Τελικά τι γίνεται με τα ΤΕΙ; Οι καθηγητές «θέλουν να γυρίσουν στο προηγούμενο καθεστώς χωρίς προσόντα» ή το υπουργείο έχει «παράλογες απαιτήσεις»; Οι αλληλοεκτοξευόμενες κατηγορίες κυβέρνησης και εκπαιδευτικών λένε τη μισή αλήθεια για το πρόβλημα των ΤΕΙ και κρύβουν την άλλη μισή. Στο ίδιο μήκος κύματος κι οι δυο μεγάλες σπουδαστικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ), δήθεν στο πλευρό των σπουδαστών, «απαιτούν» να συνεχιστεί η εξεταστική τους, χωρίς να νοιάζονται για τα τεράστια προβλήματα που παραμένουν άλυτα στα ιδρύματα.

Οι εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ βρίσκονται πράγματι σε δυσμενή θέση, έχοντας μόνο την υποχρέωση να διδάσκουν και κανένα άλλο δικαίωμα, ούτε καν αυτό της συμμετοχής σε συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων που αποφασίζουν για την εκπαιδευτική διαδικασία. Η κυβέρνηση περιορίζεται σε γενικόλογες υποσχέσεις χωρίς να δημιουργεί τις πρακτικές προϋποθέσεις αναβάθμισης του εκπαιδευτικού προσωπικού. Παραπέρα, η υποδομή των ιδρυμάτων παραμένει τραγικά ελλιπής, η δυνατότητα διεξαγωγής έρευνας είναι ανύπαρκτη, ενώ ακόμα κι αν δοθεί, είναι τέτοια η στενότητα ορισμένων επιστημονικών αντικειμένων των ΤΕΙ όπου δεν μπορεί πραγματικά να γίνει επιστημονική έρευνα. Οσο για τα πτυχία, παραμένουν υποβαθμισμένα και τα επαγγελματικά δικαιώματα υπό εξαφάνιση.

Ολα αυτά δεν είναι απόρροια μιας ξαφνικής κυβερνητικής αδιαλλαξίας ή μερικών «κακών» σημείων στο νόμο. Αντίθετα, αποτελούν τραγικές συνέπειες της γενικότερης πολιτικής που υποβαθμίζει την εκπαίδευση, που αντιγράφει τις ευρω-αποφάσεις της Μπολόνια και της Πράγας και διαλύει ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ως ανώτατη εκπαίδευση, βάζοντας στη θέση της μια σωρεία φθηνών καταρτίσεων. Τα ΤΕΙ «ανωτατοποιήθηκαν», αλλά υποβαθμίστηκαν ακόμα περισσότερο, παραμένουν ιδρύματα β΄ κατηγορίας πλάι στα πανεπιστήμια, τα οποία επίσης υποβαθμίζονται με διάφορες ρυθμίσεις, που αποστεώνουν τον προπτυχιακό κύκλο από την πραγματική επιστημονική γνώση και ειδίκευση.

Το πρόβλημα των εκπαιδευτικών κι η αναταραχή που έχει ξεσπάσει στο χώρο φέρνουν έντονα στην επιφάνεια την ουσία του προβλήματος των ΤΕΙ: Τη διαιώνιση του αναχρονιστικού διαχωρισμού τους από τα πανεπιστήμια, του ανυπόστατου διαχωρισμού της ίδιας της επιστήμης σε θεωρία και εφαρμογή. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η πραγματική λύση: Στην κατάργηση αυτού του διαχωρισμού, στη δημιουργία Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, με πλήρεις επιστημονικές σπουδές θεωρίας και εφαρμογής, γενικής γνώσης και ειδίκευσης, με επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών και της ανάπτυξης της επιστήμης. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών των ΤΕΙ - που είχαν στηρίξει την κυβέρνηση πέρσι στην ψήφιση του νόμου - καταλαβαίνει σήμερα ότι η «ανωτατοποίηση» είναι μια απάτη. Χρειάζεται, όμως, να κατανοηθεί από όλους πια η ουσία του προβλήματος κι η λύση του. Κι αυτή η λύση είναι ρεαλιστική, γιατί πατάει στις ανάγκες εξέλιξης της κοινωνίας. Γι' αυτό και δεν αφορά μόνο τα ΤΕΙ, αλλά όλο το λαό και παλλαϊκός αντίστοιχα πρέπει να είναι ο αγώνας για την κατάκτηση της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης.