ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ-ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ-ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστείλει τον ξεσηκωμό των Αργεντίνων εναντίον της καταστροφικής και αντιλαϊκής πολιτικής που υιοθετεί για να ικανοποιήσει τους πιστωτές της δεν έμοιαζε ικανή να σταματήσει τους χιλιάδες διαδηλωτές, οι οποίοι κατέκλυζαν τους δρόμους των περισσότερων μεγάλων πόλεων της λατινοαμερικάνικης χώρας.

Εντελώς απρόβλεπτη ήταν χτες η κατάσταση στην Αργεντινή, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η εξέγερση των (όλο και περισσότερων: Η τελευταία εκτίμηση αναφέρει ότι 14 εκατομμύρια Αργεντινών από τα συνολικά 37 πλέον ζουν με λιγότερα από 4 δολάρια ημερησίως) φτωχών κατά της κυβέρνησης του Προέδρου Φερνάνδο δε λα Ρούα, που τελούσε υπό παραίτηση. Σε δεκάδες πόλεις της χώρας αναφέρονταν διαδηλώσεις, εμπρησμοί κυβερνητικών κτιρίων (ανάμεσά τους και του υπουργείου Οικονομικών), αλλά και λεηλασίες καταστημάτων από πεινασμένους πολίτες. Ενώ η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης («πολιορκίας») για ένα μήνα, που συνοδεύεται από την αναστολή όλων των πολιτικών ελευθεριών - του δικαιώματος του συνέρχεσθαι περιλαμβανομένου - από τον Πρόεδρο φαινόταν να μη φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Η εικόνα από 5 μεγάλες πόλεις της χώρας (Μπουένος Αϊρες, Μεντόζα, Ροζάριο, Σαντιάγο δελ Εστέρο, Σαν Χουάν) θύμιζαν εμπόλεμες ζώνες, με εκατοντάδες αστυνομικούς να πνίγουν στα δακρυγόνα και να πυροβολούν χωρίς δισταγμό τους διαδηλωτές κι όσους επιχειρούσαν να λεηλατήσουν καταστήματα, κυρίως σούπερ-μάρκετ. Οι νεκροί από τις σφοδρές συγκρούσεις, που μαίνονταν από τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης κι ολόκληρη τη μέρα χτες, είχαν φτάσει, σύμφωνα με τον τελευταίο «περίπου» επίσημο απολογισμό, τους 16, ενώ οι τραυματίες υπολογίζονταν σε 150. Οι αρχές είχαν προβεί σε τουλάχιστον 350 συλλήψεις - αριθμός που αναμενόταν να αυξηθεί σε χιλιάδες μέσα σε μέρες.

Το λαϊκό ξέσπασμα στην Αργεντινή κατά της κυβέρνησης δε λα Ρούα, η οποία για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που έφθασε, στην τελευταία της τετραετή «φάση», στο απροχώρητο (δημόσιο χρέος 231 δισ. δολάρια, αναστολή των δανείων από το ΔΝΤ, ανακοίνωση ενός πρωτοφανούς προγράμματος «λιτότητας» με τη μείωση 13% των μισθών και των συντάξεων και «πάγωμα» των τραπεζικών κινήσεων κεφαλαίων, τεράστιες μειώσεις των κρατικών δαπανών), οδηγούσε και σε δραματικές πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση, σε μια θυελλώδη συνεδρίαση στην Κάσα Ροσάδα, το προεδρικό μέγαρο, υπέβαλε την παραίτησή της στον δε λα Ρούα - ο οποίος δεν την έκανε δεκτή, αποδεχόμενος μόνον την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών, Ντομίνγκο Καβάγιο. Οι διαδηλωτές στους δρόμους γύρω από το μέγαρο ζητούσαν την παραίτηση του ίδιου του Προέδρου δε λα Ρούα: «Φύγε! Παραιτήσου!», ήταν ένα σύνθημα που ακουγόταν. «Ενας λαός ενωμένος δε νικιέται!», φώναζαν άλλοι. Η Αλίσια Φερνάντεθ, 51 ετών, άνεργη, χτυπώντας ρυθμικά ένα μεταλλικό σκεύος καθώς διαδήλωνε έλεγε: «Δε θα φύγω από εδώ... Με κλότσησαν 10 φορές αλλά θα συνεχίσω να έρχομαι και να ξανάρχομαι».

Η εξέγερση που, όπως τονίζουν αναλυτές, μοιάζει να έχει αρκετά κοινά με αυτήν του 1989, που εξανάγκασε τον τοτινό Πρόεδρο, Ραούλ Αλφονσίν, να εγκαταλείψει την εξουσία, ίσως προκαλέσει την επανάληψη της ιστορίας. Είναι πάντως εξαιρετικά αμφίβολο αν ο δε λα Ρούα, ο οποίος κατηγορεί «εχθρούς του κράτους» για τις διαδηλώσεις και την «αναρχία», θα παραδώσει την εξουσία. Καθώς ήδη προσπαθεί να περάσει έναν προϋπολογισμό άγριας λιτότητας για το 2002, που προβλέπει επιπλέον μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 4 δισ. δολάρια, προκειμένου να ικανοποιηθεί ένας από τους όρους που έχει θέσει το ΔΝΤ για να «ξεπαγώσει» τη δόση 1,3 δισ. δολαρίων των έκτακτων δανείων που έχει υποσχεθεί.

Πετώντας μια θρυαλλίδα προκειμένου να κατασιγάσει την οργή των Αργεντινών πολιτών, ο δε λα Ρούα ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει 7 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να διανεμηθούν τρόφιμα σε αυτούς που δεν μπορούν να συντηρήσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Αστεία πράγματα βέβαια... Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μήνες να πληρωθούν, σχεδόν το 20% του πληθυσμού είναι άνεργοι... Η αντίδραση των εξεγερμένων Αργεντινών φάνηκε με τη διακήρυξη των μεγάλων συνδικάτων ότι συνεχίζουν τη γενική απεργία παρά την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπως ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο της Αργεντινής Τελάμ.

Το BBC επαναλάμβανε χτες ότι οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές θεωρούν πως η ηγεσία της Αργεντινής έχει δύο επιλογές για να αντιμετωπίσει (σε νομισματικό τουλάχιστον επίπεδο) την κρίση: Να υποτιμήσει το πέσο, ή να υιοθετήσει το δολάριο ως επίσημο νόμισμά της... Το ΔΝΤ στο μεταξύ χαρακτήριζε «ανεπαρκείς» (!) τις κινήσεις της κυβέρνησης δε λα Ρούα για μείωση μισθών-συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, πράγμα που οδήγησε ακόμη και καθεστωτικούς αναφορείς της πραγματικότητας, όπως τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς του Λονδίνου, για παράδειγμα, να χαρακτηρίσουν την πολιτική του Ταμείου ως «ανήθικη, ανεδαφική από πολιτικής πλευράς και παράλογη από πολιτικής πλευράς»! Με το αυτονόητο επιχείρημα ότι επειδή η ανάπτυξη μειώνεται, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να επιβάλλονται φόροι και να επιβαρύνονται οι φτωχότεροι, και ότι η προτεραιότητα των εξωτερικών δανειοδοτών έναντι των εργαζομένων στις πληρωμές αποτελεί κατάφωρη αδικία...