ΜΑΝΙΛΑ-ΖΑΜΠΟΑΝΓΚΑ.--

Η ανάπτυξη 650 και πλέον Αμερικανών στρατιωτών για κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το στρατό των Φιλιππίνων για διάστημα «έξι έως δώδεκα μηνών» αποτελεί τη δεύτερη ίσως μεγαλύτερη επιχείρηση του στρατού των ΗΠΑ στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» μετά από αυτήν του Αφγανιστάν. Μετά την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, μετατρέπονται οι νότιες Φιλιππίνες στο επόμενο θέατρο του αμερικανικού πολέμου;

Το είδος της αμερικανικής εμπλοκής στις Φιλιππίνες είναι βέβαια διαφορετικό από αυτό του Αφγανιστάν: Οι Αμερικανοί στρατιώτες, ο αριθμός των οποίων αναμένεται να αυξηθεί -όπως είπε προχτές σε συνέντευξη Τύπου ο Ντόναλντ Ράμσφελντ στο CNN -, σύμφωνα με τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και των Φιλιππίνων, «δε θα εμπλακούν σε μάχες» με τη μουσουλμανική τρομοκρατική οργάνωση «Αμπού Σαγιάφ». Θα «εκπαιδεύσουν», ισχυρίζονται η Ουάσιγκτον και η Μανίλα, στη χρήση προηγμένων όπλων και τεχνικών μέσων καθώς και τακτικές, τους στρατιώτες των Φιλιππίνων.

Αυτή η «εκπαίδευση» θα γίνει διά μέσου της έκτακτης άσκησης «Μπαλικατάν», η οποία συμφωνήθηκε στο πλαίσιο της διαβόητης Συμφωνίας Επισκεπτόμενων Δυνάμεων (Visiting Forces Agreement-VFA). Ωστόσο, πολλοί παρατηρούν ότι η παρουσία των Αμερικανών στο Μιντανάο, στην οποία συμφώνησε η Πρόεδρος των Φιλιππίνων, Γκλόρια Μακαπαγκάλ-Αρόγιο, ανοίγει το δρόμο για μια μονιμότερη και μεγαλύτερη αμερικανική παρουσία - η οποία κατά το Σύνταγμα των Φιλιππίνων είναι απαγορευμένη. Η ίδια η συγκέντρωση των 650 και πλέον Αμερικανών πεζοναυτών αποτελεί τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατευμάτων στη χώρα από το 1992, όταν εφαρμόστηκε η συμφωνία κλεισίματος των αμερικανικών βάσεων.

Η αλλαγή του πλαισίου συνεργασίας άλλαξε δραματικά μετά την 11η του Σεπτέμβρη, με τη Συμφωνία-Πλαίσιο για τις Επισκεπτόμενες Δυνάμεις να «ξεχειλώνει» πολύ, ενώ και η Συνθήκη Αμοιβαίας Αμυνας του 1951 τίθεται υπό «αναθεώρηση» άτυπα.

Παραβιάζουν οι ασκήσεις το Σύνταγμα των Φιλιππίνων, συνιστώντας επιστροφή των αμερικανικών δυνάμεων; Θα υπάρξει προοδευτικά αμερικανική συμμετοχή στις μάχες κατά της «Αμπού Σαγιάφ»; Αποτελούν παραβίαση της εθνικής ανεξαρτησίας των Φιλιππίνων στο όνομα της βελτίωσης της «εθνικής ασφάλειάς τους»; Καθώς τα σοβαρά ερωτήματα που εγείρει η αμερικανική εμπλοκή στις Φιλιππίνες ακόμη δεν έχουν απαντηθεί, η υπόθεση - που έχει σαφώς πολιτικό χαρακτήρα - προχωρά. Η αμερικανική «απόβαση», που έχει ανοιχτή ημερομηνία λήξης, σε μια περιοχή που αποτελεί πεδίο σφοδρών μαχών και αμφισβητούμενου ελέγχου (μια περιοχή από τις πιο πλούσιες σε φυσικούς πόρους στην περιφέρεια, όλως παρεμπιπτόντως), μπορεί να «δικαιολογείται» νομικά, αλλά η ουσία είναι ότι οι Φιλιππίνες μετατρέπονται σε ένα ακόμη πεδίο δράσης του αμερικανικού στρατού...