Οπως είπε ο Μ. Συντυχάκης, η στρατηγική συναίνεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρήθηκε να εκφραστεί και με τον ανασχηματισμό φαίνεται από την πλήρη συμφωνία για την «πράσινη» ανάπτυξη και τη στήριξη των σχετικών ομίλων από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Από την άποψη αυτή, χαρακτήρισε πρόκληση την πλειοδοσία για το ποια καταστροφή ήταν η μεγαλύτερη, στο Μάτι ή η φετινή, όταν από το 1988 έως σήμερα ο λαός έχει πληρώσει αυτήν την πολιτική με 6 εκατ. καμένα στρέμματα, 227 νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένες λαϊκές περιουσίες. Οταν από το 1994 έως σήμερα, όλες οι κάθε φορά τάχα «καινοτόμες» νομοθετικές παρεμβάσεις των αστικών κυβερνήσεων είχαν ως γνώμονα την ενίσχυση της καταστολής και της διαχείρισης επειδή είναι φτηνότερη από την πρόληψη. Εβαζαν και βάζουν στο ζύγι κόστους - οφέλους τα δάση και τις λαϊκές ανάγκες και η ΕΕ προωθεί τα δάση προς αξιοποίηση και ως μέσο κερδοφορίας και ανάπτυξης για τους ομίλους.

Αναφερόμενος στα μέτρα που περιέχονται στις ΠΝΠ για την, υποτίθεται, αποκατάσταση των δασών, τόνισε ότι απλώς εξειδικεύονται οι ρυθμίσεις του νόμου 4662/20 για την Πολιτική Προστασία που έχει ως προσανατολισμό ακριβώς τη διαχείριση της καταστολής, λαμβάνει υπόψη το κόστος, προωθεί την ιδιωτικοποίηση της Πολιτικής Προστασίας και μετατρέπει το όποιο πρόγραμμα αναδάσωσης σε εργαλείο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ο Μ. Συντυχάκης τόνισε ότι «ο άνθρωπος, με τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους, μπορεί να δαμάσει σε μεγάλο βαθμό τη φύση. Οχι να την καταστρέψει, αλλά να την κάνει σύμμαχο για την ανάπτυξη των λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό απαιτείται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, που έχει μία απλή προϋπόθεση: Εξουσία λαϊκή με κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο».