Οταν φτάνουν στο σημείο οι ίδιοι οι εταίροι της ΕΕ να χαρακτηρίζουν απαράδεκτες και εξωφρενικές τις αξιώσεις των ΗΠΑ για τα αντιτρομοκρατικά μέτρα, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος πόσο άσχημα είναι τα πράγματα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Τι ζητούν οι Αμερικανοί; Αντιγράφουμε από τα χθεσινά «Νέα»: «1. Να έχουν πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία προσωπικών δεδομένων των Ευρωπαίων πολιτών(!). 2. Να εισαχθούν μαζί με την άδεια εισόδου (βίζα) στις ΗΠΑ και στοιχεία "βιομετρικής" π.χ. έλεγχος της ίριδος των οφθαλμών(!) σε όλους τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες από τις αρχές του 2003. 3. Να έχουν το δικαίωμα παράκαμψης του τραπεζικού απορρήτου των Ευρωπαίων, χωρίς άδεια των δικαστικών αρχών. 4. Τα όπλα μαζικής καταστροφής να εξαιρεθούν από τις πολυμερείς διευθετήσεις και να υπαχθούν στα θέματα δημόσιας τάξης. 5. Οι Ευρωπαίοι να διαβουλευτούν με τους Αμερικανούς πριν από την αναθεώρηση του υπάρχοντος καταλόγου των τρομοκρατικών οργανώσεων». Ταυτόχρονα για όλα τα παραπάνω - τα οποία στην πραγματικότητα συνιστούν έναν «κατάλογο υποτέλειας» - οι Αμερικανοί δε δέχονται την αρχή της αμοιβαιότητας, να ισχύουν δηλαδή και για τους ίδιους (άλλωστε τι ηγεμόνες θα ήταν). Και κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αξιώνει όλα αυτά να έχουν ικανοποιηθεί το αργότερο ως την ετήσια συνάντηση κορυφής των 15 ηγετών της ΕΕ με τον Πρόεδρο Μπους στις αρχές του καλοκαιριού. Οσο για τη στάση των «15», δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη.
Σε δρόμο χωρίς επιστροφή
Μέσα Φλεβάρη προγραμματίζεται σύσκεψη στο Λευκό Οίκο με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών της αμερικανικής κυβέρνησης και αντικείμενο τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Ηδη αρχίζουν να εκπέμπονται τα απαραίτητα μηνύματα. Η επόμενη διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο τέλος του έτους στην Πράγα, είναι το χρονικό ορόσημο για τη διευθέτηση των προβλημάτων στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Αμερικανός αξιωματούχος που ασχολείται με την περιοχή ανέφερε (στο «Βήμα»), ότι «το ιδανικό σενάριο για την Ουάσιγκτον θα ήταν πριν από την Πράγα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό και οι σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ, αν όχι να έχουν κλείσει, να βρίσκονται σε ένα δρόμο κλεισίματος χωρίς επιστροφή». Ξέρει πολύ καλά, λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, τις επιθυμίες των ηγεμόνων της νέας τάξης και γι' αυτό τρέχει και δε φτάνει...
Αποκαταστάθηκε... η τάξη
Τις θυμάστε εκείνες τις βαρύγδουπες δηλώσεις του Κ. Λαλιώτη ότι ο ΣΕΒ είναι «μαγαζί της Δεξιάς» και άλλα τέτοια «σοσιαλιστικά» που ξεστόμιζαν από τη Χαριλάου Τρικούπη, όταν τα είχαν βρει μπαστούνια με τις λαϊκές αντιδράσεις για το Ασφαλιστικό;... Ε, αφού έκαναν το «αντιδεξιό» κομμάτι τους και αφού «παραμύθιασαν» όσους «παραμύθιασαν», χτες η τάξη αποκαταστάθηκε...
Τουτέστιν, ο Κ. Λαλιώτης έγινε δεκτός μετά βαΐων και κλάδων στα γραφεία του ΣΕΒ, όπου και εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για τον «αξιόπιστο», «φερέγγυο» και «ουσιαστικό διάλογο» που είχε με τους... «κοινωνικούς εταίρους», όπως αποκάλεσε τους βιομηχάνους.
Είναι νομίζουμε οφθαλμοφανής η ικανότητα του Κ. Λαλιώτη να κινείται με χαρακτηριστική ευλυγισία, εισερχόμενος στα «μαγαζιά της Δεξιάς»...
Η ... λύση
Το 'πε ο Γιάννης Λοβέρδος στην προχτεσινή εκπομπή της ΕΡΑ2, αμέσως μετά τη λήξη της συνομιλίας του με τον Βαγγέλη Μπούτα, σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την τιμή του βαμβακιού: «Και να σκεφτεί κανείς ότι το αιγυπτιακό βαμβάκι κοστίζει μόνο 90 δραχμές! Αντε τώρα να πείσεις τους Γερμανούς και τους Γάλλους ότι το ελληνικό βαμβάκι πρέπει να πληρωθεί 300 δραχμές το κιλό»!
Βέβαια, αυτή είναι η λύση: Να γίνουμε σαν την Αίγυπτο...
ΥΓ: Αλήθεια, το βαμβάκι από το Αφγανιστάν, ξέρει ποσο κοστίζει; Μήπως, του ταιριάζει καλύτερα αυτό...
Πώς κλείνει το «σχίσμα»
Αμέσως μετά τις προηγούμενες εκλογές, όταν η κυβέρνηση ήθελε να δώσει ώθηση στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, προσπάθησε ως αντιπερισπασμό να αποκτήσει «προοδευτικό» προσωπείο μέσα από την ανάδειξη της τεχνητής κόντρας με την ιεραρχία για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ηρθε όμως η ώρα να «αποκαταστήσει» τις σχέσεις της με την Εκκλησία, γιατί μπροστά υπάρχουν κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις με πρώτη τις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές. Η τελευταία χειρονομία καλής θέλησης που έκανε η κυβέρνηση προς την ιεραρχία έχει να κάνει με το προεδρικό διάταγμα περί αλλοτριώσεων μεγάλων εκτάσεων εκκλησιαστικής περιουσίας στην παραλιακή ζώνη από το Φάληρο μέχρι το Κορωπί, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Η υπουργός Ανάπτυξης κάνοντας πρόσφατα θεαματική στροφή είπε ότι το ΠΔ δεν είναι παρά μια πρόταση για διαβούλευση και όχι τελικό κείμενο, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να τροποποιηθεί. Δικαιολογημένη λοιπόν η αγαλλίαση που αισθάνονται οι θεματοφύλακες της -ανυπολόγιστης- εκκλησιαστικής περιουσίας.
Η αναμονή βοηθά τη βαρβαρότητα!
Δεν κρατούν, πλέον, καν τα προσχήματα. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΓΣΕΕ, αλλά ακόμα περισσότερο τα οικονομικά αφεντικά τους, παράλληλα με τα διάφορα «τρικ» με τα οποία προσπαθούν να περάσουν το «διαίρει και βασίλευε» ανάμεσα στους εργαζόμενους, δεν κρύβουν λόγια όταν αναφέρονται στην ακόμα πιο βάρβαρη πραγματικότητα, που από κοινού -ως ρυθμιστές με μοιρασμένους ρόλους- επιδιώκουν να επιβάλουν στον πυρήνα των σχέσεων κεφαλαίου - εργασίας: Μια ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, αλλά και του συνόλου των φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων, ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Αυτό που χτες έγινε γνωστό ότι δήλωσε ευθαρσώς ο πρόεδρος της πολυεθνικής ΝΕΣΤΛΕ: «οι επιχειρήσεις δεν παίζουν κοινωνικό ρόλο, μόνος ρόλος της επιχείρησης είναι το κέρδος», ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, εδώ σ' αυτόν τον μικρό τόπο, όπως και σ' όλη την υφήλιο: Αρκεί και μόνο να δούμε τις εξελίξεις στο κρισιμότατο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης.
Εξελίξεις που δε θα «τρέχουν» αύριο. «Τρέχουν» από το '92 με τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ και σήμερα πληρώνονται ήδη ακριβά από εργαζόμενους και συνταξιούχους. «Τρέχουν» ήδη από τις επιπτώσεις των νόμων του ΠΑΣΟΚ για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Ανατροπές που οδηγούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης σε κατάσταση «απασχολήσιμου» με καταστροφικές επιπτώσεις και στο ασφαλιστικό σύστημα. Ανατροπές που «γονατίζουν» τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης έτσι που -αυτό επιδιώκει το κεφάλαιο- όχι μόνο να μην μπορεί να σηκώσει εύκολα κεφάλι, αλλά και κάθε νέο παιδί να γίνεται έγκαιρα αγρίμι αμάζευτο στη ζούγκλα του ανταγωνισμού. Αγρίμι που, κόντρα στο συλλογικό ταξικό συμφέρον, αυτό θα πασχίζει και θα κυνηγά τους συντρόφους με την αυταπάτη πως μόνο έτσι θα εξασφαλίσει την αμέσως επόμενη στιγμή της επιβίωσής του. Οι εξελίξεις είναι βάρβαρες και στον τομέα που αφορά άμεσα τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Οι ανατροπές στο χώρο της υγείας τρέχουν, καθώς αυτό που το εργατικό κίνημα με την πάλη του επέβαλε να είναι κοινωνικό αγαθό, ραγδαία πλέον γίνεται εμπόρευμα που μπορεί να αγοράσει μόνο όποιος τα 'χει χοντρά.
Κοντά σ' όλα αυτά ήρθαν τις τελευταίες μέρες να προστεθούν οι τόσο παλιές -εμφανιζόμενες ως νέες - ιδέες για το πώς κάθε εργαζόμενος άνθρωπος (εργάτης, υπάλληλος, μικροβιοτέχνης, αγρότης) θα δουλεύει εφ' όρου ζωής για να «τιγκάρουν» στο χρήμα τα θησαυροφυλάκια της πλουτοκρατίας -δεν αντέχει η άμοιρη το μεταξύ της ανταγωνισμό και χρειάζεται ενίσχυση στύβοντας τους μόνους παραγωγούς όλου του πλούτου. Ολα αυτά τα περί «επαγγελματικών συμβολαίων», «ελαστικού χρόνου συνταξιοδότησης», «αξιοποίησης της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ταμείων», «πρόσθετη εξεύρεση πόρων με πρόσθετη φορολογία» και άλλα τερπνά που ανακοινώνονται ως σωτηρία των εργατών -όπου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος μιλάει: ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση ή η ΓΣΕΕ, τόσο πολύ έχουν ταυτιστεί- δεν είναι τίποτα άλλο από την προαναγγελία του επόμενου σταδίου της βαρβαρότητας.
Δεν αφορούν κάποιο «2015», αφορούν τους όρους που σήμερα διεξάγεται η ταξική σύγκρουση. Δεν είναι για αναμονή. Είναι για άμεση απάντηση, που σημαίνει ενημέρωση, οργάνωση και δράση τώρα. Η ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν κινείται σε τέτοια κατεύθυνση αλλά και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να πιαστούν οι εργαζόμενοι στον ύπνο. Ε, κανένας δε θέλει να πάει άκλαφτος. Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ετοιμάζονται, είναι ήδη στο δρόμο.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Τα ραδιοτηλεοπτικά
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΤΩΡΑ, η κυβέρνηση είναι αυτή που θα βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ή το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο θα βάλει τάξη στην κυβέρνηση, αυτό θα το δούμε. Το πιθανότερο είναι, πάντως, ότι η πίτα θα ξαναμοιραστεί και τότε όλα θα μπουν σε μια νέα ...τάξη.
Αν και αυτή η ιστορία της κοπής και του ξαναμοιράσματος της πίτας δε σταματάει ποτέ και είναι και το γεγονός αυτό ένας βασικός παράγοντας, που δημιουργεί τα φαινόμενα «τάξης» και «αταξίας», που κατά καιρούς παρουσιάζονται και ας θέλουν να μας τα εμφανίσουν οι κυβερνώντες ως κρίσεις του πολιτεύματος.
Μάλιστα, αυτή η τελευταία επιχείρηση της εμφάνισης του Σημίτη ως θεματοφύλακα της δημοκρατίας καταντά μάλλον αστεία. Ιδίως, όταν η ίδια κυβέρνηση είναι που έχει εκχωρήσει δικαίωμα απόφασης για θέματα της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, περισσότερο από κάθε άλλη.
Οσο για τα «διαπλεκόμενα», έχουν εδώ και καιρό εισβάλει με «δημοκρατικότατους» και «νομοταγείς» θεσμούς σε οτιδήποτε τους ενδιαφέρει. Είναι μάλλον αργά για να τους κηρύξουν τον πόλεμο οι «εκσυγχρονιστές», δε νομίζετε;
ΔΗΛΑΔΗ, τι είδους αποτέλεσμα περίμενε ακριβώς η κυβέρνηση, με τον τρόπο που «συζητά» με τους αγρότες; Οταν ξεκινάς μια συζήτηση, λέγοντας πως «αυτό θα γίνει και να βρούμε τρόπους να το εφαρμόσουμε» δεν είναι, θα λέγαμε, και ό,τι πιο διαλλακτικό.
Οταν, μάλιστα, αυτό που ζητάς να εφαρμοστεί ισοδυναμεί, ουσιαστικά, με την καταστροφή των βαμβακοπαραγωγών και των άλλων αγροτών, τότε μάλλον δε μιλάμε για διάλογο, αλλά για κωμωδία σε συνδυασμό με κοροϊδία.
Ομως, αν με τις δικαιολογίες της κυβέρνησης είναι δυνατό να ξεγελαστούν οι κάθε λογής «αγροτολογούντες», που αρθρογραφούν τελευταία στον Τύπο, είναι κάπως δύσκολο να ξεγελαστούν και οι αγρότες. Αυτοί, βλέπετε, τη ζουν την κατάσταση.
Γρηγοριάδης Κώστας
Απεργία με ερωτήματα
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ερωτηματικά προκαλεί η βιαστική και πρόχειρη - τουλάχιστον - προκήρυξη 24ωρης απεργίας των δημοσιογράφων της Αθήνας για αύριο, από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Και αυτό για δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί υπήρχαν σε εξέλιξη και σε θετική πορεία συνεννοήσεις για κοινό και συντονισμένο πρόγραμμα κινητοποιήσεων με όλα τα σωματεία των εργαζομένων στο χώρο των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ. Υπήρχε, μάλιστα, συγκεκριμένη πρόταση έναρξης του προγράμματος αυτού, με 24ωρη απεργία την επόμενη Τρίτη ή Πέμπτη. Δεύτερον, γιατί «η ποιότητα της ενημέρωσης και οι αναγκαίες προς τούτο ρυθμίσεις», που προβάλλονται ως βασικοί λόγοι της εσπευσμένης κήρυξης της απεργίας, είναι τουλάχιστον γενικόλογοι και αόριστοι. Υπάρχουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις που έχει επεξεργαστεί και διεκδικεί το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και ποιες είναι αυτές; Συμφωνεί ή όχι, για παράδειγμα, με τις ρυθμίσεις που εξάγγειλαν προχτές και για πολλοστή φορά ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος υπουργός; Κι αν αυτές είναι οι ρυθμίσεις που ζητά, τότε γιατί γίνεται η απεργία; Μόνο και μόνο για να διεκδικηθεί η πιο γρήγορη εφαρμογή τους; Αν όχι, για ποιές ρυθμίσεις, τέλος πάντων, απεργούμε αυριο;
Με λίγα λόγια, θα τονίζαμε ότι η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ πρέπει να αντιμετωπίζει με πολύ μεγαλύτερη ευθύνη και σοβαρότητα - τουλάχιστον - τόσο την εκφρασμένη πολλές φορές ομόθυμη θέληση των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στα ΜΜΕ για κοινή και συντονισμένη δράση, όσο και το ιερό όπλο της απεργίας.
ΥΓ: Περιττό, να σημειώσουμε πως όλα τα παραπάνω ισχύουν και για την ΠΟΕΣΥ, η οποία επεξέτεινε χτες την απεργία της ΕΣΗΕΑ σε όλη τη χώρα.
Μέχρι πού θα φτάσουν;
«Οσοι επικρίνουν την Τουρκία επικεντρώνονται υπερβολικά στη σημερινή κατάσταση στην Τουρκία και αγνοούν το δρόμο που ακολουθεί. Το θεμελιώδες είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας της Τουρκίας»! Οταν ο πολύς Αμερικανός αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, Πολ Γούλφοβιτς, μιλά με αυτά τα λόγια για τη «δημοκρατική» Τουρκία, τι περιμένει άραγε ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση Σημίτη από τον εφ' όλης της ύλης διάλογο που ξεκίνησε με την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας και, μάλιστα, στη σκιά των ΗΠΑ και της ΕΕ; Μήπως, να τους δώσουν χείρα βοηθείας οι Βρυξέλλες ή να πιέσουν οι ΗΠΑ το καθεστώς της Αγκυρας να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο; Και μια τελευταία απορία: Αφού γνωρίζει πολύ καλά τις διαθέσεις της Ουάσιγκτον απέναντι στην Τουρκία, όπως και το αρνητικό κλίμα και συσχετισμό δύναμης, γιατί προχώρησε σε αυτό το διάλογο, χωρίς καν να θέσει κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις και, μάλιστα, με δική της πρωτοβουλία; Μέχρι πού θα φτάσει η υποτέλειά τους;
Αυξήσεις κοροϊδίας
Χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις -για όσους δεν έχουν ακόμη πειστεί- σχετικά με την άτεγκτη εμμονή της κυβέρνησης στις σκληρές και εντεινόμενα αντιλαϊκές πολιτικές της; Νομίζουμε πως όχι. Αναφερόμαστε στην προχτεσινή ανακοίνωση των ονομαστικών αυξήσεων, που θα δοθούν στους συνταξιούχους του Δημοσίου. Σύμφωνα με την κυβερνητική λογική, λοιπόν, οι συντάξεις μέχρι 136.000 δραχμές ή, αν προτιμάτε, 400 ευρώ θα πάρουν αύξηση 3,5%, από την οποία, στην πραγματικότητα, η μία ποσοστιαία μονάδα αποτελεί στην ουσία διορθωτικό ποσό, αφού τόσο υπερέβη ο περσινός πληθωρισμός τις αντίστοιχες αυξήσεις. Για το μέρος της σύνταξης πάνω από τις 136.000 και μέχρι τις 211.000 δραχμές η συνολική αύξηση θα είναι 1,5% (0,5% + 1%) και από κει και πάνω η συνολική αύξηση θα είναι τυπικά 0,75% και ουσιαστικά θα είναι αρνητική, αφού το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο από το διορθωτικό 1%.
Πέρα απ' αυτά, η κυβέρνηση θεωρεί, προφανώς, πως το ποσό των 141.000 δραχμών (136.000 + 3,5%) είναι υπεραρκετό, για να ζήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια ένας συνταξιούχος, έστω κι αν ζει μόνος του και δεν εξαρτάται κι άλλο άτομο από τη σύνταξή του. Είναι κι αυτή, μια ακόμη απόδειξη, για τη λογική που διέπει και την προετοιμαζόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Η λύση για τα ΤΕΙ
Τελικά τι γίνεται με τα ΤΕΙ; Οι καθηγητές «θέλουν να γυρίσουν στο προηγούμενο καθεστώς χωρίς προσόντα» ή το υπουργείο έχει «παράλογες απαιτήσεις»; Οι αλληλοεκτοξευόμενες κατηγορίες κυβέρνησης και εκπαιδευτικών λένε τη μισή αλήθεια για το πρόβλημα των ΤΕΙ και κρύβουν την άλλη μισή. Στο ίδιο μήκος κύματος κι οι δυο μεγάλες σπουδαστικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ), δήθεν στο πλευρό των σπουδαστών, «απαιτούν» να συνεχιστεί η εξεταστική τους, χωρίς να νοιάζονται για τα τεράστια προβλήματα που παραμένουν άλυτα στα ιδρύματα.
Οι εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ βρίσκονται πράγματι σε δυσμενή θέση, έχοντας μόνο την υποχρέωση να διδάσκουν και κανένα άλλο δικαίωμα, ούτε καν αυτό της συμμετοχής σε συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων που αποφασίζουν για την εκπαιδευτική διαδικασία. Η κυβέρνηση περιορίζεται σε γενικόλογες υποσχέσεις χωρίς να δημιουργεί τις πρακτικές προϋποθέσεις αναβάθμισης του εκπαιδευτικού προσωπικού. Παραπέρα, η υποδομή των ιδρυμάτων παραμένει τραγικά ελλιπής, η δυνατότητα διεξαγωγής έρευνας είναι ανύπαρκτη, ενώ ακόμα κι αν δοθεί, είναι τέτοια η στενότητα ορισμένων επιστημονικών αντικειμένων των ΤΕΙ όπου δεν μπορεί πραγματικά να γίνει επιστημονική έρευνα. Οσο για τα πτυχία, παραμένουν υποβαθμισμένα και τα επαγγελματικά δικαιώματα υπό εξαφάνιση.
Ολα αυτά δεν είναι απόρροια μιας ξαφνικής κυβερνητικής αδιαλλαξίας ή μερικών «κακών» σημείων στο νόμο. Αντίθετα, αποτελούν τραγικές συνέπειες της γενικότερης πολιτικής που υποβαθμίζει την εκπαίδευση, που αντιγράφει τις ευρω-αποφάσεις της Μπολόνια και της Πράγας και διαλύει ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ως ανώτατη εκπαίδευση, βάζοντας στη θέση της μια σωρεία φθηνών καταρτίσεων. Τα ΤΕΙ «ανωτατοποιήθηκαν», αλλά υποβαθμίστηκαν ακόμα περισσότερο, παραμένουν ιδρύματα β΄ κατηγορίας πλάι στα πανεπιστήμια, τα οποία επίσης υποβαθμίζονται με διάφορες ρυθμίσεις, που αποστεώνουν τον προπτυχιακό κύκλο από την πραγματική επιστημονική γνώση και ειδίκευση.
Το πρόβλημα των εκπαιδευτικών κι η αναταραχή που έχει ξεσπάσει στο χώρο φέρνουν έντονα στην επιφάνεια την ουσία του προβλήματος των ΤΕΙ: Τη διαιώνιση του αναχρονιστικού διαχωρισμού τους από τα πανεπιστήμια, του ανυπόστατου διαχωρισμού της ίδιας της επιστήμης σε θεωρία και εφαρμογή. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η πραγματική λύση: Στην κατάργηση αυτού του διαχωρισμού, στη δημιουργία Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, με πλήρεις επιστημονικές σπουδές θεωρίας και εφαρμογής, γενικής γνώσης και ειδίκευσης, με επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών και της ανάπτυξης της επιστήμης. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών των ΤΕΙ - που είχαν στηρίξει την κυβέρνηση πέρσι στην ψήφιση του νόμου - καταλαβαίνει σήμερα ότι η «ανωτατοποίηση» είναι μια απάτη. Χρειάζεται, όμως, να κατανοηθεί από όλους πια η ουσία του προβλήματος κι η λύση του. Κι αυτή η λύση είναι ρεαλιστική, γιατί πατάει στις ανάγκες εξέλιξης της κοινωνίας. Γι' αυτό και δεν αφορά μόνο τα ΤΕΙ, αλλά όλο το λαό και παλλαϊκός αντίστοιχα πρέπει να είναι ο αγώνας για την κατάκτηση της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Feeds
