Εντονες διαμαρτυρίες προκαλεί η απόφαση της κυβέρνησης για τη συνταγογράφηση των ανασφάλιστων μόνο σε δημόσιες μονάδες Υγείας, χωρίς όμως να προβλέπεται η ενίσχυσή τους με μόνιμο κι επαρκές προσωπικό. Οπως καταγγέλλουν οι ασθενείς με Ρευματικά Νοσήματα (ΡευΜΑζήν), πολλοί ακολουθούν θεραπευτική αγωγή που μπορεί να συνταγογραφήσει μόνο ο ρευματολόγος, ακόμα μια ειδικότητα που οι ασθενείς την ψάχνουν με το κιάλι στο δημόσιο σύστημα Υγείας. «Προβλέπεται μεγάλη αύξηση της ταλαιπωρίας και της αναμονής των ασθενών, οι οποίοι θα χάσουν πολύτιμο για την υγεία τους χρόνο χωρίς να έχουν πρόσβαση στα φάρμακά τους. Ακόμα δυσκολότερη είναι η θέση των ανοσοκατεσταλμένων ασθενών, οι οποίοι θα υποχρεωθούν να διαμείνουν σε περιβάλλοντα επικίνδυνα για την υγεία τους, δεδομένης της αύξησης των κρουσμάτων της covid-19 και του προβλεπόμενου νέου κύματος ενόψει του επερχόμενου φθινοπώρου», σημειώνουν.

Ενδεικτικό της κατάστασης που έχουν συνδιαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις που αποψιλώνουν το δημόσιο σύστημα Υγείας από βασικές ειδικότητες, είναι χιλιάδες ασθενείς να αντιμετωπίσουν το «μεγάλο έλλειμμα της ειδικότητας των Ρευματολόγων στα δημόσια νοσοκομεία και την παντελή έλλειψη σε μεγάλες γεωγραφικές περιοχές της χώρας. Ειδικότερα, υπάρχουν μόνο 18 ρευματολογικές κλινικές σε όλη τη χώρα (στην πλειοψηφία τους σε μεγάλα αστικά κέντρα), ενώ ελάχιστοι ρευματολόγοι υπηρετούν σε άλλες δημόσιες δομές».

Οσο για την αναμονή και στα ραντεβού των ρευματοπαθών στα νοσοκομεία «είναι ήδη μακρά (μέσος όρος αναμονής 2-4 μήνες)», η οποία με την επιλογή και της σημερινής κυβέρνησης να μην αναπτυχθεί δημόσιο σύστημα ΠΦΥ, προβλέπεται «να γίνει δραματικά μεγαλύτερη, με κίνδυνο οι ανασφάλιστοι ασθενείς να μείνουν πολύ χρόνο χωρίς θεραπεία, αφού δεν θα έχουν έγκαιρη πρόσβαση στη συνταγογράφηση των φαρμάκων τους. Επιπροσθέτως, ασθενείς που παρακολουθούνται από ιδιώτες ιατρούς, οι οποίοι μέχρι τώρα αποφάσιζαν για την αγωγή τους, θα αναγκαστούν να προσέρχονται για συνταγογράφηση σε δημόσιες δομές, όπου όμως δεν υπάρχει πλήρης εικόνα του νοσήματός τους και της πορείας του σε σχέση με τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται και επομένως θα χρειαστεί επαναξιολόγηση, γεγονός που προσθέτει ακόμα μεγαλύτερο φόρτο στις δημόσιες δομές και μεγάλες καθυστερήσεις στα ραντεβού».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η καταγγελία των ασθενών που πάσχουν από συγγενείς καρδιοπάθειες «ο αριθμός των οποίων στατιστικά είναι σαφώς υπολογίσιμος», και όπως σημειώνουν «η συντριπτική πλειοψηφία των ενηλίκων καρδιοπαθών, με δεδομένο ότι οι καρδιοπαθείς οι οποίοι έχουν κριθεί και κρίνονται καθημερινά αρμοδίως με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 80% είναι ελάχιστοι, αποκλείεται παντελώς από όποια ευνοϊκή διάταξη.

Συμπάσχοντές μας, με σοβαρότατα νοσήματα και εξαιρετικά επιβαρυμένη καθημερινότητα, οι οποίοι για τον οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν, μόνιμα ή προσωρινά, τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης να υποβάλλονται σε μια διαδικασία επίπονη και χρονοβόρα, να συνωστίζονται στα εξωτερικά ιατρεία διαχρονικά υποστελεχωμένων δομών, αναμένοντας επί μέρες ή βδομάδες ενίοτε και περισσότερο, κάποιο διαθέσιμο ραντεβού και μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία δεν έχει λήξει ουσιαστικά η έκτακτη συνθήκη της πανδημίας, ενώ σε κίνδυνο ευνόητα τίθενται πρωτίστως οι ανοσοκατεσταλμένοι συμπολίτες μας».