Associated Press

Το ισραηλινό τανκ ενώ εισβάλει στον καταυλισμό προσφύγων στην Μπαλάτα

Η πρόταση, μάλιστα, δε φαίνεται να χάνει την αίγλη της παρά το λουτρό αίματος που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία 24ωρα στη Δυτική Οχθη, με τον ισραηλινό στρατό να επιχειρεί μέσα σε δύο προσφυγικά στρατόπεδα «με στόχο να διαλύσει τους παραδείσους των τρομοκρατών». Ο απολογισμός βαρύς μέσα σε λίγες ώρες και οι συνέπειες, προειδοποιεί η παλαιστινιακή ηγεσία, της σφαγής ανυπολόγιστες. Κατά συνέπεια και οι προσδοκίες από τη σαουδαραβική πρόταση ακόμη μεγαλύτερες.

Εντούτοις, από όλα όσα έχουν γίνει γνωστά, η σαουδαραβική πρόταση δεν εμπεριέχει κανένα καινούριο στοιχείο. Ουσιαστικά, αποτελεί συμπύκνωση, τουλάχιστον σύμφωνα με το δημοσίευμα των «Νιου Γιορκ Τάιμς», των υπαρχουσών σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ. Προβλέπει αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα εδάφη που κατέκτησε το 1967 και, ως αναμενόμενο αντάλλαγμα, εξομάλυνση των ισραηλινο-αραβικών διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων. Σε πρώτη ανάγνωση η πρόταση φαίνεται εύκολα εφαρμόσιμη. Ολα, όμως, τα χρόνια από το 1967 μέχρι σήμερα, αποδεικνύουν ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η ισραηλινή πρώτη αντίδραση μπορεί να ήταν θετική. Εντούτοις, δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για «σχέδιο βιτρίνας» προκειμένου να «ευχαριστήσει το Ριάντ τις ΗΠΑ». Πολλές είναι οι ενστάσεις, κυρίως από το στρατόπεδο της ακροδεξιάς που δεν αποδέχεται την ολική στρατιωτική αποχώρηση, ούτε φυσικά τη διάλυση των εποικισμών και την, κατά συνέπεια, απώλεια ελέγχου των σημαντικών γεωστρατηγικών παλαιστινιακών εδαφών. Τις ανησυχίες αυτές φαίνεται ότι συμμερίζεται, παρά την επίσης θετική της αντίδραση, και η Ουάσιγκτον, καθώς η σύμβουλος του Προέδρου Μπους, Κοντολίζα Ράις, δήλωνε ότι «καλό θα ήταν να μην οριστούν, εξαρχής, τα σύνορα αλλά μέσα από διαπραγματεύσεις».

Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκονται οι παλαιστινιακές ανησυχίες, που φροντίζουν να παραμένουν χαμηλών τόνων. Σύμφωνα με αυτές, είναι πιθανό η ισραηλινή ηγεσία να εκμεταλλευτεί τη σαουδαραβική πρόταση σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κατευνάσει τη διαρκώς διογκούμενη δυσαρέσκεια του ισραηλινού λαού και να αποκαταστήσει την εικόνα της στη διεθνή κοινή γνώμη. Επιπλέον, υποστηρίζουν, θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο αλλά και το ποθούμενο, εδώ και δεκαετίες: την αποκατάσταση των σχέσεών της με τον αραβικό κόσμο υποχωρώντας σε ελάχιστα σημεία και ουσιαστικά μην ικανοποιώντας κανένα από τα παλαιστινιακά αιτήματα.

Αν οι φόβοι αυτοί γίνουν πραγματικότητα, εκτιμούν, η ισραηλινή ηγεσία θα είναι κερδισμένη, όπως και η Σαουδική Αραβία, που θα έχει αναβαθμίσει το ρόλο της, αλλά οι Παλαιστίνιοι χαμένοι. Εκτός και αν, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, η σαουδαραβική πρόταση δεν είναι παρά μια έμμεση αμερικανική παρέμβαση προκειμένου να κλείσει «ένα μέτωπο στον αραβικό κόσμο και να είναι ευκολότερο να ανοίξει ένα άλλο», υπονοώντας το Ιράκ. Οποια εκτίμηση και αν είναι η κοντινότερη στην αλήθεια, το σίγουρο είναι ότι η πρόταση, στο σύνολό της, θα συζητηθεί, κατ' αρχάς, στην αραβική σύνοδο κορυφής στα τέλη Μάρτη και έπεται μακρά συνέχεια. Μέχρι τότε, η κυβέρνηση Σαρόν φαίνεται διατεθειμένη να επιμείνει στην κλιμάκωση. Και ο κύκλος του αίματος παραμένει διαρκώς ανοιχτός.