Βέβαια, οι άνθρωποι της εφημερίδας θα μπορούσαν να αντιτείνουν ότι η εκτίμηση που διατυπώνουν δεν είναι θετική, αλλά... καταγγελτική για την κυβέρνηση και την πολιτική της, όμως η ουσία της διατύπωσης κάθε άλλο παρά αυτό υποδηλώνει. Γιατί; Μα επειδή προεξοφλεί ότι μετά τα...«άλλα πέντε χρόνια» οι μισθοί δε θα είναι χαμηλοί και δε θα έχουμε ανεργία. Ομως αυτό ακριβώς λένε κυβέρνηση και οικονομική ολιγαρχία. Οτι, μετά από μια σχεδόν εικοσαετή (από το 1985) περίοδο άγριας αντιλαϊκής πολιτικής και λιτότητας, οι εργαζόμενοι μπορούν να ποντάρουν ότι τώρα με το ευρώ και μετά από μια πενταετία, τα πάντα θα αλλάξουν. Αυτή είναι η προπαγανδιστική τους γραμμή. Να δημιουργήσουν -όπως και η «ΑΥΓΗ»- την ψευδαίσθηση πως έρχεται το τέλος των δεινών και πως, τάχα, σε μια πενταετία κάτι διαφορετικό θα ξημερώσει για τους εργαζομένους.

«Στο στοιχείο του χθες ο κ. Πρωθυπουργός, πήρε σβάρνα τις Τράπεζες (με τα κανάλια κατά πόδας -το- κατόπιν του) να δει τις ευρω-συναλλαγές, μέσ' στο χαμόγελο κι ο ίδιος και ο κ. Πανταγιάς που του οργανώνει κάτι τέτοιες (επικοινωνιακές) εκστρατείες (ως την απέναντι όχθη του Τίβερη)...

Πλην όμως, φευ, του τη χάλασε την επικοινωνιακή πασαρέλα, τυχαίος τις συνταξιούχος: "μη γελάς, να κλαις μ' αυτά που γίνονται" δήλωνε στην κάμερα ότι είπε στον κ. Πρωθυπουργό ο θρασύς θερσίτης!..

Τσσσ! κάπως υπερβολικός πράγματι ο αψύς συνταξιούχος! Μπορεί να γίνεται της επί χρήμασι (αλλά είναι πλέον Ευρωπαία) -κι εκτός αυτού, σιγά - σιγά όλα θα βρουν το ρυθμό τους, και στις συναλλαγές, και σ' όλα! Οι φτωχοί θα είναι ευρωφτωχοί, τα χρέη ευρωχρέη, οι Τούρκοι ευρωστρατιώτες, οι υφύπ ευρωυφύπ κι ο Καραγκιόζης Βέλγος...».

Από το χθεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη.

Ποιο είναι το αγωνιώδες ερώτημα που πλανάται με αφορμή την κρίση στην Αργεντινή; Το διατυπώνει αρθρογράφος των χτεσινών «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»: «Αν αποτύχουν (σ.σ. οι προσπάθειες του πέμπτου Προέδρου) θα αναζωπυρωθούν οι ανησυχίες ότι δυνάμεις εκτός πολιτικού συστήματος θα επιχειρήσουν να καλύψουν το πολιτικό κενό». Με έκδηλη ανησυχία διαπιστώνει επίσης ότι «κανένα πολιτικό κόμμα δεν κατόρθωσε να συμφιλιώσει τα συμφέροντα των ανταγωνιστικών ομάδων και να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος». Γι' αυτό και η προτροπή είναι: «Η Αργεντινή χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να λάβει σκληρές αποφάσεις, για να εξέλθει από την κρίση και να σταματήσει τη βία σε εθνικό επίπεδο». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι, με πρώτη την κυβέρνηση των ΗΠΑ, θα πέσουν με τα μούτρα για να ελέγξουν τις εξελίξεις, να χειραγωγήσουν και εξουδετερώσουν την «εξέγερση των πεινασμένων». Ομως, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν όλα αυτά τα χρόνια της νεοφιλελεύθερης επέλασης είχε καλλιεργηθεί και «ωριμάσει» η εναλλακτική λύση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων;

Δε λέμε, η ταυτόχρονη κυκλοφορία δύο βιβλίων για τον Χαρίλαο Φλωράκη δημιουργεί αντικειμενικά πρόσφορο έδαφος για μπερδέματα. Το γεγονός, όμως, δε νομίζουμε πως δικαιολογεί όποιους βιβλιοπώλες προσφέρουν το «Κι σεν' πως σ' λεν;» της Αννας Παναγιωταρέα (εκδόσεις «Καστανιώτη»), όταν τους ζητούν το βιβλίο «Χαρίλαος Φλωράκης και το λαϊκό κίνημα» του Χρήστου Θεοχαράτου (εκδόσεις «Τυποεκδοτική»).

Σημειώνουμε το γεγονός, γιατί δεχτήκαμε ανάλογα τηλεφωνήματα από αναγνώστες του «Ριζοσπάστη» και ελπίζουμε να μη χρειαστεί να επανέλθουμε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ολοι αυτοί που στριμώχνονται στις ουρές των καταστημάτων, δεν το κάνουν για να πάρουν, για να δώσουν το κάνουν. Ακόμα κι αν πάρουν, άλλωστε, πίσω στις τράπεζες θα ξαναγυρίσουν τα λεφτά, αφού όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στο εμπόριο, μια τράπεζα (ή μια θυγατρική της) βρίσκεις από κάτω.

Εχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο δίκτυο γύρω μας, μια νομισματική αλυσίδα, στην οποία παίζουμε έναν και μοναδικό ρόλο: Πληρώνουμε!

Αν συνεχίσουμε έτσι πάντως, θα καταλήξουμε να αλλάζουμε δραχμές σε ευρώ, ευρώ σε επιταγές, επιταγές σε ρευστό, ρευστό σε πιστωτικά προϊόντα, πιστωτικά προϊόντα σε πληρωμές, πληρωμές σε απαιτήσεις και απαιτήσεις πάλι σε ευρώ 12 ώρες το 24ωρο.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, με τους ελέγχους του ΣΔΟΕ στην αγορά, σε λίγο θα μας πείσουν ότι ο μεγαλύτερος εχθρός για την τσέπη μας είναι ο μπακάλης της γειτονιάς και ο περιπτεράς, οι οποίοι, στη χειρότερη περίπτωση, θα μας κοστίσουν μερικά «σεντς».

Μάλλον ευκαιρία για να βγάλει κανένα φράγκο από έξτρα ελέγχους βρήκε το υπουργείο Οικονομίας, παρά ενδιαφέρεται για την ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας του κόσμου με το νέο νόμισμα.

Αν ήθελαν, ας υποχρέωναν οι κυβερνώντες τους φίλους τους τους τραπεζίτες να τροφοδοτήσουν την αγορά με ευρώ σε όλο τους το εύρος (όχι μόνο χαρτονομίσματα των 20 και 50 ευρώ), ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν οι συναλλαγές. Αλλα αυτό κόστιζε, βλέπετε.

Πάντως, για σήμερα και αύριο, εκτός από το ευρώ, θα πρέπει να ασχοληθούμε και με το Ν(ευρώ)κοπι! Διότι τέτοιες θερμοκρασίες θα έχει ο ελληνικός χειμώνας, που αποδεικνύεται αρκετά βαρύς.

Στο «χειρουργικό τραπέζι» τοποθετεί η κυβέρνηση και τις δαπάνες για την υγεία που πραγματοποιούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Με πρόσχημα τις δήθεν μεγάλες δαπάνες και την ανομοιομορφία που παρουσιάζεται από ταμείο σε ταμείο, η κυβέρνηση αποφάσισε τη δημιουργία Ειδικού Εποπτικού Μηχανισμού που θα έχει ως στόχο τον έλεγχο των δαπανών Υγείας των Ασφαλιστικών Ταμείων. Στην πραγματικότητα όμως θα επιβάλλει και μέσω αυτού του μηχανισμού την επιπλέον μείωση των αναγκαίων κονδυλίων και τη μετακύληση των βαρών στις πλάτες των ίδιων των ασφαλισμένων.

Μάλιστα η πρώτη «χειρουργική επέμβαση» θα γίνει σε βάρος των αγροτών, το ταμείο των οποίων (ΟΓΑ), σύμφωνα με την κυβέρνηση, πραγματοποιεί μεγαλύτερες δαπάνες από τις αντίστοιχες του ΙΚΑ. Και όλα αυτά, όταν η ανυπαρξία πρωτοβάθμιας περίθαλψης και οι ελλείψεις στα περιφερειακά νοσοκομεία ταλαιπωρούν τους αγρότες καθημερινά. Για μια ακόμη φορά η «λογιστική», χρησιμοποιείται όχι για τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας, αλλά για την καταδίκη μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Και είναι και αυτό, ακόμη ένα δείγμα, για το είδος της υγειονομικής και ασφαλιστικής «μεταρρύθμισης», που ήδη προωθεί η η κυβέρνηση.

Βέβαια, στο χώρο της Υγείας η κυβέρνηση δεν κινείται μόνο στην κατεύθυνση των περικοπών. Εξίσου φιλότιμες προσπάθειες καταβάλλει και στην κατεύθυνση των εισπράξεων. Πάλι από τους εργαζόμενους και όσους έχουν ανάγκη κάποιων υπηρεσιών Υγείας, τις οποίες όλο και δυσκολότερα βρίσκουν στο συνεχώς υποβαθμιζόμενο δημόσιο -και κατ' ευφημισμό δωρεάν- τομέα. Σ' αυτό -εκτός των άλλων- στοχεύει η λειτουργία των απογευματινών ιατρείων στα νοσοκομεία, τα οποία έκαναν πρεμιέρα από προχτές. Από 25 ευρώ (8.518 δραχμές) μέχρι 150 ευρώ (51.112 δρχ.) θα κοστίζει μια απλή επίσκεψη σ' έναν επιμελητή Β' επαρχιακού νοσοκομείου και μια μεσαία χειρουργική επέμβαση αντίστοιχα.

Και ενώ, επισήμως, πλέον, η κυβέρνηση μετατρέπει την Υγεία σε εμπόρευμα. Ενώ, εμπορευματοποιεί και τυπικά πλέον τη λειτουργία των δημοσίων νοσοκομείων, θέλει, σώνει και καλά, να μας πείσει, ότι όλ' αυτά γίνονται προς όφελος των εργαζομένων, μια και τα νοσοκομεία θα λειτουργούν και τ' απογεύματα. Λες και δεν μπορούσαν και πάλι να λειτουργούν, χωρίς να πληρώνουν όσοι έχουν την ανάγκη τους...

Η πρώτη ληστεία της χρονιάς και η πρώτη σε ευρώ έγινε την Τετάρτη, 2 του Γενάρη, στο υποκατάστημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο Χολαργό, ενώ το πρώτο πλαστό τραπεζογραμμάτιο ευρώ «συνελήφθη» χτες στη Γερμανία.

Και μεις, ακούγοντας τόσους και τόσους πανηγυρισμούς, νομίζαμε, ότι όλ' αυτά θα εξαφανίζονταν, με την κυκλοφορία του νέου νομίσματος...

Εν ολίγοις, οι αλλαγές αυτές εισάγουν την υποχρεωτική καταγραφή του ονόματος ενός χρηματοδότη, εφόσον η χρηματοδότηση ξεπερνά τα 600 ευρώ, τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης από το 1,7 τοις χιλίοις του κρατικού προϋπολογισμού στο 1,25 τοις χιλίοις, την εφαρμογή από τα κόμματα ενός γενικού λογιστικού σχεδίου, όπως αυτό των επιχειρήσεων, δηλαδή να τηρούν κανονικά και ελέγξιμα βιβλία, την υποχρέωση των κομμάτων να διακινούν τουλάχιστον το 80% των εσόδων και των δαπανών τους μέσω τραπεζικών λογαριασμών, κάτι που «διευκολύνει τη διαπίστωση ποιος έδωσε τα χρήματα, από πού και πόσα χρήματα δόθηκαν». Επιπροσθέτως, η σύνθεση των μελών της επιτροπής ελέγχου της Βουλής διευρύνεται και σ' αυτή πλέον θα συμμετέχουν, πέραν των εκπροσώπων των κομμάτων και δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Χρόνια κοπίασα

το «ευρώ» να έρθει

εδώ πέρα,

χρόνια «κουπί»

ετράβαγα

σαν σκλάβος

σε γαλέρα,

κι αφού

το εκουβάλησε

εδώ σαν το χαμάλη,

τώρα

θα το τσεπώσουνε

οι λίγοι,

οι μεγάλοι.

***

Αδικο,

μέγα άδικο

σε βάρος μου

και κρίμα,

μα δυστυχώς

στο σύστημα αυτό

είμαι το θύμα,

οι άρχοντες

με έχουνε για βάρη,

για «ζαλίκα»

και τον ιδρό μου

πάντοτε

αισχρά αρπάζει

η κλίκα!