Πριν καλά καλά σβήσουν οι φλόγες, ο λαός της Βόρειας Εύβοιας ρίχτηκε σε μια νέα μάχη: Στην οργάνωση του αγώνα για αποζημιώσεις και μέτρα ουσιαστικής στήριξης, για να μπορέσει να παραμείνει στον τόπο του.

Παρακαταθήκη στην προσπάθεια αυτή ήταν η λαϊκή αυτενέργεια, η αλληλεγγύη και οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν στα μέτωπα της φωτιάς και στη μάχη για να σωθούν σπίτια και χωριά. Εκεί ήταν που πήρε «σάρκα και οστά» το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Η «μαγιά» για την οργάνωση του αγώνα ήταν το Σωματείο των ρετσινάδων και ο Αγροτικός Σύλλογος. Γρήγορα στα χωριά της περιοχής στήθηκαν Επιτροπές Αγώνα Πυρόπληκτων και η Συντονιστική τους Επιτροπή.

Ο κόμβος της Στροφυλιάς έγινε το κέντρο όλης αυτής της πρωτόγνωρης για την περιοχή δραστηριότητας. Εκεί στήθηκε το Στέκι Αγώνα και Αλληλεγγύης, εκεί για μήνες χτυπούσε η καρδιά του πυρόπληκτου λαού της περιοχής.

Στον κόμβο της Στροφυλιάς πραγματοποιήθηκε στις 21 Αυγούστου το συγκλονιστικό συλλαλητήριο, με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, που έδωσε το έναυσμα για την κλιμάκωση του αγώνα και παράλληλα έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση.

Εκεί δόθηκε λίγες βδομάδες μετά και η μεγάλη συναυλία αγώνα και αλληλεγγύης με τη συμμετοχή καταξιωμένων ερμηνευτών και μουσικών.

Ακολούθησε το επίσης μαζικό συλλαλητήριο στην Αθήνα σε συντονισμό με πληγέντες από άλλες περιοχές της χώρας, που αποτελεί μια ακόμη συνεισφορά του πυρόπληκτου λαού της Βόρειας Εύβοιας στην προσπάθεια να αναπτυχθεί παραπέρα και να δυναμώσει η οργανωμένη διεκδίκηση του λαού.

Ο αγώνας του λαού της Βόρειας Εύβοιας εξελίσσεται όλο αυτόν τον χρόνο μέσα από διάφορες κινητοποιήσεις και μορφές.

Μέσα από μαζικές συγκεντρώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας στη Χαλκίδα, από το μπλόκο των αγροτών στον κόμβο της Στροφυλιάς τον χειμώνα, από δυναμικές παρεμβάσεις στις φιέστες που διοργανώνουν στην περιοχή η κυβέρνηση και η επιτροπή «ανασυγκρότησης», όπως στις αρχές του Ιούνη στην Ιστιαία.

Δεν έλειψαν επίσης οι κινητοποιήσεις Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, μαθητών και εκπαιδευτικών ενάντια στην υποβάθμιση σχολικών μονάδων της περιοχής στα πυρόπληκτα χωριά, που έρχεται να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τις ήδη απαξιωμένες συνθήκες Εκπαίδευσης.

Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι ΜΚΟ που αλωνίζουν στην περιοχή έφτασαν στο σημείο να χτυπάνε την πόρτα σχολείων και να ζητούν να αναλάβουν εκπαιδευτικές και παράλληλες δράσεις, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά και οι ελλείψεις, υποκαθιστώντας τις υποχρεώσεις του κράτους.

Ο οργανωμένος αγώνας που αναπτύχθηκε αμέσως μετά τη φωτιά και συνεχίζεται, αποτελεί παρακαταθήκη και όπλο για τον λαό της περιοχής απέναντι στα σχέδια και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Ολος αυτός ο αγώνας και η πίεση που άσκησε, συνέβαλαν καθοριστικά στα όποια μέτρα στήριξης έχουν παρθεί μέχρι τώρα, ενώ διαμορφώνουν όρους για μεγαλύτερες κατακτήσεις.

Ο λαός της περιοχής είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα του. Αυτό φανερώνει ο πολλαπλασιασμός των εγγραφών και των συμμετοχών στις εκλογές του Σωματείου των ρετσινάδων και στον Αγροτικό Σύλλογο, αλλά και η δυναμική συμμετοχή στις τελευταίες κινητοποιήσεις.

Στο πλαίσιο αυτό η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Πυρόπληκτων διοργανώνει σύσκεψη - συνέντευξη Τύπου την Τετάρτη 10 Αυγούστου, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα του κτιρίου Μελά στη Λίμνη.

Στον αγώνα που έδωσε και συνεχίζει να δίνει ο λαός της Βόρειας Εύβοιας, βρήκε πλατιά συμπαράσταση και αλληλεγγύη από την εργατική τάξη και τον λαό ολόκληρης της χώρας.

Η κάθε είδους υλική βοήθεια που άρχισε να καταφθάνει από την επόμενη μέρα της φωτιάς στη Βόρεια Εύβοια ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σωματεία εργαζομένων, σύλλογοι, φορείς άρχισαν να συγκεντρώνουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης και να τα στέλνουν με οργανωμένες αποστολές στη Βόρεια Εύβοια, ενώ δεκάδες ήταν οι περιπτώσεις μεμονωμένων ατόμων που έστελναν τη βοήθειά τους.

Η συγκινητική αυτή συμπαράσταση και αλληλεγγύη ξεπέρασε μάλιστα τα σύνορα της χώρας, καθώς στήριξη στάλθηκε ακόμη και από το εξωτερικό.

Για τη διαχείριση της υλικής βοήθειας που κατέφθανε η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα έστησε και δεύτερο Στέκι στην Ιστιαία. Και τα δύο Στέκια οργανώθηκαν και λειτούργησαν υποδειγματικά.

Σ' αυτά τα δύο επιτελεία του αγώνα, και κυρίως στον κόμβο της Στροφυλιάς, διαδραματίστηκαν συγκλονιστικές και ανεπανάληπτες στιγμές που δύσκολα περιγράφονται.

Εργαζόμενοι, φοιτητές, άνθρωποι κάθε ηλικίας από διάφορες γωνιές της χώρας ερχόντουσαν στο Στέκι όχι μόνο για να προσφέρουν υλικά αγαθά αλλά και για να βοηθήσουν στη λειτουργία τους. Παρέμειναν για λίγες μέρες στην περιοχή όχι μόνο προσφέροντας αλλά και παίρνοντας και οι ίδιοι ένα μεγάλο μάθημα ζωής, όπως χαρακτηριστικά σημείωναν φεύγοντας, με την υπόσχεση να επιστρέψουν.

Εκεί στο Στέκι της Στροφυλιάς σφυρηλατήθηκαν ακόμη περισσότερο οι δεσμοί ανάμεσα στον πυρόπληκτο λαό της περιοχής αλλά και σε όσους βρέθηκαν για να βοηθήσουν.

Γυναίκες από τα γύρω χωριά έπαιρναν τρόφιμα και πράγματα από το Στέκι και το μεσημέρι επέστρεφαν με μαγειρεμένα φαγητά για να φάνε όλοι όσοι βοηθούσαν εθελοντικά στη λειτουργία του. Μοναδικές εικόνες που μόνο η γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη μπορεί να προσφέρει.