Η Τέχνη είναι ένας τρόπος ζωής ή μια μορφή ζωής μέσα από την οποία παράγεται ο Πολιτισμός... Αρα είναι μέρος της ζωής. Η ζωή είναι δική μας και πρέπει να την ορίζουμε εμείς και όχι άλλοι...

Η πανδημία είναι ένα γεγονός που εκτός από την υγειονομική του διάσταση, φαίνεται να αποτελεί και μια πολύ καλή αφορμή για τη δημιουργία μιας νέας κατάστασης, μιας νέας κανονικότητας, η οποία πλέον είναι ξεκάθαρα ορατή. Οσον αφορά τον κλάδο του Πολιτισμού φαίνεται να είναι και... απροκάλυπτα στοχευμένη. Τα προβλήματα που τόσα χρόνια αντιμετωπίζει ο κλάδος μας διογκώθηκαν. Ο Πολιτισμός έχει να κάνει με τις σχέσεις των ανθρώπων κι αυτό προφανώς ενοχλεί. Σημαντικό όμως δεν είναι μόνο αν φιμώνεται η απαξιώνεται ο Πολιτισμός και οι Τέχνες.

Το πραγματικά σημαντικό είναι ότι καταβαραθρώνεται και εξανδραποδίζεται η ζωή μας ολοένα και περισσότερο. Οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας συνεχίζονται. Οι εναλλακτικές μορφές εργασίας έχουν γίνει θεσμός πλέον στο όνομα των «ειδικών συνθηκών», με την αναίρεση κάθε εργασιακού και όχι μόνο δικαιώματος. Αυτό είναι μόνο η αρχή στις «ιδανικές συνθήκες» που οραματίζονται εις βάρος μας, αλλά και για κάθε κλάδο εργασίας.

Η «ατομική ευθύνη», για την οποία μας κουνάνε το δάχτυλο, πρέπει να μεταλλαχθεί σε μαζική συμμετοχή στο σωματείο, που έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος. Εχει και την εμπειρία και τη γνώση.

Τα προβλήματά μας δεν λύνονται με σποτ, λογότυπα, σλόγκαν και διαδικτυακή μόστρα - μόδα με ημερομηνία λήξης. Λύνονται στους δρόμους, εκεί που ενώνονται οι φωνές μας. Εκεί που μετριέται το ανάστημα και η υπόσταση. Εκεί που ο εφήμερος θυμός μετατρέπεται σε συνείδηση. Εκεί που παίρνει σάρκα και οστά η αξιοπρέπεια. Εκεί που όλα γίνονται στο φως, γιατί... ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.