Οσο περισσότερο τραβιέται η «κουρτίνα» της πανδημίας από τα δημόσια νοσοκομεία, τόσο αποκαλύπτεται η τραγωδία που ζουν υγειονομικοί και ασθενείς και τους προηγούμενους μήνες η κυβέρνηση βολευόταν να τη φορτώνει στην «έκτακτη κατάσταση». Ετσι, παράλληλα με το φετινό «πάγωμα» του κορονοϊού, αφού έγινε πια συνήθεια η τουριστική περίοδος να εξαλείφει ακόμα και τα πρωτόκολλα - λάστιχο, κάθε μέρα που περνάει βγαίνει και μια είδηση που αποτυπώνει αυτήν την κατάντια. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το «Καραμανδάνειο» στην Πάτρα, το μοναδικό παιδιατρικό νοσοκομείο στη Δυτική Ελλάδα, στο οποίο μεθοδικά μπαίνει λουκέτο από την κυβέρνηση, ακολουθώντας τα νοσοκομεία Λοιμωδών και άλλα που είτε έκλεισαν, είτε παρέμειναν κλειστά από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία 10 χρόνια. Οι μεγάλες ελλείψεις οδηγούν στον μαρασμό του συγκεκριμένου παιδιατρικού νοσοκομείου, αφού πλέον δεν μπορεί να κάνει εφημερίες και χειρουργεία. Δεν πρόκειται για «παραφωνία», αλλά για τον κανόνα στο σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ», στην επιδίωξη έντασης της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία. Αλλωστε, το ποιος ωφελείται από αυτήν την κατάσταση είναι καθαρό. Οι ιδιώτες κλινικάρχες είναι οι μόνοι κερδισμένοι από τέτοιες εξελίξεις, οι συνέπειες των οποίων φορτώνονται στον λαό και στα παιδιά του. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η συνύπαρξη του εμπορευματοποιημένου δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα στραγγαλίζει κάθε σύγχρονη δυνατότητα και ανάγκη πρόσβασης του λαού σε δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας.