Από τις απεργιακές κινητοποιήσεις |
Η λεγόμενη «τρίτη απόσυρση» του 10% θεωρείται ένα μέτρο ανακούφισης για τους εργαζόμενους, που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες από τη νέα βαθιά οικονομική κρίση, ενώ η όποια κρατική βοήθεια ήταν ανεπαρκέστατη. Είναι η τρίτη φορά που γίνεται αυτή η κίνηση από την έναρξη της πανδημίας τον Μάρτη του 2020.
Μέσα από τις κινητοποιήσεις αναδεικνύεται ξανά ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του περιβόητου τριφασικού κεφαλοποιητικού ασφαλιστικού συστήματος, που προέρχεται από την περίοδο του δικτάτορα Πινοσέτ και εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι πληρώνουν μια ζωή «εθελοντικά» για να θησαυρίζουν μια χούφτα ασφαλιστικές (οι λεγόμενοι Διαχειριστές Συνταξιοδοτικών Ταμείων - AFP), που τζογάρουν τις εισφορές τους στα χρηματιστήρια.
Παρά τα μεγάλα λόγια, τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Το 2014 οι άνδρες έπαιρναν μόλις το 38% των ασφαλιστικών εισφορών που είχαν καταβάλει και οι γυναίκες το 33% επειδή το προσδόκιμο ζωής τους είναι μεγαλύτερο. Μία μέση σύνταξη μετά από 35 ή 40 χρόνια δουλειάς είναι το πολύ 450 δολάρια, ποσό που φτάνει για να καλύψει ένα μέρος μόνο των πιο βασικών αναγκών, ενώ το 40% των συνταξιούχων υπολογίζεται ότι βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας.