«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο μόνος που ασκεί αυτή την κριτική. Ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα έχουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανεξαιρέτως, τα σωματεία εργαζομένων, συνδικάτα». Αυτά έγραφε χτες η «Αυγή», σχετικά με όσα ειπώθηκαν την πρώτη μέρα συζήτησης του αντεργατικού εκτρώματος της κυβέρνησης της ΝΔ στη Βουλή. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία, που σαν τον «κούκο» ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κάνει τα αυγά του σε ξένες φωλιές, παριστάνοντας τον «ηγέτη της αντιπολίτευσης» και του εργατικού κινήματος, που λιγουρεύεται «αντιδεξιά» μέτωπα. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους δεν λένε «τα ίδια» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί αγωνίζονται για να μην περάσει το νομοσχέδιο έκτρωμα που τσακίζει τις ζωές τους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μας αποκάλυψε ο βουλευτής του Κυρίτσης, «καίγεται» μόνο για τα ψηφαλάκια τους, για να ξαναγίνει κυβέρνηση, χαλίφης δηλαδή στη θέση του χαλίφη στο σβέρκο του λαού. Τα συνδικάτα αγωνίζονται επίσης για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με σύγχρονα δικαιώματα, που σημαίνει κατάργηση και όλων των αντεργατικών νόμων που ψήφισε ή διατήρησε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρα καθόλου «τα ίδια» δεν λένε ΣΥΡΙΖΑ και συνδικάτα, όσο κι αν προσπαθεί να ξεπλυθεί στην κολυμβήθρα του αντεργατικού νομοσχεδίου της ΝΔ.

Ορισμένες εξελίξεις στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό είναι αποκαλυπτικές για τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες των κατατρεγμένων από αυτούς που δεν ευθύνονται μόνο για τον ξεριζωμό τους, αλλά τους αξιοποιούν και ως πιόνια στη σκακιέρα των μεταξύ τους ανταγωνισμών. Διαβάζουμε λοιπόν ότι οι κυβερνήσεις Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Λουξεμβούργου, Βελγίου και Ελβετίας έχουν θέσει ζήτημα στην Κομισιόν για μερικές χιλιάδες πρόσφυγες που πήραν άσυλο στην Ελλάδα και στη συνέχεια ταξίδεψαν προς άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς, όπως δικαιούνταν, κυρίως για να επισκεφτούν συγγενείς τους. Παραμένουν όμως σ' αυτές πέραν του τριμήνου που προβλέπει ο νόμος και ζητούν εκ νέου άσυλο, με το επιχείρημα ότι οι συνθήκες στις οποίες ζουν στην Ελλάδα είναι άθλιες.

Οι χώρες που ανακινούν το ζήτημα απαιτούν αυστηρότερους κανόνες για τη λεγόμενη «δευτερογενή μετανάστευση» και ενίσχυση των μέτρων εγκλωβισμού, ενώ η ελληνική κυβέρνηση «νίπτει τας χείρας της», οχυρωμένη πίσω από τη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ στο Προσφυγικό, δηλώνοντας αδυναμία να παράσχει καλύτερες συνθήκες σε όσους παίρνουν άσυλο στην Ελλάδα. Πίσω όμως από τις κόντρες με τους εταίρους, ή την αναζήτηση άλλοθι από την κυβέρνηση για την άθλια μεταχείριση των κατατρεγμένων, κρύβεται η επιθυμία τους να φτάσουν με κάθε τρόπο στον πραγματικό προορισμό τους, που για την πλειοψηφία των προσφύγων δεν είναι η Ελλάδα, αλλά μια άλλη χώρα στα ενδότερα της Ευρώπης. Επιβεβαιώνεται έτσι για άλλη μια φορά το δίκαιο αίτημα προσφύγων και νησιωτών να πάψει ο εγκλωβισμός όσων φτάνουν στην Ελλάδα, να διεκπεραιώνεται γρήγορα η καταγραφή και να διευκολύνεται η προώθησή τους στις χώρες όπου θέλουν πραγματικά να ζήσουν, και εκεί να ζητάνε άσυλο.