Οταν πριν από λίγες βδομάδες η Πελόζι «μαδούσε τη μαργαρίτα» με το «πάω - δεν πάω στην Ταϊβάν», δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προσπαθούσαν και στη χώρα μας να παρουσιάσουν τις αποφάσεις της ως μια «προσωπική στρατηγική» και μάλιστα σε αντιπαράθεση με το «στρατιωτικό κατεστημένο» και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που εμφανίζονταν ως «αντίθετοι» με την επίσκεψη αυτή. Εκτοτε όμως κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Μετά την Πελόζι, κι άλλοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ επισκέφτηκαν την Ταϊβάν και μάλιστα σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι η Κίνα αντέδρασε έντονα και αύξησε τη στρατιωτική της παρουσία στα Στενά της Ταϊβάν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όπως ανακοινώθηκε, η Ιαπωνία σκοπεύει να επεκτείνει το βεληνεκές 1.000 πυραύλων Κρουζ, ώστε να μπορούν στο εξής να πλήξουν την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα. Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ακολουθούν σταθερά πορεία κλιμάκωσης στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα, βάζοντας στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης την Ταϊβάν. Εκεί εντάσσονται οι επισκέψεις Πελόζι και άλλων αξιωματούχων, που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά», χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τις αντιθέσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ για το πόσο «θα τεντώνουν το σκοινί» κάθε φορά απέναντι στην Κίνα. Το βέβαιο είναι ότι στην περιοχή μαζεύεται ολοένα και περισσότερο εύφλεκτο υλικό, όσο οξύνονται οι αντιθέσεις ΗΠΑ - Κίνας, με τους Αμερικανούς να ρίχνουν όλα τα «όπλα» στην αρένα, για να υπερασπιστούν την πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, βάζοντας φωτιά απ' άκρη σ' άκρη στον πλανήτη.