Ξημερώματα Δευτέρας 10/8/2020, «έφυγε» σε ηλικία 91 χρόνων, έχοντας ζήσει μια ζωή «γεμάτη» και χρήσιμη για τους συνανθρώπους της, η κομμουνίστρια Ιωάννα (Γιαννούλα) Παπαγεωργάκη, το γένος Μαυρονικόλα.

Γεννήθηκε το 1929 στο Τσουρέδο Ικαρίας. Στις αρχές του 1944, ως μαθήτρια Γυμνασίου, εντάσσεται στις γραμμές της ΕΠΟΝ όπου και παραμένει μέχρι τη διάλυσή της. Το διάστημα που ακολουθεί, παρέχει βοήθεια στους διωκόμενους αντάρτες και παρέχει καταφύγιο στο σπίτι της, χωρίς να το γνωρίζει η οικογένειά της, για μεγάλη χρονική περίοδο, σε έναν τραυματισμένο αντάρτη.

Γίνεται μέλος του ΚΚΕ το καλοκαίρι του '51, στο πλαίσιο της καμπάνιας στρατολόγησης προς τιμήν του Ν. Μπελογιάννη. Επιπλέον, γίνεται σύνδεσμος μεταξύ των 9 ανταρτών της Ικαρίας και του Κόμματος, μεταφέροντας τις αποφάσεις. Για την αντιστασιακή της δράση στερείται τη δυνατότητα να γίνει δασκάλα, όπως βαθιά επιθυμούσε.

Στις αρχές του 1955 μεταβαίνει στην Αθήνα προκειμένου να πιάσει επαφή με το παράνομο καθοδηγητικό κέντρο, αλλά δεν τα καταφέρνει. Στην τελευταία προσπάθεια του αστικού κράτους να πιάσει τους εναπομείναντες αντάρτες στην Ικαρία, συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Αη Στράτη. Κάτω από την πίεση του ικαριώτικου λαού και του κινήματος αποφυλακίζεται μετά από έξι μήνες.

Μέσα στην παρανομία, το 1948, γνωρίζει τον σύντροφό της Στεφανή Παπαγεωργάκη (έναν εκ των 9 ανταρτών) και οι δεσμοί τους σφυρηλατούνται μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Οταν απολύεται από τον Αη Στράτη, η ομάδα των 9 έχει φύγει ήδη και δεν προλαβαίνουν να αποχαιρετιστούν.

Με κομματική εντολή μεταβαίνει ξανά στην Αθήνα από την Ικαρία, όπου εργάζεται χωρίς κάποια ιδιαίτερη χρέωση. Το 1961, γυρίζει στην Αθήνα με κομματική εντολή ο Δημήτρης Μπάφας (από την ομάδα των 9) και θέτει ως ζήτημα, παράλληλα με την επιστροφή του, να πάρει τη γυναίκα του και το παιδί του, που κρύβονταν στον Κορυδαλλό.

Το καθοδηγητικό κέντρο του εξωτερικού εγκρίνει το αίτημά του και ταυτόχρονα βάζει ως καθήκον την έξοδο από την Ελλάδα για Ρουμανία και δύο ακόμα γυναικών προκειμένου να σμίξουν με τους συντρόφους τους, εκ των οποίων ήταν και η σ. Γιαννούλα. Ωστόσο, η έλευσή τους στην Αλβανία συμπίπτει με την περίοδο που διακόπτει της σχέσεις της με τις υπόλοιπες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης και παραμένουν εκεί για 2,5 χρόνια. Επειτα από πιέσεις και παρεμβάσεις τελικά αναχωρούν το 1963 για τη Ρουμανία, όπου παντρεύεται με τον σύντροφό της Σ. Παπαγεωργάκη.

Στη Ρουμανία δουλεύει ως εργάτρια αρχικά και για τον πρωτοπόρο ρόλο της παρασημοφορείται. Οι σύντροφοι Στεφανής και Γιαννούλα τάσσονται υπέρ της απόφασης της 12ης Ολομέλειας. Το 1969, ο σ. Στεφανής αναχωρεί με κομματική εντολή για την Ελλάδα και η ίδια μένει πίσω με το γιο της.

Το διάστημα 1973 - 1976 δουλεύει ως δασκάλα σε παιδιά πολιτικών προσφύγων. Το Δεκέμβρη του 1976 και αφού έχει απορριφθεί προηγουμένως δύο φορές το αίτημα επαναπατρισμού, επιστρέφει στην Ελλάδα με το γιο της και συνδέεται με την ΚΟΒ Αγίας Σοφίας Πειραιά και έπειτα στην ΚΟ Ιδιωτικής Υγείας έως τη συνταξιοδότησή της, καθώς εργαζόταν ως νοσοκόμα σε ιδιωτική κλινική. Στη συνέχεια, δραστηριοποιείται στις ΚΟ Νίκαιας και Κορυδαλλού.

Με κομματική απόφαση, γίνεται από τους πρωτεργάτες ίδρυσης της Δημοκρατικής Μέριμνας, όπου γνωρίζει την εμβληματική Κατίνα Ζαχαράτου και παραμένει στο ΔΣ της έως την αυτοδιάλυσή της. Επιπλέον, διετέλεσε μέλος του ΔΣ του Παραρτήματος Συνταξιούχων ΙΚΑ Νίκαιας - Κορυδαλλού και δραστηριοποιήθηκε ως μέλος στα Παραρτήματα Νίκαιας και Κορυδαλλού της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Το 1991, για ακόμα μία φορά τάσσεται στο πλευρό του Κόμματος, κόντρα στην προσπάθεια διάλυσής του.

«Εφυγε» πιστή στο Κόμμα μέχρι το τέλος, με τον «Ριζοσπάστη» σύντροφό της, με το άγχος για τη δουλειά του Κόμματος και τους ταξικούς αγώνες. Οπως έλεγε η ίδια, «έζησε μία ζωή γεμάτη», για την οποία ήταν περήφανη.

Η πολιτική της κηδεία θα γίνει αύριο, Τετάρτη 12/8, στις 4 μ.μ., στο Νεκροταφείο Σχιστού Κερατσινίου. Θερμή παράκληση της οικογένειάς της αντί στεφάνου, χρήματα να δοθούν στο ΚΚΕ, στο «Σπίτι του Αγωνιστή» ή στην Ικαριακή Αδελφότητα Αθηνών.

• Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στον σ. Νίκο Παπαγεωργάκη, υπεύθυνο του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης», για το θάνατο της μητέρας του, μέλους του ΚΚΕ και αγωνίστριας, Γιαννούλας.
• Τα συλλυπητήριά τους εκφράζουν η ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ και η ΚΟ Κορυδαλλού - Νίκαιας.