Η κόρη του Αλεξάνδρα με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησε τον πατέρα της, τον «καπετάνιο» της, όπως τον αποκάλεσε. «Και αν αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι σε ένα παράλληλο σύμπαν, κάπου στο Σταυρό του Νότου, κράτησέ μου ζεστό το πιάνο, για όταν ξανασυναντηθούμε»...

Η Μαρία του θυμήθηκε τότε που πρωτοσυναντήθηκαν, για τις ευτυχισμένες και τις γεμάτες αγάπη στιγμές που έζησαν. Και μετά για τα τελευταία 2,5 χρόνια, τα πιο δύσκολα, τα πιο πονεμένα. Οι δύσκολοι μήνες στο νοσοκομείο... «Ο γύρος του κόσμου έγινε μια εκδρομή στη θάλασσα. Μια βόλτα στο διάδρομο... Υστερα... Το μυαλό σου να τρέχει, η καρδιά σου να χτυπά, καθηλωμένος στο κρεβάτι. Τότε μου έβαλες το χέρι στην καρδιά μου. Κάποτε μου λες θα χτυπά και για τους δυο μας. Μην τρομάξεις τότε, μην κάνεις πίσω, μόνο μπροστά. Να κυνηγάς την ουτοπία. Και εκείνη την κόκκινη πολιτεία που όλοι θα τα μοιραζόμαστε με όλους. Δεν ξέρω αν θα γιατρέψω ποτέ την πληγή μου, ξέρω όμως ότι με μπόλιασες με τη χαρά της ζωής και της δημιουργίας - αντίδοτο σε κάθε μιζέρια, κάθε μικρότητα, κάθε αναβολή. Σου ζητώ συγγνώμη που λύγισα και ευχήθηκα να γίνεις αετός και να πετάξεις. Το μόνο που σου υπόσχομαι είναι ότι πάντα θα πορεύομαι στον δρόμο σου. Και θα ονειρεύομαι ότι κάποτε θα πετάξω».