«Οι ευχές περί προστασίας "δικαιωμάτων καταναλωτών" δεν αποκρύπτουν τις πραγματικές επιδιώξεις του κανονισμού για τις "Ψηφιακές Υπηρεσίες", δηλαδή τη δημιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών κερδοφορίας για τους ευρωπαϊκούς τεχνολογικούς ομίλους, σε συνθήκες σφοδρού ανταγωνισμού με ΗΠΑ, Κίνα, μονοπώλια άλλων ισχυρών καπιταλιστικών χωρών.

Με βάση τον κανονισμό, οι "πάροχοι" μπορούν να μεταδίδουν ακόμη και το απεχθέστερο περιεχόμενο, αρκεί αυτό να μην είναι "ριζοσπαστικό", δηλαδή να μη θίγει το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί τότε λογοκρίνουν, σβήνουν περιεχόμενο, κατεβάζουν λογαριασμούς.

Με την καθοδήγηση της ΕΕ, τα αστικά κράτη προκλητικά αποτραβιούνται και από τον υποτυπώδη έλεγχο των "παρόχων" και παραδίνουν στους ομίλους τα δεδομένα, την ιδιωτική ζωή κάθε ανθρώπου για εμπορική χρήση, για στοχευμένη διαφήμιση, με στόχο τη θωράκιση της κερδοφορίας τους, που επιδοτείται απ' την "Πράσινη Ψηφιακή Μετάβαση".

Αποδεικνύεται ότι όσο οι όμιλοι έχουν την ιδιοκτησία δεν μπορεί να υπάρξει προστασία από τη συλλογή και επεξεργασία των δεδομένων, ούτε αξιοποίησή τους προς όφελος του λαού. Η πάλη για ψηφιακές τεχνολογίες που υπηρετούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα, επομένως, συνδέεται με τον αγώνα για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος».