Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Τρίτης η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο με τον ανυπόστατο τίτλο «Γιατρός για όλους, ισότιμη και ποιοτική πρόσβαση στις υπηρεσίες του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και άλλες διατάξεις».

Με την αντικατάσταση λέξεων (π.χ. η φράση «σε οικογενειακό ιατρό» αντικαθίσταται από τη φράση «σε προσωπικό ιατρό», η λέξη «gatekeeper» αντικαθίσταται με «πύλη εισόδου») και παίρνοντας τη σκυτάλη από κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, το νομοσχέδιο επεκτείνει όσα θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2017, διατηρώντας την ουσία όλων των αντιλαϊκών κατευθύνσεων, με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, τον περιορισμό στο ελάχιστο των δαπανών και των παροχών από το κράτος και τον ΕΟΠΥΥ. Ορισμένα αποσπάσματα από το νομοσχέδιο είναι αποκαλυπτικά:

• «(...) επιδιώκονται η αναβάθμιση του ΕΟΠΥΥ σε γνήσιο αγοραστή υπηρεσιών Υγείας, με επίκεντρο τον ασφαλισμένο, η διασφάλιση παροχής ποιοτικών υπηρεσιών από τους συμβεβλημένους ιδιώτες παρόχους και η διασύνδεση του ύψους της αποζημίωσής τους με την ποιότητα των παρεχόμενων από μέρους τους υπηρεσιών» (άρθρο 1). Το κριτήριο για το είδος και το εύρος των παροχών καθορίζεται από την οικονομική δυνατότητα του ΕΟΠΥΥ, δηλαδή τον πετσοκομμένο κρατικό προϋπολογισμό, τις αυξημένες εισφορές, κρατήσεις και φορολογία των εργαζομένων οι οποίες τον κρατούν «όρθιο». Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ 2016 και 2020: Η συνολική (δημόσια και ιδιωτική) χρηματοδότηση αυξήθηκε κατά 6,6% (977 εκατ. ευρώ), η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 2,1% (90 εκατ. ευρώ), η χρηματοδότηση από τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης αυξήθηκε κατά 16,7% (760,5 εκατ. ευρώ).
• Μέσω του «προσωπικού ιατρού» «καθιερώνεται σύστημα παραπομπών των πολιτών από τον προσωπικό ιατρό», ο οποίος «λειτουργεί ως "πύλη εισόδου" για την πρόσβαση των εγγεγραμμένων πολιτών στις δομές και στις υπηρεσίες Υγείας». Δηλαδή ως «κόφτης» «για την παραπομπή των χρηστών σε άλλους ειδικούς ιατρούς και σε άλλα επίπεδα περίθαλψης, καθώς και σε διαγνωστικές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων των προληπτικών και προσυμπτωματικών ελέγχων, όπως ορίζουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και πρωτόκολλα» (άρθρο 2). Ενώ «οι ανασφάλιστοι, καθώς και οι άλλοι δικαιούχοι (...) έχουν τη δυνατότητα να εγγράφονται σε προσωπικό ιατρό συμβεβλημένο του ΕΟΠΥΥ, εφόσον δεν δύναται να καλυφθούν από προσωπικό ιατρό των δημόσιων μονάδων ΠΦΥ», περιμένοντας επί μήνες στις λίστες αναμονής (άρθρο 28).
• Τα Κέντρα Υγείας θα στελεχώνονται «κατά προτεραιότητα, με ιατρούς ειδικότητας γενικής/οικογενειακής ιατρικής, εσωτερικής παθολογίας, καρδιολογίας, ορθοπεδικής και τραυματολογίας, παιδιατρικής και οδοντιάτρους και, κατά περίπτωση, μετά από ειδικά αιτιολογημένη εισήγηση της οικείας Υ.Πε., με ιατρούς ειδικότητας αιματολογίας, ακτινολογίας, αλλεργιολογίας, αναισθησιολογίας, ιατρικής βιοπαθολογίας/εργαστηριακής ιατρικής, γαστρεντερολογίας, χειρουργικής, μαιευτικής και γυναικολογίας, δερματολογίας - αφροδισιολογίας, ενδοκρινολογίας-διαβήτη-μεταβολισμού, ιατρικής εργασίας και περιβάλλοντος, δημόσιας υγείας - κοινωνικής ιατρικής, νευρολογίας, νεφρολογίας, ουρολογίας, οφθαλμολογίας, ψυχιατρικής παιδιού και εφήβου, πνευμονολογίας - φυματιολογίας, ρευματολογίας, φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, ψυχιατρικής και ωτορινολαρυγγολογίας» (άρθρο 32). Δηλαδή, ακόμη και στα ελάχιστα ΚΥ θα διατηρηθεί η διαχρονική αθλιότητα των ελάχιστων ιατρικών ειδικοτήτων και υποτίθεται «μόνο κατά περίπτωση» ο λαός θα δικαιούται να έχει ιατρική φροντίδα από βασικές ειδικότητες, όπως γυναικολόγο, ακτινολόγο, με στόχο να συμπιεστεί κι άλλο η κρατική δαπάνη για αυτονόητες υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Στο άρθρο 47 προβλέπεται η «ενίσχυση» των δημόσιων δομών Υγείας «από ιδιώτες παρόχους και ιδιώτες ιατρούς σε έκτακτες ανάγκες», σε μια ωμή παραδοχή για τη διατήρηση της αθλιότητας, αντί για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και κλάδων.
• Με το άρθρο 46, ενεργοποιούνται τα «απογευματινά χειρουργεία» επί πληρωμή στο δημόσιο σύστημα Υγείας, όπου ρυθμίζονται «οι λεπτομέρειες διενέργειας χειρουργικών επεμβάσεων ή άλλων επεμβατικών πράξεων (...) η κάλυψη μέρους ή όλου του κόστους αυτού από τον ΕΟΠΥΥ και λοιπούς δημόσιους και ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς, καθώς και η συμμετοχή του ασθενούς (...) οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη συμμετοχή του προσωπικού στην ολοήμερη λειτουργία και η αμοιβή αυτού, οι δικαιούχοι των επεμβάσεων, το είδος των ιατρικών πράξεων και το κόστος αυτών». Με αυτό το άρθρο λύνονται τα «νομικά κενά», ώστε να ενεργοποιηθεί ο νόμος του ΠΑΣΟΚ που ...«ξέχασε» να καταργήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εμβαθύνοντας την επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, προκειμένου να αυξήσουν την αυτοχρηματοδότησή τους μέσα από τις έμμεσες και άμεσες πληρωμές των ασθενών...