Τρομπόνι», «Ορθός Λόγος», «Θεατές»), στο Θέατρο ΣΤΟΑ («Θεατές», «Εσωτερικαί Ειδήσεις», «Κοίτα τους», «Ο λάκκος και η φάβα», «Η πανοραμική θέα μιας νυχτερινής εργασίας», «Η γυναίκα του Λωτ», έργο που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τη Θεατρική Σκηνή του Α. Αντωνίου με τίτλο «ΕΣΤΩ»), στο Θεσσαλικό Θέατρο («Η διαθήκη», «Εθνική γιορτή»), στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος («Η γυναίκα του Λωτ», «Τρομπόνι») και σε άλλες σκηνές, μεταξύ των οποίων πολλές ερασιτεχνικές.

Επίσης, είχε διασκευάσει κείμενα της ελληνικής πεζογραφίας για την τηλεόραση («Χαμένη Ανοιξη» του Στρ. Τσίρκα, «Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λ. Ζωγράφου κ.ά.), ενώ είχε εκδώσει και συλλογές με πεζογραφήματά του.

Σε ανακοίνωση για τον θάνατό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με σεβασμό τον Μάριο Ποντίκα, θεατρικό συγγραφέα, σεναριογράφο και πεζογράφο, σημαντικό εκπρόσωπο του μεταπολιτευτικού νεοελληνικού θεάτρου, ο οποίος "εξέθεσε" μέσα από το έργο του τη σαθρή και τυραννική για τους πολλούς πραγματικότητα δεκαετιών.

Με οξεία κριτική ματιά, με κείμενα που κινούνταν "κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων", αλλά και πινελιές μελαγχολίας αποτύπωσε και στηλίτευσε το "πέρασμα" στην εποχή του "ατομικισμού", της προσωρινής προοπτικής "ατομικής ευημερίας" και το "βόλεμα της πονηριάς".

Ο Μάριος Ποντίκας διασκεύασε κείμενα της ελληνικής πεζογραφίας για την τηλεόραση ("Χαμένη Ανοιξη" του Στρατή Τσίρκα, "Η αγάπη άργησε μια μέρα" της Λ. Ζωγράφου κ.ά.).

Εργα του έχουν παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο "Στοά", στο Θεσσαλικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ("Η Γυναίκα του Λωτ") και σε άλλες σκηνές, μεταξύ των οποίων πολλές πανεπιστημιακές, ημικρατικές, ερασιτεχνικές.

Επίσης εξέδωσε δύο συλλογές με πεζογραφήματά του.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους οικείους του».