-- Ποια είναι κατάσταση στην Παραγουάη μετά από έναν χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας; Η κυβέρνηση έχει πάρει μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας; Εχει πάρει μέτρα στους χώρους δουλειάς, Εκπαίδευσης, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς;

-- Υπάρχουν πολύς φόβος, απελπισία και απογοήτευση. Ο κόσμος είναι κουρασμένος από την άρχουσα τάξη, η οποία λεηλατεί τα δικαιώματά του ξεδιάντροπα εδώ και χρόνια.

Η έκτακτη υγειονομική κατάσταση που παρουσιάστηκε λόγω της πανδημίας, η έλλειψη φαρμάκων στις ΜΕΘ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι εν μέσω μιας πολύ μεγάλης οικονομικής κρίσης, με προβλήματα κάθε είδους. Ηδη εδώ και βδομάδες έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις του ιατρικού προσωπικού και των νοσοκόμων, λόγω έλλειψης προμηθειών, υποδομών και στοιχειωδών μέτρων προστασίας στα νοσοκομεία.

Ολα αυτά προσθέτουν στοιχεία σε μια κρίση που χαρακτηρίζουμε γενική κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η οποία έχει τις ιδιαιτερότητές της αλλά και ομοιότητες σε κάθε χώρα, τόσο στη Λατινική Αμερική όσο και διεθνώς.

Αυτό που πυροδότησε τις κινητοποιήσεις είναι η κατάσταση έκτακτης υγειονομικής ανάγκης, σε συνδυασμό με μια προσπάθεια της Επιχείρησης Δημόσιων Μεταφορών να αυξήσει το κόστος των εισιτηρίων, πράγμα που στη συνέχεια αναγκάστηκε να αναβάλει. Επιπρόσθετα, πραγματοποίησε ρυθμίσεις οι οποίες προκαλούν τεράστιο συνωστισμό στα ΜΜΜ και ως εκ τούτου αύξησαν την έκθεση των πολιτών στη μετάδοση του ιού.

Στην Παραγουάη, το κράτος φαινομενικά είναι μεγάλο, αλλά δαπανά μόνο το 19% του προϋπολογισμού του για τις ανάγκες του λαού, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Λατινικής Αμερικής. Ακόμα κι αυτά τα λίγα που δαπανά, δεν τα διαχειρίζεται σωστά. Το κράτος των αφεντικών δεν λειτουργεί, επιπλέον το κακοδιαχειρίζονται και η λογική της συσσώρευσης πλούτου και επιβολής της κυριαρχίας του, που ακολουθεί, είναι μαφιόζικη και διεφθαρμένη.

-- Ποιες είναι οι επιπτώσεις της αντιλαϊκής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από την κυβέρνηση του Αμπντο Μπενίτες για τους εργαζόμενους και το λαό;

-- Η διαχείριση της κατάστασης από την κυβέρνηση είναι κάκιστη. Μόνο το 4% του προϋπολογισμού έχει εκτελεστεί έως τώρα, εν μέσω της κρίσης, με τεράστιες ελλείψεις προμηθειών υγειονομικού υλικού και φαρμάκων αλλά και τροφίμων, ενώ η κατάσταση των νοσοκομειακών, σχολικών και πανεπιστημιακών υποδομών είναι τραγική. Αν και υπάρχουν χρήματα, αυτά δεν αξιοποιούνται. Με άλλα λόγια, το κράτος δεν μας εξυπηρετεί και εκείνοι που κυβερνούν κάνουν καταστροφική διαχείριση.

Τα χρέη του κράτους μεγαλώνουν. Τώρα σκέφτονται να ζητήσουν περισσότερα δάνεια για να διευρύνουν ένα χρέος που πληρώνουμε εμείς, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες.

Οι πρόσφατες αλλαγές προσώπων που έκανε η κυβέρνηση (η κυβέρνηση άλλαξε 3 υπουργούς) είναι βιτρίνα για να παρουσιάσουν ότι κάνουν κάτι για τις καταγγελίες εναντίον τους.

Το οργανωμένο κοινωνικό κίνημα δεν έχει αναπτύξει ακόμα μια δύναμη ικανή να καθοδηγεί αυτούς τους αγώνες με επάρκεια. Ωστόσο εμείς, μακριά από μη ρεαλιστικές προσδοκίες, προσπαθούμε να ενισχύσουμε αυτό το αγωνιστικό πνεύμα, να είμαστε παρόντες σε όλους αυτούς τους αγώνες, να είμαστε μέσα στο λαό και να θέσουμε σε σχέση με την πρόταση που σήμερα προωθείται με μεγάλη ορμή, δηλαδή «να φύγουν όλοι, αλλά με έκτακτα μέτρα στήριξης του λαού», ότι όσο η εργατική τάξη και η αγροτιά δεν καταφέρνουν να ενισχύσουν τις δικές τους δυνάμεις και την ενότητά τους, τίποτα που θα έρθει δεν θα είναι εγγύηση αλλαγής. Για να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε αυτήν την κοινωνική συμμαχία εργατών - αγροτών και λαού από τη σκοπιά της δικής της εξουσίας και κυβέρνησης, σήμερα χρειάζεται να απαιτήσουμε αυτά τα επείγοντα και αναγκαία μέτρα για τη στήριξη της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

-- Πριν από λίγες μέρες ξέσπασαν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στην Παραγουάη με αφορμή τα ζητήματα της Υγείας. Πώς συμμετέχει το ΠΚΚ, τι στόχους και τι αιτήματα προβάλλετε; Πώς απαντάτε στην καταστολή των κινητοποιήσεων από την κυβέρνηση;

-- Από την Παρασκευή 5 Μάρτη, υπήρξε ένας γενικευμένος ξεσηκωμός, ειδικά της νεολαίας, στο κέντρο της Ασουνσιόν (η πρωτεύουσα της Παραγουάης) που εξελίχθηκε σε μια πολύ μεγάλη μάχη, όπου ηττήθηκε η αστυνομία, πράγμα που αναθάρρησε τον κόσμο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι κινητοποιούνταν κάθε μέρα, φωνάζοντας «να φύγουν όλοι τους».

Τα μέλη του Παραγουανού ΚΚ από την πρώτη μέρα βρισκόμαστε στο δρόμο. Παρεμβήκαμε από την πρώτη στιγμή, την Παρασκευή 5 Μάρτη, αναδεικνύοντας ότι ενώ δεν υπάρχουν προμήθειες για τα νοσοκομεία, όμως χρήματα υπάρχουν και υπάρχουν και υπεύθυνοι γι' αυτήν την κατάσταση και ολοκληρώσαμε την πολιτική μας θέση με το σύνθημα «να φύγουν όλοι τους». Στη συνέχεια ακολούθησαν η μεγάλη διαδήλωση και η σύγκρουση στους δρόμους, όπου το σύνθημα αυτό κυριάρχησε. Τη δεύτερη μέρα αναπτύξαμε παραπέρα την πολιτική μας θέση, όταν είπαμε «να φύγουν όλοι τους» αλλά να ανακτηθούν όλα όσα έχουν κλαπεί, επειδή υπάρχουν τα χρήματα. Επίσης, επιμένουμε πολύ στο ζήτημα ότι οι νόμοι μιας χώρας δεν μπορούν να κάνουν δύσκολη τη χρήση πόρων για να σωθούν ανθρώπινες ζωές.

Από τις 9 Μάρτη άρχισαν να εμφανίζονται τα οδοφράγματα της αγροτιάς, τα οποία ενισχύονται. Πολλοί αγρότες έχουν ήδη έρθει στην πρωτεύουσα για να διεκδικήσουν και αυτοί τα δικαιώματά τους.

Η εργατική τάξη αρχίζει να πιέζει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, και ιδιαίτερα τις ηγεσίες των Γενικών Συνομοσπονδιών, να καλέσουν σε μια γενική απεργία, απαιτώντας μια δέσμη έκτακτων μέτρων στήριξης του λαού που θα υλοποιηθεί αφού φύγουν ο Αμπντο και ολόκληρη η κυβέρνησή του. Μέρος αυτών των μέτρων θα πρέπει να είναι η δίκη του σημερινού Προέδρου και της κλίκας του ως εγκληματιών.

Επίσης, είναι σημαντική η πίεση των φοιτητών προς τους συλλόγους τους, στα πανεπιστήμια, ώστε να οργανωθούν σε πανεθνικό επίπεδο.

-- Πρόσφατα το ΠΚΚ συμπλήρωσε 93 χρόνια ζωής και δράσης. Ποιοι είναι οι στόχοι του για το επόμενο διάστημα, μπροστά στη συμπλήρωση ενός αιώνα από την ίδρυση του κόμματός σας;

-- Είμαστε μία από τις πρώτες οργανώσεις που πρότειναν επείγοντα και αναγκαία μέτρα για την εργατική πλειοψηφία, ήδη από το Σάββατο 6 Μάρτη.

Από τη στιγμή που ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση την χαρακτηρίζαμε κυβέρνηση εξαπάτησης του λαού. Καλούμε την πλειοψηφία των εργαζομένων να λάβει υπόψη της τα 93 χρόνια εμπειρίας, αγώνα και θάρρους του ΠΚΚ στη μάχη για να ξεπεράσουμε αυτήν την οδυνηρή κρίση.

Καλούμε σε συνέχεια των κινητοποιήσεων, σε γενική απεργία, σε διαρκές κλείσιμο δρόμων, μεγαλύτερη συμμετοχή του φοιτητικού κινήματος, αλληλεγγύη και υποστήριξη από όσους δεν μπορούν να κινητοποιηθούν, σημειώνοντας ότι η πλειοψηφία της χώρας υποστηρίζει αυτόν τον αγώνα. Με αυτές τις προσπάθειες, θα είμαστε πιο κοντά στο να φύγουν όλοι οι διεφθαρμένοι και οι πολιτικάντηδες για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη διαμόρφωση μιας κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης που θα υλοποιήσει αυτήν τη δέσμη έκτακτων και αναγκαίων μέτρων, αγωνιζόμενοι και πιέζοντας να εφαρμοστούν με λαϊκή εντολή.

Πρέπει να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, λαμβάνοντας υπόψη τι κάναμε αλλά και τι δεν κάναμε για μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που αφορά κυρίως την πιο συστηματική, πειθαρχημένη, προγραμματισμένη δουλειά στη βάση, έχοντας ταυτόχρονα επίγνωση των χαρακτηριστικών της κοινωνίας μας. Ο καπιταλισμός σήμερα δίνει μεγάλη έμφαση στην πρόκληση πολιτισμικής παρακμής, στη διαίρεση των ανθρώπων, στη διάσπαση των κοινωνιών μας, ενώ σημειώνουμε ότι σήμερα βρισκόμαστε σε μια στιγμή με νέα χαρακτηριστικά, όπως η πανδημία, που είναι μία πρωτόγνωρη και περίπλοκη κατάσταση την οποία δεν είχαμε ξαναζήσει. Η ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης που είναι απαραίτητη ώστε κάποιος να επιλέξει να αντισταθεί και να αγωνιστεί βρίσκεται σήμερα σε ένα είδος «εργαστηρίου». Αυτήν την κατάσταση πρέπει να την λάβουμε υπόψη. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ γειωμένοι και προσεκτικοί όταν προσπαθούμε να οικοδομήσουμε μια οργανική σχέση με εκείνη τη λαϊκή μάζα που μπαίνει μπροστά και αγωνίζεται και να πάρουμε υπόψη ότι το κάνει έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στην ιδέα του «ειρηνικού» αγώνα.

Στις 19 Φλεβάρη παρουσιάσαμε ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Πλατιά και βαθιά ενότητα για το σοσιαλισμό». Επιμένουμε στην ανάγκη για εύρος αλλά χωρίς να εγκαταλείψουμε το βάθος, γιατί αν αφήσουμε το βάθος στην άκρη, θα συμβάλουμε στην ανάπτυξη αυταπατών στο λαό, για ένα κίνημα που υπόσχεται να προχωρήσει χωρίς μια πραγματική, οργανωμένη κοινωνική δύναμη ικανή να πιέσει, να αγωνιστεί αποτελεσματικά γι' αυτές τις αλλαγές.

Ολα αυτά τα καθήκοντα είναι μέρος μιας επαναστατικής στρατηγικής που απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα σε όλο τον κόσμο, έχοντας κατά νου ότι η αντιμετώπιση του καπιταλισμού μάς αναγκάζει να δυναμώσουμε τον συντονισμό των αγώνων σε παγκόσμια κλίμακα.

Σαφώς υπάρχει σήμερα η δυνατότητα να κάνουμε ένα ποιοτικό άλμα, φυσικά γνωρίζουμε ότι σε στιγμές συγκρούσεων οξύνονται οι κοινωνικές σχέσεις και στο λαό υπάρχει πρωτοβουλία και μεγάλη εφευρετικότητα. Ετσι γίνεται, υπάρχει μια φράση που λέει ότι η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της εφευρετικότητας, της δημιουργικότητας. Σε στιγμές όπως αυτή δημιουργούνται νέες μορφές πάλης.

Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια να αντιμετωπίζουμε τις εξελίξεις από τη σκοπιά της ευκαιρίας που δημιουργούν αυτοί οι αγώνες για να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων. Θα είμαστε έτοιμοι να παρεμβαίνουμε δημιουργικά. Ο λαός δεν διδάσκεται από τα βιβλία και τα εγχειρίδια, είναι απρόβλεπτος, αγνοεί πολλά ιστορικά ζητήματα. Μπορεί να μην πειθαρχεί στα πλαίσια μιας μαχητικής οργάνωσης, αλλά είναι ένας λαός που δίνει μάχες και αυτός ο αγώνας δημιουργεί πείρα και εφευρετικότητα. Πρέπει να μάθουμε και να εμπλουτίζουμε την επαναστατική στρατηγική μας και η εργατική τάξη να συνεχίσει να αναβαθμίζει μέσα σε αυτήν τη διαδικασία τη συνείδησή της και να επιδιώκει να γίνει μέρος αυτής της σύνθεσης του πολιτικού επαναστατικού σχεδίου για τη χώρα μας.