Την ανενεργό μέχρι τώρα πρόβλεψη του νόμου 2229/1994 περί δημοσίων έργων για την υποχρεωτική ασφάλιση των μελετών και των έργων ετοιμάζεται να ενεργοποιήσει η κυβέρνηση με Προεδρικό Διάταγμα, που βρίσκεται στο τέλος της επεξεργασίας του από το ΥΠΕΧΩΔΕ.

Ενα από τα βασικότερα σημεία των ρυθμίσεων είναι ότι ενώ για τους εργολάβους προβλέπεται το κόστος της ασφάλισης κατασκευής να μπορεί να μετακυλίεται μέσω της οικονομικής τους προσφοράς στον κύριο του έργου (δηλαδή στο Δημόσιο και στους δημόσιους οργανισμούς), αντίθετα το κόστος της ασφάλισης των μελετών επιβαρύνει αποκλειστικά τους ίδιους τους μελετητές!

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα, προβλέπεται η ασφάλιση όλων των δημοσίων έργων που αρχίζει ακόμη και από την υπογραφή της σύμβασης και καλύπτει τόσο την περίοδο της κατασκευής, όσο και την περίοδο κατά την οποία υποχρεούται ο ανάδοχος να αναλάβει την υποχρεωτική συντήρησή του, η οποία μπορεί να φτάσει τα τρία χρόνια. Η περίοδος όμως από κει και μέχρι να παραληφθεί οριστικά το έργο από τον κύριο του έργου, δηλαδή το Δημόσιο ή τους δημόσιους οργανισμούς, δε θα καλύπτεται από την ασφάλιση αυτή. Η ασφάλιση θα καλύπτει όλη την αξία του έργου η οποία προκύπτει τόσο από το συμβατικό προϋπολογισμό, όσο και από τις εκάστοτε αναθεωρήσεις τιμών, ή συμπληρωματικές συμβάσεις, ενώ περιλαμβάνει όχι μόνο τις προς εκτέλεση εργασίες, αλλά και τα υλικά και τον εξοπλισμό που απαιτούνται για την ολοκλήρωσή του.

Κατά την περίοδο της κατασκευής το έργο ασφαλίζεται για οποιαδήποτε απώλεια, υλική ζημιά, μερική ή ολική καταστροφή που οφείλεται ή προκαλείται από τυχαίο εξωτερικό και αιφνίδιο γεγονός ή περιστατικό ανωτέρας βίας, αλλά και για υλικές ζημιές που οφείλονται σε κακοτεχνία, χρήση λανθασμένου υλικού (αστοχία) ή λανθασμένη μελέτη. Κατά την περίοδο της υποχρεωτικής ασφάλισης του έργου από τον ανάδοχο κατασκευαστή, αυτό θα ασφαλίζεται για υλικές ζημιές για μερική ή ολική απώλειά του που οφείλεται: Στις εργασίες συντήρησης ή αποκατάστασης κατασκευαστικών ελαττωμάτων του έργου. Σε αίτια που ανάγονται στην περίοδο κατασκευής και ήταν ασφαλιστικά καλυπτόμενα και που μπορεί να οφείλονται είτε σε λανθασμένη κατασκευή (κακοτεχνία), είτε σε χρήση ελαττωματικού υλικού, είτε σε λανθασμένη μελέτη.

Σύμφωνα με το ίδιο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, όλα τα δημόσια έργα θα πρέπει υποχρεωτικά να καλύπτονται ασφαλιστικά από τους εξής κινδύνους: Από υλικές ζημιές, μερική ή ολική απώλεια του ίδιου του έργου. Από αστική ευθύνη για σωματικές βλάβες ή θάνατο ή απώλεια ή ζημιά περιουσίας που μπορεί να προκληθεί σε τρίτους, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων αποζημιώσεων απαιτηθούν, κατά παντός κινδύνου των εργοταξιακών εγκαταστάσεων και του μηχανικού εξοπλισμού που θα χρησιμοποιηθεί. Της υφιστάμενης περιουσίας του κυρίου του έργου έναντι υλικών ζημιών που θα προκληθούν κατά την εκτέλεση του έργου. Επίσης ασφαλίζεται η εργοδοτική ευθύνη του αναδόχου και των υπεργολάβων έναντι του απασχολούμενου προσωπικού στο έργο.

Οι μελέτες δημοσίων έργων θα ασφαλίζονται για επαγγελματική αστική ευθύνη, έναντι του κυρίου του έργου, αλλά και τρίτων για ενδεχόμενες ζημιές και σωματικές βλάβες που μπορούν να προκαλέσουν λάθη ή παραλείψεις ή αμέλεια του μελετητή. Για παρόμοια επαγγελματική αστική ευθύνη θα πρέπει να ασφαλίζονται και οι σύμβουλοι οι οποίοι θα ελέγχουν τις μελέτες ή την κατασκευή του έργου.