Η αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία αποτελεί πολύ σοβαρή εξέλιξη, που μπλέκει ακόμα πιο βαθιά τη χώρα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας με ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό. Κι όμως: Μια τόσο σοβαρή συμφωνία αποφασίστηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω» στα δύο πολεμικά συμβούλια που οργάνωσαν οι ΗΠΑ με διάφορους «πρόθυμους» τις προηγούμενες βδομάδες, αλλά και στη συνάντηση με τον Γερμανό καγκελάριο, ο οποίος «έδωσε» την είδηση, ενώ ο Ελληνας πρωθυπουργός την απέκρυψε. Δείχνει βέβαια κι αυτό το πόση αξία πρέπει να δείχνει ο λαός στις υποτιθέμενες «διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης, ότι δεν πρόκειται να σταλεί προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, παρότι κι εδώ στο παρασκήνιο «φωνάζει» ότι ασκούνται κάθε είδους πιέσεις και «δολώματα» για μια τέτοια, ακόμα πιο επικίνδυνη εξέλιξη.

Δεν είναι όμως αυτά τα μόνα που συζητιούνται πίσω από τις κλειστές πόρτες στα ιμπεριαλιστικά παζάρια. Το ίδιο ισχύει και για τα Ελληνοτουρκικά, που αποτελούν κρίκο στην ίδια αλυσίδα της εμπλοκής. Ποτέ, για παράδειγμα, δεν μάθαμε τι ειπώθηκε στη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν προ δύο μηνών, παρά μόνο «διά της πλαγίας», από τις δήθεν διαψεύσεις που έκαναν οι «κυβερνητικοί κύκλοι» αμέσως μετά τις δηλώσεις Ακάρ για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Ποτέ δεν μάθαμε τι ειπώθηκε και προ δύο βδομάδων στις ΗΠΑ, παρότι «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», με όσα ακολούθησαν και τις «παροτρύνσεις» για «διάλογο» πάνω στις «διμερείς διαφορές». Παρεμπιπτόντως, οι κυβερνητικές διαρροές ότι το επερχόμενο καλοκαίρι θα μοιάζει με εκείνο του 2020, μας θύμισαν και κάτι ακόμα: Το καλοκαίρι εκείνο δεν είχε μόνο τις τουρκικές προκλήσεις αλλά και συναντήσεις εν κρυπτώ με την τουρκική ηγεσία υπό την αιγίδα της Γερμανίδας καγκελαρίου, οι οποίες μάλιστα - όπως αποκαλύφτηκε αργότερα - είχαν οδηγήσει και σε «ημιεπίσημες», έγγραφες διαβεβαιώσεις για να «τρέξουν» διαφόρων ειδών «διευθετήσεις» στην περιοχή. Απ' όπου λοιπόν κι αν πιάσει κανείς τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, το συμπέρασμα είναι πάντα ένα: Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Ο λαός με πυξίδα τα δικά του συμφέροντα, με όλους τους τρόπους, να βρεθεί απέναντι στην πολιτική της εμπλοκής.

Οσο περισσότερο τραβιέται η «κουρτίνα» της πανδημίας από τα δημόσια νοσοκομεία, τόσο αποκαλύπτεται η τραγωδία που ζουν υγειονομικοί και ασθενείς και τους προηγούμενους μήνες η κυβέρνηση βολευόταν να τη φορτώνει στην «έκτακτη κατάσταση». Ετσι, παράλληλα με το φετινό «πάγωμα» του κορονοϊού, αφού έγινε πια συνήθεια η τουριστική περίοδος να εξαλείφει ακόμα και τα πρωτόκολλα - λάστιχο, κάθε μέρα που περνάει βγαίνει και μια είδηση που αποτυπώνει αυτήν την κατάντια. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το «Καραμανδάνειο» στην Πάτρα, το μοναδικό παιδιατρικό νοσοκομείο στη Δυτική Ελλάδα, στο οποίο μεθοδικά μπαίνει λουκέτο από την κυβέρνηση, ακολουθώντας τα νοσοκομεία Λοιμωδών και άλλα που είτε έκλεισαν, είτε παρέμειναν κλειστά από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία 10 χρόνια. Οι μεγάλες ελλείψεις οδηγούν στον μαρασμό του συγκεκριμένου παιδιατρικού νοσοκομείου, αφού πλέον δεν μπορεί να κάνει εφημερίες και χειρουργεία. Δεν πρόκειται για «παραφωνία», αλλά για τον κανόνα στο σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ», στην επιδίωξη έντασης της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία. Αλλωστε, το ποιος ωφελείται από αυτήν την κατάσταση είναι καθαρό. Οι ιδιώτες κλινικάρχες είναι οι μόνοι κερδισμένοι από τέτοιες εξελίξεις, οι συνέπειες των οποίων φορτώνονται στον λαό και στα παιδιά του. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η συνύπαρξη του εμπορευματοποιημένου δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα στραγγαλίζει κάθε σύγχρονη δυνατότητα και ανάγκη πρόσβασης του λαού σε δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας.

1896 Ο Ιταλός εφευρέτης Γουλιέλμο Μαρκόνι λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το ραδιόφωνο.

1933 Οι κομμουνιστές γιατροί Ευθυμίου, Πατσούρας, Σιδερίδης, Αντωνιάδης, Τζαμαλούκας, Καμαριώτης και Ζεκάκος δικάζονται με το βενιζελικό «Ιδιώνυμο», κατηγορούμενοι ότι διέδιδαν σκοπίμως στους εργάτες αφροδίσια νοσήματα για να τους εξαθλιώσουν και να τους σπρώξουν έτσι προς τον κομμουνισμό! Η κατηγορία γελοιοποιείται. Ωστόσο, το δικαστήριο καταδικάζει τους τρεις πρώτους καθώς και τον κομμουνιστή φαντάρο Τατασόπουλο σε 6 μήνες φυλακή και έναν μήνα εξορία.

1936 Οι εργαζόμενοι του Βόλου κατεβαίνουν σε 24ωρη πανεργατική απεργία. Η αστυνομία χτυπάει με τα όπλα τους απεργούς. Σκοτώνει έναν εργάτη και τραυματίζει 30. Συλλαμβάνονται οι βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου (ΚΚΕ) Γιώργης Σιάντος και Γιάννης Ιωαννίδης.

1943 Η ΚΕ του ΚΚΕ σε συνεδρίασή της εγκρίνει την απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς για την αυτοδιάλυσή της.

1944 Η Γαλλική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης ανακηρύσσεται Προσωρινή Κυβέρνηση της Γαλλίας. Στην κυβέρνηση αυτή μετέχουν το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Χριστιανοδημοκρατικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα. Πρώτος Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης διετέλεσε ο στρατηγός Ντε Γκολ.

1946 Δημοψήφισμα στην Ιταλία για το πολιτειακό. Το 54,3% των Ιταλών ψηφίζει υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας.

1946 Συνέρχεται το 5ο Συνέδριο του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΚΕ). Γενικός Γραμματέας εκλέγεται ο Κώστας Γαβριηλίδης. Την ίδια μέρα, συνέρχεται και το Α' Πανελλαδικό Συνέδριο των Θυμάτων της Κατοχής.

1954 Ο Τίτο επισκέπτεται την Ελλάδα. Η κυβέρνηση προχωρεί σε αθρόες προληπτικές συλλήψεις κομμουνιστών και ΕΔΑιτών. Σε μια επιχείρηση «σκούπα» 330 συνολικά εργάτες και συνδικαλιστές μεταφέρθηκαν βράδυ με καμιόνια από τα σπίτια τους στο στρατόπεδο των Σπάτων.

1957 Πραγματοποιείται η κηδεία του στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων. Η κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή απαγορεύει την απόδοση στρατιωτικών τιμών στον νεκρό.

1966 Το «Σερβέιορ 1» γίνεται το πρώτο αμερικάνικο διαστημικό σκάφος που προσεδαφίζεται ομαλά στη Σελήνη. Είχε προηγηθεί το σοβιετικό «Λούνα 9» τέσσερις μήνες πριν (3/2/1966).

1968 Κυκλοφορεί στο εξωτερικό το πρώτο φύλλο της αντιδικτατορικής εφημερίδας «Ελεύθερη Πατρίδα».

1992 Στο πρώτο δημοψήφισμα σε κράτος - μέλος της ΕΟΚ για την έγκριση της Συνθήκης του Μάαστριχτ οι Δανοί ψηφίζουν κατά (50,7%), αναστατώνοντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Επακολούθησε δεύτερο δημοψήφισμα το 1993, στο οποίο, μετά από πολλές πιέσεις και εκβιασμούς, συναίνεσαν (56,7%).

1998 Τρέχοντας με 200 χλμ. την ώρα στη Γερμανία (Κάτω Σαξονία), η αμαξοστοιχία «Ιντερσίτι» εκτροχιάζεται και πέφτει πάνω σε γέφυρα, όταν σπάει ένας από τους ατσάλινους τροχούς της. Ο απολογισμός είναι 101 νεκροί και 88 τραυματίες.