Κινηματογραφική βδομάδα με πολλές νέες ενδιαφέρουσες ταινίες με ποικίλη θεματολογία. Εφτα νέες ταινίες βγαίνουν περίπου σε εβδομαδιαία βάση, μην αφήνοντας περιθώριο στις ήδη υπάρχουσες να κάνουν τον κύκλο τους. Οσον αφορά τις επανεκδόσεις, προσπαθούν να βρουν το χώρο τους ανάμεσα στις τόσες κυκλοφορίες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σταθερές μέρες και χώροι προβολής. Ετσι, η συμβουλή της στήλης είναι να κοιτάζετε καθημερινά το πρόγραμμα των αγαπημένων σας κινηματογράφων για τυχόν προσθήκες ή αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Αυτήν τη βδομάδα, πέρα από τις νέες ταινίες, συναντάμε τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο κλασικό νουάρ «Σε έναν Ερημο Τόπο» του Νίκολας Ρέι και τον θρυλικό Πίτερ Σέλλερς στον ρόλο του επιθεωρητή Κλουζώ στον «Ροζ Πάνθηρα» του Μπλέικ Εντουαρντς.

Τα δέντρα του Νότου βγάζουν παράξενα φρούτα.

Αίμα στα φύλλα και αίμα στη ρίζα.

Μαύρα σώματα λικνίζονται στο νότιο αεράκι.

Περίεργα φρούτα κρέμονται από τις λεύκες...

Με «όχημα» το εμβληματικό τραγούδι της, «Strange Fruit» (Παράξενο Φρούτο) ξεδιπλώνεται η ζωή και η δημιουργική πορεία της εκπληκτικής τζαζ τραγουδίστριας, Μπίλι Χόλιντεϊ. Η ταινία αξίζει την προσοχή μας, γιατί πέραν όλων των άλλων, μας δίνει το έναυσμα να γνωρίσουμε εκείνη τη ματωμένη περίοδο του λιντσαρίσματος, του άκρατου φυλετικού ρατσισμού στις ΗΠΑ.

Το τραγούδι «Strange Fruit», λόγω του περιεχομένου του, θεωρήθηκε ανατρεπτικό. Μάλιστα, το FBI με πρόσχημα την καταπολέμηση των ναρκωτικών και εστιάζοντας στην υπαρκτή αδυναμία της Holiday - στην εξάρτησή της από τις ουσίες - εξαπέλυσε ένα τεράστιο κυνηγητό ενάντιά της, που κράτησε ακόμα και μέχρι τις τελευταίες μέρες της στο νοσοκομείο. Η Αντρα Ντέι δίνει συγκλονιστική ερμηνεία και δίκαια απέσπασε Χρυσή Σφαίρα.

«I Can' t Breath» ακούγεται στο συγκλονιστικό ξεκίνημα του «Shorta» - που στα Αραβικά σημαίνει αστυνομία - και ο θεατής μπαίνει σε ένα «σύμπαν» μεταξύ «Μίσους» (Ματιέ Κάσοβίτς) και «Αθλιων» (Λατζ Λι). Μέσα από τη δράση δυο αστυνομικών που βρίσκονται σε περιπολία, μεταφερόμαστε σε ένα γκέτο της Κοπεγχάγης που «βράζει» εξαιτίας ενός περιστατικού αστυνομικής βίας απέναντι σε μετανάστη. Οι αστυνομικοί, παρά τις εντολές να αποχωρήσουν, εγκλωβίζονται στο γκέτο και τότε ο νεαρός μετανάστης πεθαίνει...

«I Can' t Breath» ακούγεται σε μια ταινία που, χρησιμοποιώντας στοιχεία περιπέτειας, επιχειρεί να αναδείξει και τις δυο πλευρές, αλλά η πλάστιγγα λυγίζει. Λυγίζει από τα θεμέλια μιας σάπιας κοινωνίας. Το σαθρό έδαφος πάνω στο οποίο χτίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις καταρρέει. Η κρατική βία, ο αυταρχισμός, η καταστολή είναι αναπόσπαστα γνωρίσματα της αστικής εξουσίας και από αυτό το «σχήμα» δεν υπάρχει ατομική διαφυγή. Οι σκηνοθέτες, όπως αναφέρουν στο σημείωμά τους, προσπάθησαν να φτιάξουν «μια ταινία που κάνει τον θεατή ενεργό συμμέτοχο σε μια διαμάχη που ολοένα και φουντώνει και δεν τον αφήνει να στρέψει το βλέμμα αλλού».

Ενας Σύριος, που βρίσκεται εγκλωβισμένος στον Λίβανο, πουλά την πλάτη του σε έναν Γάλλο καλλιτέχνη, ώστε να την μετατρέψει σε έργο τέχνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο του δίνεται η ευκαιρία να πάρει βίζα για την Ευρώπη...

Αρχικά, σκέφτεται κανείς ότι πρόκειται για μυθοπλασία, κι όμως, η ταινία βασίζεται στο υπαρκτό «έργο τέχνης» του Wim Delvoye, το οποίο βρίσκεται στην πλάτη του Tim Steiner. Το «ζωντανό έκθεμα» έχει εκτεθεί ακόμα και στο Λούβρο και, μάλιστα, έχει πουλήσει, μετά θάνατον, την πλάτη του σε κάποιον συλλέκτη. Η «ριζοσπαστικοποίηση» και η «αντισυμβατικότητα» της μεταμοντέρνας τέχνης στην αποθέωσή τους. Η σκηνοθέτης έχει προσαρμόσει το σενάριο στο πλαίσιο του μεταναστευτικού ζητήματος, προφανώς για να τονίσει ακόμα περισσότερο ότι η ανθρώπινη ζωή είναι εμπόρευμα. Στο καπιταλιστικό σύστημα όλα είναι εμπόρευμα, η τέχνη, ο άνθρωπος, ο έρωτας...

Η ταινία, αν και απαρτίζεται από πολύ δυνατές εικόνες και στιγμές, εντούτοις αφήνει ανοιχτή την πόρτα στο ότι μπορεί να υπάρξει «άφεση αμαρτιών» στο σάπιο σύστημα. Παρ' όλα αυτά αξίζει της προσοχής μας μόνο και μόνο για τη θεματική της.

Μια γυναίκα εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας. Πέντε ξένα μεταξύ τους πρόσωπα σε ένα απομακρυσμένο βουνό της Γαλλίας και στην Ακτή Ελεφαντοστού βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα αναπάντεχο μυστήριο... Πέντε ιστορίες στις οποίες παρακολουθούμε την εξέλιξη πέντε διαφορετικών χαρακτήρων. Οι ιστορίες αυτές πότε διασταυρώνονται και αλληλοσυμπληρώνονται και πότε αλληλοσυγκρούονται, κάνοντας τον θεατή να αμφιβάλλει συνεχώς για την ταυτότητα του δολοφόνου.

Ο τρόπος που είναι δομημένη η πλοκή είναι πραγματικά υποδειγματικός. Μόνη μας ένσταση η διάρκεια της ταινίας, που θα μπορούσε να είναι σαφώς μικρότερη και πιο σφιχτοδεμένη. Η σκηνοθεσία του Μολ καταφέρνει να δείξει την απεγνωσμένη προσπάθεια των ανθρώπων να αγαπηθούν, που εν προκειμένω, οδηγεί σε αρρωστημένες καταστάσεις.

Πριν πολλά χρόνια, σε ένα φανταστικό βασίλειο άνθρωποι και δράκοι ζούσαν αρμονικά, μέχρι που εμφανίστηκε μια μοχθηρή δύναμη που κατέστρεφε τα πάντα στο διάβα της. Η καταστροφή προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο και τη δημιουργία χωριστών βασιλείων, μέχρι που πολλά χρόνια αργότερα η Ράια προσπαθεί να ενώσει πάλι τη χώρα...

Η «Disney», στοχεύοντας και πάλι στο τεράστιο ασιατικό κοινό, βασίζει την ταινία στις παραδόσεις της Νοτιοανατολικής Ασίας. Ομορφη ταινία για παιδιά δείχνοντας ότι η ενότητα και η αλληλεγγύη πάντα νικούν.