Οι εικαστικοί καλλιτέχνες έχουν πληγεί άμεσα από τα μέτρα για την πανδημία. Για 8 συνεχόμενους μήνες, με τις εκθέσεις να ματαιώνονται, τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις - ανάσα συνάντησης και επικοινωνίας του καλλιτέχνη με το κοινό - να περικόπτονται, με τη χρονίζουσα υποαπασχόληση, την ακούσια ετεροαπασχόληση και την ανεργία, διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τον εικαστικό.

Μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά έρχονται σε συνέχεια μιας συστηματικής εδώ και μια δεκαετία προσπάθειας για την εκμηδένιση της υπόστασης του καλλιτέχνη με νόμους, εγκυκλίους και αποφάσεις, στο πλαίσιο μιας νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας της αγοράς.

Το ελάχιστο βοήθημα που δόθηκε τον Μάιο ήταν αποτέλεσμα επίμονων και μαζικών κινητοποιήσεων και πιέσεων από το Εικαστικό Επιμελητήριο και τους άλλους φορείς και σωματεία Πολιτισμού και φυσικά ανεπαρκές για την επιβίωση, την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών, τη διατήρηση της επαγγελματικής εικαστικής ταυτότητας. Τα προβλήματα αυτά, σε συνδυασμό με τα - κοινά για όλους τους εργαζόμενους και επαγγελματίες - χρέη σε Δημόσιο, τράπεζες και ΔΕΚΟ, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα, προδιαγράφοντας ένα εξόχως αβέβαιο μέλλον για τους ανθρώπους του Πολιτισμού και της Τέχνης.

Αυτό που περιγράφω φαίνεται έντονα απαισιόδοξο, αλλά υπάρχει και ο αντίποδας. Ολα όσα αφαιρέθηκαν διεκδικούνται πίσω με κοινωνικούς αγώνες και είναι εμφανής η δραστηριοποίηση και συνειδητοποίηση των συναδέλφων στην κατεύθυνση αυτή. Αλλωστε, οι κρίσεις όπως η οικονομική αλλά και η τωρινή υγειονομική δεν είναι «παιδευτικές» εμπειρίες για τον καλλιτέχνη που θα δώσουν μέσα από την εξαθλίωση το κίνητρο για μεγάλες δημιουργίες, όπως αφελώς πολύς κόσμος πιστεύει. Είναι, μέσα από τον τρόπο διαχείρισής τους, ευκαιρίες να αποκαλυφθεί η φιλοσοφία που τις διέπει. Είναι το σημείο όπου καθένας πρέπει να πάρει θέση, να διαλέξει στρατόπεδο. Αυτό που φαίνεται να αγνοούν όσοι σχεδιάζουν και νομοθετούν για το ζοφερό μέλλον της Τέχνης και του Πολιτισμού είναι ότι η αξιοπρέπεια του καλλιτέχνη δεν περνά από την εξαθλιωμένη καθημερινότητα που προσπαθούν να του επιβάλουν. Η αξιοπρέπειά του κατακτιέται και περνά μέσα από το δημιουργικό του έργο και γι' αυτό παραμένει πάντοτε ανέγγιχτη, ανυπότακτη και ελεύθερη.