Ποιο είναι το αγωνιώδες ερώτημα που πλανάται με αφορμή την κρίση στην Αργεντινή; Το διατυπώνει αρθρογράφος των χτεσινών «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»: «Αν αποτύχουν (σ.σ. οι προσπάθειες του πέμπτου Προέδρου) θα αναζωπυρωθούν οι ανησυχίες ότι δυνάμεις εκτός πολιτικού συστήματος θα επιχειρήσουν να καλύψουν το πολιτικό κενό». Με έκδηλη ανησυχία διαπιστώνει επίσης ότι «κανένα πολιτικό κόμμα δεν κατόρθωσε να συμφιλιώσει τα συμφέροντα των ανταγωνιστικών ομάδων και να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος». Γι' αυτό και η προτροπή είναι: «Η Αργεντινή χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να λάβει σκληρές αποφάσεις, για να εξέλθει από την κρίση και να σταματήσει τη βία σε εθνικό επίπεδο». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι, με πρώτη την κυβέρνηση των ΗΠΑ, θα πέσουν με τα μούτρα για να ελέγξουν τις εξελίξεις, να χειραγωγήσουν και εξουδετερώσουν την «εξέγερση των πεινασμένων». Ομως, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν όλα αυτά τα χρόνια της νεοφιλελεύθερης επέλασης είχε καλλιεργηθεί και «ωριμάσει» η εναλλακτική λύση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων;