Στο «λούκι» της υπογραφής συμβάσεων ξαναρίχνονται φέτος οι παραγωγοί βιομηχανικής ντομάτας, μετά την ψήφιση του καταστροφικού κανονισμού της ΕΕ το Νοέμβρη του 2000, ο οποίος κατάργησε την τιμή ασφαλείας. Τον αντιαγροτικό αυτό κανονισμό ξαναεκμεταλλεύεται και φέτος η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ δίνοντας στον εαυτό της το ρόλο του διαπραγματευτή και τον χρησιμοποιούν οι βιομήχανοι για να εκβιάσουν και να κερδοσκοπήσουν πάλι, σε βάρος των παραγωγών.

Η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ έσπευσε χτες να ανακοινώσει ότι απέβη άκαρπη η συνάντηση των εκπροσώπων των ομάδων παραγωγών με τη διοίκηση της Πανελλήνιας Ενωσης Κονσερβοποιών (ΠΕΚ) για τη διαπραγμάτευση των συμβάσεων βιομηχανικής ντομάτας. Ανακοίνωσε επίσης ότι ζητήθηκε οι τιμές να είναι αυξημένες, από την περσινή συμφωνία, κατά 15%. Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι της ΠΕΚ φέρεται να δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν την κοινή διαπραγμάτευση στις τιμές του προϊόντος και ότι προτιμούν οι διαπραγματεύσεις να γίνουν σε τοπικό επίπεδο με διμερείς συμφωνίες μεταξύ τον ομάδων παραγωγών και των μεταποιητικών βιομηχανιών. Και το «στημένο» δίλημμα που τίθεται στους παραγωγούς βιομηχανικής ντομάτας είναι ή να αποδεχτούν να τους εκπροσωπήσει η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ ενιαία, ή να πέσουν κατά ομάδες και διασπασμένοι στα νύχια των μεταποιητών. Το δεύτερο σίγουρα αποκλείεται, αφού οι βιομήχανοι άλλο που δε θέλουν. Ομως και η περσινή διαπραγμάτευση της διοίκησης της ΠΑΣΕΓΕΣ τι πέτυχε πέρα από τις αξιώσεις των βιομηχάνων; Την ίδια τιμή με πρόπερσι δεν τους εξασφάλισε στα συμβόλαια;

Απαιτείται λοιπόν οι παραγωγοί βιομηχανικής ντομάτας μαζί με τους υπόλοιπους αγρότες να παλέψουν ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική, παραμερίζοντας τους όποιους εκφραστές και διαπραγματευτές της, απαιτώντας την ανατροπή αυτού του ολέθριου κανονισμού, που η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ εμφανίζει ως τετελεσμένο γεγονός. Κι ακόμα επιβάλλεται, ενωτικά και αγωνιστικά, να παλέψουν για τιμές επιβίωσης όσον αφορά στη βιομηχανική ντομάτα και με την πάλη να κερδίσουν από τους βιομηχάνους αυτό που τους ανήκει.