Ευκαιρία για να επαναλάβουν τις αντιδραστικές τους θέσεις για την ψήφο των Ελλήνων που με την πολιτική τους οδήγησαν στην ξενιτιά βρήκαν οι πολιτικοί αρχηγοί των αστικών κομμάτων, χτες, στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του σχετικού νομοσχεδίου, παρουσιάζοντας τον... καημό τους επειδή το τελικό κείμενο δεν περιλαμβάνει τις αρχικές τους. Προτάσεις που βασίζονταν στο αναχρονιστικό «δίκαιο του αίματος» και άνοιγαν το δρόμο για αλλοίωση του εκλογικού σώματος, δίνοντας έτσι το περιθώριο σε διάφορα λόμπι να διαμορφώνουν εκλογικά αποτελέσματα, ανάλογα και με τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωσε «χαρούμενος» που το νομοθέτημα για την ψήφο των αποδήμων περνά με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, επιχειρώντας να παρουσιάσει την υπερψήφισή του ως τάχα «νίκη του κοινοβουλευτισμού και της ενότητας. Ενα υπόδειγμα συναίνεσης και πολιτικής συνεννόησης», «εθνική νίκη» κ.ο.κ.

Παράλληλα, για να δικαιολογήσει την αλλαγή στάσης από τις αρχικές θέσεις της κυβέρνησης, σημείωσε ότι παρά την αρχική πρόταση της κυβέρνησης αλλά και του ΚΙΝΑΛ, που τις χαρακτήρισε τάχα «πιο γενναιόδωρες προς τους αποδήμους», λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δεν έθετε περιορισμούς στο εύρος του εκλογικού σώματος», «είχαμε χρέος, ως άκαμπτοι στο μεγάλο στόχο, να φανούμε ευέλικτοι στο δρόμο για την επίτευξή του». Παρουσιάζοντας τα βασικά στοιχεία του νομοσχεδίου είπε πως «ήταν προϋποθέσεις οι οποίες τέθηκαν από άλλα κόμματα. Ηταν απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχουμε τη συναίνεση την οποία χρειαζόμασταν για να ξεπεράσουμε το όριο των 200 βουλευτών».

Απογειώνοντας μάλιστα την πρόκληση προς τους μετανάστες που η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων έδιωξε από την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός σημείωσε πως «ο αποκλεισμός τους από τη δυνατότητα συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία είχε και ένα έντονο ταξικό πρόσωπο», ενώ σβήνοντας και τις ταξικές διαφορές που κάθε άλλο παρά σβήνουν και ανάμεσα στους Ελληνες μετανάστες επιστράτευσε τα γνωστά περί νομοσχεδίου που «ενώνει και πάλι τους Ελληνες της οικουμένης των πολλών εκατομμυρίων» κ.ά.

Ο Αλ. Τσίπρας, που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του για να παραδώσει μαθήματα... ευρωατλαντισμού στην κυβέρνηση (βλέπε και σχετικό θέμα σελ. 5), υποστήριξε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το λεγόμενο σύστημα «κλειστής» εκπροσώπησης, «με προκαθορισμένο, κλειστό δηλαδή, αριθμό εδρών που αντιστοιχούν στους ψηφοφόρους του εξωτερικού». Εθεσε ξανά δύο ζητήματα που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ καθιστούν προβληματική την πρόταση της κυβέρνησης και αφορούν το ένα την επικαιροποίηση των ειδικών εκλογικών καταλόγων εξωτερικού κατ' έτος και το άλλο τις ευρύτατες εξουσιοδοτήσεις προς τον εκάστοτε υπουργό Εσωτερικών για ρύθμιση βασικών θεμάτων, και ζήτησε απ' την κυβέρνηση να άρει «το αδιέξοδο ως προς τα δύο αυτά θέματα, προκειμένου να μπορέσουμε να υπερψηφίσουμε το νομοσχέδιο όχι μόνο επί της αρχής αλλά και επί όλων των άρθρων».

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά, σημείωσε ότι το κόμμα της υποστηρίζει την «καθολικότητα της συμμετοχής των Ελλήνων του εξωτερικού στην εκλογική διαδικασία» και ότι «διεκδικούμε την επιστολική ψήφο». Ωστόσο, όπως ανέφερε, «όταν εμείς βάζαμε την καθολικότητα» άλλοι «έβαζαν περιορισμούς και αστερίσκους». Στη βάση αυτών, πρόσθεσε ότι «το νομοθέτημα δεν είναι αυτό που επιδιώκουμε, είναι κατώτερο, φοβικό με αρκετά προβληματικά σημεία. Είναι όμως μια αρχή, δίνουμε τη θετική μας ψήφο».

Ανάλογα ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυρ. Βελόπουλος, είπε ότι θα υπερψηφίσει μεν, ωστόσο εξέφρασε τις θέσεις για να ψηφίζει όλη η «ελληνική ομογένεια», πλαισιωμένες από τα γνωστά του εθνικιστικά παραληρήματα όπως π.χ. «είστε ικανοί να βάλετε να ψηφίσουν όλοι αυτοί που ήρθαν τα τελευταία χρόνια εδώ, οι αλλόθρησκοι, οι αλλογενείς, οι μη γηγενείς, και να μην ψηφίζει ο Ελληνας της ομογένειας» κ.ο.κ.

Ο δε επικεφαλής του ΜέΡΑ25, Γ. Βαρουφάκης, πήρε το λόγο κυρίως για να διαστρεβλώσει τις θέσεις του ΚΚΕ, φτάνοντας - ο ίδιος που παρουσίασε τις αντιδραστικές θέσεις του κόμματός του από τα συρτάρια των διαφόρων «λόμπι» και βασισμένα στο αντιδραστικό «δίκαιο του αίματος» - να ισχυριστεί ότι η θέση του ΚΚΕ να αποδεικνύονται οι πραγματικοί δεσμοί των Ελλήνων του εξωτερικού με την Ελλάδα, σημαίνει ότι «δεν έχουνε πρόβλημα με έναν εφοπλιστή που έχει μία βίλα στην Καστέλα ή στην Εκάλη, που είναι offshore και δεν πληρώνει τίποτα γιατί είναι φορολογικός κάτοικος Λονδίνου να ψηφίζει στην Καστέλα, στην Εκάλη. Αλλά έχουν πρόβλημα με τον μεροκαματιάρη της Μελβούρνης, που πασχίζει και κόπτεται για την πατρίδα» και άλλες τέτοιες παρόμοιες αθλιότητες που πήραν απάντηση από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ (βλέπε παρακάτω).