Οι πυρόπληκτοι της βόρειας Εύβοιας δεν είναι μόνοι τους. Στο πλευρό τους στέκονται οι εργαζόμενοι και ο λαός ολόκληρης της χώρας. Τα Στέκια Αγώνα και Αλληλεγγύης στη Στροφυλιά και την Ιστιαία αποτελούν σημείο αναφοράς της πλατιάς λαϊκής αλληλεγγύης, αποκούμπι και όπλο στον αγώνα που δίνουν.

Καθημερινά στα στέκια καταφθάνουν αποστολές με είδη πρώτης ανάγκης, από διάφορες περιοχές της χώρας. Τρόφιμα μακράς διάρκειας, βρεφικά είδη και είδη προσωπικής υγιεινής, ζωοτροφές, φάρμακα κ.ά., που συγκεντρώνουν συνδικάτα και σύλλογοι, αποστέλλονται οργανωμένα στα δυο Στέκια. Πολλοί είναι κι αυτοί που τα επισκέπτονται για να προσφέρουν κάτι από το υστέρημά τους.

Στη συνέχεια, τα είδη κατανέμονται ανά είδος, συσκευάζονται σε δέματα και διανέμονται στους κατοίκους των πυρόπληκτων χωριών. Σημαντικό ρόλο στη διαδικασία αυτή παίζουν οι Επιτροπές Αγώνα στα χωριά, οι οποίες αναλαμβάνουν την καταγραφή των αναγκών, πόσες οικογένειες διαμένουν, αν υπάρχουν μικρά παιδιά, αν υπάρχει ανάγκη για φάρμακα κ.τ.λ.

Η υποδειγματική αυτή διαδικασία έχει αναγνωριστεί από τους πυρόπληκτους και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο διανομής που ακολουθείται είτε από τους δήμους και την Περιφέρεια είτε από διάφορες ΜΚΟ, η οποία αφήνει περιθώρια για δημιουργία πελατειακών σχέσεων και πολιτική εκμετάλλευση.

Το ίδιο συγκινητική είναι και η βοήθεια που προσφέρεται για τη λειτουργία των δύο Κέντρων Αγώνα και Αλληλεγγύης. Από τις πρώτες κιόλας μέρες, παρέες φοιτητών, μέλη συνδικάτων, εργαζόμενοι από διάφορες περιοχές της χώρας βρίσκονται στην περιοχή και μαζί με πυρόπληκτους των χωριών συνεισφέρουν στη λειτουργία των Κέντρων Αγώνα και Αλληλεγγύης.

«Η παρουσία μας εδώ στη Στροφυλιά, εκτός από την προσφορά βοήθειας στη λειτουργία του Στεκιού, έχει στόχο να δείξει στον λαό της περιοχής ότι δεν είναι μόνος του», αναφέρει στον «Ριζοσπάστη» η Ελένη, εργαζόμενη από την Αθήνα, που αποφάσισε να διαθέσει μέρες από την άδειά της για να στηρίξει αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια.

Και προσθέτει: «Είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι δίπλα τους στέκονται χιλιάδες, όχι μόνο με είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και με αλληλεγγύη και στον αγώνα που δίνουν για να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο τους».

«Τις μέρες που βρίσκομαι εδώ, πιστεύω ότι έχω πάρει από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής μου. Οχι μόνο από την οργάνωση του Στεκιού, τον τρόπο που γίνεται η διανομή και το μέλημα να μην φέρουμε σε δύσκολη θέση τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και από το πώς μας υποδέχονται στα χωριά, από τη φιλοξενία», σημειώνει από την πλευρά της η Μαρία, εργαζόμενη επίσης από την Αθήνα.

Στη Στροφυλιά τις τελευταίες μέρες βρέθηκε μία ακόμη παρέα φοιτητών από την Αθήνα. Ο Δημήτρης, η Καλλιόπη και η Ευγενία προσφέρουν βοήθεια για τη λειτουργία του Στεκιού.

«Μου έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση η ανταπόκριση του κόσμου, η βοήθεια που φτάνει από σωματεία και συλλόγους, η αλληλεγγύη που εκφράζεται. Είναι διαφορετικό να ακούς κάτι και εντελώς διαφορετικό να το βλέπεις», αναφέρει η Ευγενία, φοιτήτρια στο Γεωπονικό. Σημειώνει ότι φτάνοντας στην περιοχή συνειδητοποίησε το μέγεθος της καταστροφής και τονίζει ότι «μόνο μιλώντας με τους ανθρώπους εδώ καταλαβαίνει κανείς ότι το δάσος είναι η ζωή τους».

Και προσθέτει: «Είναι σημαντικό να καταλάβει ο λαός της περιοχής τη δύναμή του και να παλέψει για τα αιτήματά του. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω την εμπειρία που αποκόμισα από εδώ και να συμβάλω με τον τρόπο μου στο να συνεχιστεί η έκφραση αλληλεγγύης αλλά και να στηριχθεί ο αγώνας του λαού της περιοχής».

Την τεράστια καταστροφή που αντίκρισε σημειώνει από την πλευρά του και ο Δημήτρης, φοιτητής Οδοντιατρικής. Τονίζει ότι αυτό που έχει αντιληφθεί, τόσο από την παρουσία του στο Στέκι όσο και από τη συμμετοχή του στις διανομές που γίνονται στα χωριά, είναι ότι οι κάτοικοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια που γίνεται.

«Το βλέπεις στα πρόσωπά τους. Στο πώς μαλακώνει το βλέμμα τους όταν προσπαθείς να τους δώσεις κουράγιο και δύναμη. Είναι χρέος μας να βοηθήσουμε τον λαό της περιοχής να σταθεί στα πόδια του. Η αλληλεγγύη είναι το ήμισυ, το άλλο μισό είναι ο αγώνας και θα πρέπει να συνεχίσουμε να προσφέρουμε τόσο στην αλληλεγγύη όσο και στον αγώνα», μας λέει.

Εξίσου συγκινητική είναι η ανταπόδοση της αλληλεγγύης που δέχονται όσοι βοηθούν στη λειτουργία του Στεκιού στη Στροφυλιά. Γυναίκες των γύρω χωριών έχουν αναλάβει σε μεγάλο βαθμό την τροφοδοσία με φαγητό. Με υλικά που περιλαμβάνονται στις συσκευασίες που διανέμονται, φτιάχνουν φαγητά και τα προσφέρουν στο Στέκι.

«Ο,τι μπορώ να προσφέρω και εγώ θα το κάνω. Λίγες μερίδες φαγητό είναι το λιγότερο. Τα παιδιά αυτά κάνουν τόσα για μας», αναφέρει η κυρία Αργυρώ, πυρόπληκτη από το χωριό Στροφυλιά, που σχεδόν καθημερινά κάτι θα μαγειρέψει για τα παιδιά που βρίσκονται στο Στέκι.

«Τις μέρες που βρίσκομαι εδώ πιστεύω ότι έχω φάει τα πιο νόστιμα φαγητά. Και είναι νόστιμα γιατί είναι φτιαγμένα με την καλοσύνη απλών ανθρώπων, που μέσα στη δυστυχία που τους βρήκε, έχουν έγνοια και για μας. Θέλουν να ανταποδώσουν την αλληλεγγύη. Είναι κάτι πολύ συγκινητικό που θα μείνει αξέχαστο και χαραγμένο για πάντα στη μνήμη μου. Είναι μάθημα ζωής για μένα και για όλους όσοι βρισκόμαστε εδώ», αναφέρει η Καλλιόπη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής.