Με αγωνιστικές κινητοποιήσεις απαντούν εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του Πειραιά στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων που «τρέχουν» στη λιμενική λεκάνη της ευρύτερης περιοχής της πειραιώτικης περιφέρειας, από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας έως την Πειραϊκή, εν μέσω εντεινόμενων ανταγωνισμών, κάνοντας τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων αυτών των περιοχών, τόσο στους χώρους δουλειάς όσο και στις γειτονιές τους, μια κόλαση.

Σημαντικός σταθμός των κινητοποιήσεων αυτών είναι το συλλαλητήριο - συναυλία που διοργανώνεται την Τρίτη 7 Ιούλη στις 7 μ.μ. στην πλατεία Κοραή του Πειραιά.

Στο κάλεσμα των σωματείων σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Σήμερα μεγαλώνει η ανάγκη για κοινή πάλη των εργατών, για συντονισμό δράσης σε κατεύθυνση αμφισβήτησης της πολιτικής του κεφαλαίου, για την υπεράσπιση της ζωής και των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Ο αγώνας ώστε το λιμάνι του Πειραιά και όλες οι κρίσιμες υποδομές, όπως τα ναυπηγεία και τα πλοία, να είναι λαϊκή περιουσία, μοχλός ευημερίας και ανάπτυξης για το λαό μας, που θα εξασφαλίζουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα, πρέπει να είναι αγώνας όλων των εργαζομένων και των συνδικάτων του Πειραιά. Γιατί μόνο σε αυτήν την προοπτική μπορούν να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα και να εξασφαλίζουν την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων κοινωνικών αναγκών».

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» με αφορμή την κινητοποίηση στις 7 Ιούνη, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Νίκος Ξουράφης, τονίζει ότι τα ταξικά συνδικάτα της πόλης και μαζικοί φορείς αναδεικνύουν πλατιά το περιεχόμενο αυτών των αντιλαϊκών σχεδιασμών, οργανώνουν πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες απέναντί τους.

Οπως σημειώνει, «έχουν προηγηθεί οι μαζικές κινητοποιήσεις στον Πειραιά στις 5 Ιούνη με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, το μαζικό πανεργατικό συλλαλητήριο στις 11 Ιούνη, αλλά και πλήθος περιφερειακών αγωνιστικών δράσεων. Γίνονται κινητοποιήσεις στις γειτονιές, διεκδικώντας την ανάπλαση των ελεύθερων χώρων σε χώρους πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού, αθλητισμού. Γίνονται δυναμικές κινητοποιήσεις στα εργοστάσια ελαιουργοσαπουνοποΐας, στους ναυτεργάτες, στο Μέταλλο, για να μην εφαρμοστούν τα αντεργατικά μέτρα που ενισχύθηκαν με τις ΠΝΠ της κυβέρνησης, διεκδικώντας ικανοποιητικές ΣΣΕ, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, να μην περάσουν τα μέτρα κατά των διαδηλώσεων. Ολα αυτά είναι ελπιδοφόρα δείγματα και δίνουν δύναμη για τη συνέχεια».

Τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων τροφοδοτεί η πολιτική τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως, όσο και τώρα της κυβέρνησης ΝΔ, που ανάγοντας σε «εθνική στρατηγική» τις προτεραιότητες του εγχώριου κεφαλαίου, «τα έχουν δώσει όλα» για τη μετατροπή και «αναβάθμιση» της Ελλάδας σε κόμβο Ενέργειας και συνδυασμένων μεταφορών με επίκεντρο τη διαμετακόμιση, αν και η κρίση έδειξε τα όρια αυτών των στοχεύσεων. Σχεδιασμοί που «κουμπώνουν» με τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που «τρέχουν» συνολικά στην ευρύτερη περιοχή και στους οποίους, με ευθύνη των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, η χώρα έχει «χωθεί» μέχρι το λαιμό.

Γύρω από αυτήν την υπόθεση γίνεται «σκοτωμός» ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους για το ποιος θα βάλει στο χέρι υποδομές, υπηρεσίες και δραστηριότητες του λιμανιού και ό,τι κινείται γύρω από αυτές, συνθλίβοντας ταυτόχρονα εργασιακά δικαιώματα, λαϊκές ανάγκες ακόμα και για καθαρό αέρα, «τρώγοντας» ελεύθερους χώρους, κόβοντας την πρόσβαση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών προς τη θάλασσα.

Π.χ., από τη μία, είναι η COSCO και το master plan της, όπου προβλέπονται σειρά επιπλέον έργων, φαραωνικών διαστάσεων, στο λιμάνι του Πειραιά, όπως νέες προβλήτες κρουαζιέρας στην Πειραϊκή, η 4η προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων στο Ικόνιο για την ενίσχυση της διαμετακόμισης, όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι εφοπλιστές, χώρια τα τεράστια κτίρια. Ολα αυτά συνεχίζουν να καταστρέφουν ολόκληρες περιοχές, ενώ κινδυνεύει και αυτή της Πειραϊκής, που είναι μοναδικής ομορφιάς και αρχαιολογικής αξίας. Παράλληλα, ο επιχειρηματικός όμιλος διεκδικεί άδεια για ναυπηγοεπισκευή, κοντράροντας με τον αμερικανικό όμιλο ΟΝΕΧ που διαπραγματεύεται για εξαγορά των Ναυπηγείων Ελευσίνας, αλλά και μεγαλοεργολάβους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.

Από την άλλη είναι οι εγκαταστάσεις της «Oil One», του ομίλου Μελισσανίδη, στη Δραπετσώνα, που περιλαμβάνουν τεράστιες δεξαμενές διαχείρισης και επεξεργασίας αποβλήτων πετρελαιοειδών από τα καράβια, ενώ διευρύνονται διαρκώς οι δραστηριότητές της, λόγω και της αύξησης της διακίνησης στην COSCO. Ηδη έχει αρπάξει ένα μεγάλο μέρος από τα 640 στρέμματα των πρώην Λιπασμάτων και γεμίζει τα πνευμόνια των κατοίκων με καρκινογόνα αέρια. Ανταγωνίζεται με τον όμιλο Μαρινάκη που θέλει τα 640 στρέμματα για εμπορο-ναυτιλιακό κέντρο, «κέντρο καινοτομίας», για δράσεις δηλαδή εξίσου εχθρικές για το λαό.

Λίγο πιο πέρα είναι οι δεξαμενές πετρελαιοειδών στο Πέραμα, που βρίσκονται εντός οικιστικού ιστού και που τις «ζωντάνεψε» η προβλήτα πετρελαιοειδών που έφτιαξε η COSCO. Οχι μόνο επαναλειτούργησαν μετά από δεκαετίες, αλλά τώρα οι εταιρείες (π.χ. «Coral» του ομίλου Βαρδινογιάννη) τις εκσυγχρονίζουν κ.o.κ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέρα από αδειοδοτήσεις και επιχορηγήσεις προς αυτούς τους επιχειρηματίες, έδωσε και το πλειοψηφικό πακέτο του ΟΛΠ στην COSCO, πέρασε το γνωστό άρθρο 70, που έδωσε στις εγκαταστάσεις πετρελαιοειδών άδεια παραμονής για τουλάχιστον 20 χρόνια, ακόμα και αν γίνει αλλαγή χρήσης γης.

Η κυβέρνηση ΝΔ, με τον πρόσφατο αντιπεριβαλλοντικό νόμο της, έδωσε «πράσινο φως» για επεκτάσεις στην «Oil One».

Η προηγούμενη διοίκηση Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) στην Περιφέρεια Αττικής χρηματοδότησε από πάνω με 114 εκατ. ευρώ τις επεκτάσεις της COSCO στην Πειραϊκή, απόφαση που διατηρεί η σημερινή διοίκηση Πατούλη (ΝΔ), παίρνοντας και άλλες αποφάσεις υπέρ των επενδυτών.

Τελευταία ήρθε και η απόφαση της πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών «ανεξάρτητων» στο Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου - Δραπετσώνας, που θέλοντας να βάλει φρένο στις κινητοποιήσεις του λαού για την εδώ και τώρα μετεγκατάσταση εκτός οικιστικού ιστού, έδωσε ...διορία στην «Oil One» δύο χρόνια για μετεγκατάσταση. Δηλαδή, της έστειλε το μήνυμα ότι μπορεί να συνεχίσει ήσυχη...

Ομως, το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Πέρα από κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, Περιφέρειες και δήμους, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, σε διατεταγμένη υπηρεσία, προσπαθεί απροκάλυπτα να βάλει εμπόδια στους αγώνες που αναπτύσσονται, να αποπροσανατολίσει, να στοιχίσει τους εργαζόμενους στο πλευρό των επιχειρηματιών και των σχεδιασμών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά.

«Οι εργαζόμενοι πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη την κατάσταση που διαμορφώνεται στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά», τονίζει ο Ν. Ξουράφης. «Με το βλέμμα στραμμένο στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των σχεδιασμών τους, οι δυνάμεις που έχουν την πλειοψηφία, δηλαδή ΕΑΚ - ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΚΕ και η οπορτουνιστική εργοδοτική ομάδα Νταλακογιώργου (πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών), από κοινού έχουν θέσει τη λειτουργία της διοίκησης του ΕΚ Πειραιά σε ιδιότυπη ομηρία. Δεν λαμβάνονται αποφάσεις, το ΕΚΠ δεν βγάζει ούτε ανακοίνωση συμπαράστασης στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ακόμα και των υγειονομικών, λέγοντας ότι είναι του ΠΑΜΕ!».

Και προσθέτει: «15 μαζικά σωματεία του Εργατικού Κέντρου, όπως προβλέπει το καταστατικό, υπέβαλαν αίτηση να γίνει συνέδριο έως το τέλος του Ιούνη για να σταματήσει αυτή η άθλια κατάσταση. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού αρνήθηκαν, με πρόσχημα την πανδημία και παραβιάζοντας το καταστατικό. Αποφάσισαν συνέδριο τον Οκτώβρη και βλέπουμε...».

Οι ίδιες δυνάμεις, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από τον πραγματικό χαρακτήρα των εξελίξεων στην περιοχή, προτάσσουν ως εχθρό το νεοφιλελευθερισμό, ενώ προβάλλουν μια άλλη μορφή διαχείρισης υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, πίσω από αιτήματα για «λιμάνι 100% στο Δημόσιο» κ.λπ., λες και όταν ήταν ο ΟΛΠ στο Δημόσιο λειτουργούσε υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων.

«Αυτό που θέλουν είναι να στοιχίσουν την εργατική τάξη με τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης, με τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, για να δεχτούν αδιαμαρτύρητα οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τα σπασμένα και αυτής της κρίσης», τονίζει ο Ν. Ξουράφης.

«Βέβαια», συμπληρώνει, «μέχρι τώρα δεν τους βγαίνει, δεν έχουν απήχηση στους εργαζόμενους. Αυτό φάνηκε στην κινητοποίηση που έκαναν στο πλευρό μερίδας εργοδοτών για το master plan της COSCO, όπου ήταν μια θλιβερή παρέα ελαχίστων».

Ο Ακης Αντωνίου, πρόεδρος του Παραρτήματος Πειραιά του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, δίνοντας ακόμα μία πλευρά, μας λέει:

«Οι δυνάμεις αυτές στο ΕΚΠ και οι αντίστοιχες σε δημοτικές αρχές σε Πειραιά και σωματεία, κατέβηκαν σε κινητοποίηση με τους εργοδότες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, για να μη δοθεί άδεια ναυπηγείου στην COSCO. Θέλησαν δηλαδή να βάλουν τους εργαζόμενους της Ζώνης στο παιχνίδι ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν το πάνω χέρι στη Ναυπηγοεπισκευή. Μιλάνε για "λιμάνι στο Δημόσιο". Ομως, εμείς μετρούσαμε νεκρούς και σακατεμένους και όταν ο ΟΛΠ ήταν δημόσιος.

Δεν τους είδαμε στις κινητοποιήσεις που κάναμε πριν από λίγο καιρό όταν θρηνήσαμε τον συνάδελφο που κάηκε από ηλεκτροπληξία σε καράβι που επισκευαζόταν χωρίς κανένα μέτρο προστασίας στη ράδα.

Δηλαδή, οι δυνάμεις αυτές δεν λένε κουβέντα ότι την ώρα που COSCO, εργολάβοι, εφοπλιστές τσακώνονται ποιοι θα πάρουν τις δουλειές, την ίδια ώρα όλοι μαζί επιτίθενται στα δικαιώματά μας, παραβιάζουν κάθε μέτρο προστασίας στους χώρους δουλειάς, με την κατάσταση διαρκώς να χειροτερεύει, όπως δείχνουν οι έλεγχοι των μεικτών Επιτροπών.

Οσο και αν προσπάθησε, ωστόσο, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, στο ΕΚΠ και σε άλλα σωματεία, να τραβήξει κόσμο προς το πλευρό των εργοδοτών, δεν τα έχουν καταφέρει.

Οι ταξικές δυνάμεις δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για να δυναμώνει ο αγώνας συνολικά ενάντια στους αντιλαϊκούς επιχειρηματικούς σχεδιασμούς, η πάλη για σταθερή δουλειά, ΣΣΕ με ικανοποιητικά μεροκάματα, την τήρηση των μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς».

Ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, των εργαζομένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ στην COSCO, θα συμπληρώσει:

«Στον Πειραιά έχουμε όλα τα στοιχεία της λεγόμενης "θαυματουργού" ανάπτυξης, που μόνο ευημερία για την εργατική τάξη και το λαό δεν έχει φέρει. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για ν' απαντήσει στο ερώτημα τι συνέπειες έχουν ήδη και θα έχουν προσεχώς για όλους μας οι παραπέρα σχεδιασμοί των επιχειρηματικών ομίλων. Οι σχεδιασμοί τους έχουν ως επίκεντρο το κυνηγητό του κέρδους. Πώς πέτυχε η COSCO στον Πειραιά την τεράστια κερδοφορία της; Ενώ τα σύγχρονα μηχανήματα έχουν αυξήσει τη δυναμική του λιμανιού, οι εργαζόμενοι έχουμε μειώσεις σε μισθούς, επέκταση των ατομικών συμβάσεων, τρίμηνες συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, 12ωρα, ραγδαία αύξηση των εργατικών "ατυχημάτων", επαγγελματικές ασθένειες και ας μη μιλήσουμε για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Ετσι πέτυχε την κερδοφορία της».

Τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, προσθέτει, τα υπηρετούν και «δυνάμεις που το διάστημα της πανδημίας υιοθετούσαν το σύνθημα "θα λογαριαστούμε μετά", αφήνοντας την εργοδοσία και την κυβέρνηση να εφαρμόζουν ανενόχλητοι τις αντεργατικές ΠΝΠ. Είναι αυτοί που τώρα καλούν με συνθήματα για μία άλλη διαχείριση, π.χ. "δημόσιο λιμάνι με εργατικό έλεγχο", για να καλλιεργήσουν αυταπάτες στο εργατικό κίνημα ότι είναι δυνατόν με μία άλλη διαχείριση μέσα σε αυτά τα πλαίσια, μία επιχείρηση να μην κυνηγάει το κέρδος αλλά να λειτουργήσει με φιλολαϊκούς όρους. Εχουμε πείρα πού οδηγούν αυτές οι αυταπάτες, τα είδαμε και από την προηγούμενη 10ετή κρίση. Οδηγεί τους εργάτες να γίνονται ουρά της μιας ή της άλλης πλευράς, να καλούνται να επιλέξουν αν θα τους πίνει το αίμα ο Ελληνας ή ο ξένος καπιταλιστής, το αστικό κράτος ή το μεγάλο μονοπώλιο».