Τα 30 χρόνια από τη λεγόμενη «ειρηνική επανάσταση», προάγγελο της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, γιορτάστηκαν χτες στη Λειψία από τους νικητές της αντεπανάστασης, που είχε συντριπτικές συνέπειες συνολικά για τους εργαζόμενους στη Γερμανία. Οι «διαδηλώσεις της Δευτέρας» ξεκίνησαν ως «προσευχές ειρήνης», στις οποίες καλούσε ο ευαγγελιστής εφημέριος της εκκλησίας «Νικολάι Κίρχε», ενώ τη Δευτέρα 9 Οκτώβρη του 1989 - υπό τις κάμερες των δυτικογερμανικών καναλιών - οι παρευρισκόμενοι εμφάνισαν πανό με συνθήματα όπως: «Για μια ανοιχτή χώρα με ελεύθερους ανθρώπους».

Τριάντα χρόνια μετά, αυτό το σύνθημα ηχεί σαν μια τραγική φάρσα, ακόμη και σε όσους ενδεχομένως να συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, για να πεταχτούν - λίγο μετά την «επανένωση» - έξω από τα σπίτια και τις δουλειές τους, στα δεσμά της φτώχειας και της απελπισίας. Είναι ενδεικτικό ότι τριάντα χρόνια μετά, γερμανική κυβέρνηση, ρεπορτάζ, αφιερώματα και αναλύσεις δεν γίνεται να προσπεράσουν αυτή την πραγματικότητα και να πανηγυρίσουν για την καπιταλιστική παλινόρθωση, χωρίς να αναφερθούν στις «προκλήσεις» που «παραμένουν». «Εξακολουθούν να υπάρχουν άνισες συνθήκες διαβίωσης» και μάλιστα σε όλη τη Γερμανία, ομολόγησε πριν από λίγες μέρες η Γερμανίδα καγκελάριος με αφορμή τα 29 χρόνια από την επανένωση (3 Οκτώβρη), ενώ αναφέρθηκε, όπως κάθε χρόνο, στο «καθήκον» για «μια ελεύθερη ζωή σε όλους τους πολίτες», «ίσες συνθήκες διαβίωσης, δίκαιες ευκαιρίες συμμετοχής και καλές ευκαιρίες ανάπτυξης»...

Καθόλου τυχαία, σε δημοσκόπηση που έγινε το 2009, στα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους, το 57% απάντησε πως βλέπει θετικά τη Λαοκρατική Δημοκρατία. Τι έφερε η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία; Τα «ανθισμένα τοπία», που κυνικά υποσχόταν στους κατοίκους της ΓΛΔ ο τότε «Δυτικός» καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, ήταν «πεδίον δόξης λαμπρό» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που βρήκαν νέες διεξόδους για τα κεφάλαιά τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις «σάρωσαν» επιχειρήσεις, εργοστάσια, γη, κτίρια, όλο τον πλούτο της χώρας, που μέχρι τότε ήταν λαϊκή περιουσία. Δυτικογερμανικά μονοπώλια - μέσω του διαβόητου Οργανισμού «Treuhandanstalt» - πήραν στον έλεγχό τους ανάμεσα σε άλλα: 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 3,68 εκατ. εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισ. τ.μ. οικοπέδων και κτιρίων.

Οι συνέπειες συντριπτικές, εμφανείς ακόμη και σήμερα. Χάθηκαν περίπου 4 εκατ. θέσεις εργασίας, από περίπου 10 εκατ. την περίοδο της ΓΛΔ οι εργαζόμενοι μειώθηκαν στα 6 εκατ. το 1992. Σύμφωνα με στοιχεία του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, ακολούθησε μια έντονη αποβιομηχανοποίηση στην Ανατολική Γερμανία μετά το 1990, ενώ παρέμεινε μόνο το 20% - 25% των θέσεων εργασίας της ανατολικογερμανικής βιομηχανίας. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά άστεγοι, άνεργοι, φτωχοί, αμόρφωτοι, αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι άνθρωποι, που ακόμη και σήμερα ζουν από τα προνοιακά επιδόματα (Χαρτζ 4), όπως αναφέρουν πολυάριθμα ρεπορτάζ στον γερμανικό Τύπο. Αλλά και στη σημερινή, ενιαία πλέον, Γερμανία εντάθηκε η αντεργατική επίθεση μετά την ανατροπή της ΓΛΔ και σήμερα όλοι μιλούν για το «φαινόμενο» των «φτωχών εργαζομένων και συνταξιούχων» που παίρνει επιδημικές διαστάσεις.

Παράλληλα με τη «Γιορτή του Φωτός» στη Λειψία, τα στοιχεία που συγκυριακά βγήκαν μόλις προχτές στη δημοσιότητα, δείχνουν πως το «σκοτάδι βασιλεύει» στην καπιταλιστική Γερμανία. Ο αριθμός των νοικοκυριών που ζουν με λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος (επίσημο όριο της φτώχειας) έχει αυξηθεί μεταξύ 2010 - 2016 από 14,2% σε 16,7%. Ταυτόχρονα, «ένα μικρό τμήμα γίνεται πλουσιότερο», αναφέρει η νέα έκθεση του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών (WSI). Το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού κατέχει πάνω από το μισό (56%) των συνολικών περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, επιχειρήσεις, μέσα παραγωγής, αυτοκίνητα κ.λπ.) και το φτωχότερο μισό του πληθυσμού μόλις το 1,3%.

Σοκαριστική είναι και η έρευνα LEO του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, σύμφωνα με την οποία 6,2 εκατ. άνθρωποι στη Γερμανία (12% του πληθυσμού) είναι πλήρως ή μερικώς αναλφάβητοι, με σοβαρές δυσκολίες στη γραφή και την ανάγνωση ή και στα δύο. Μάλιστα, το 52% των αναλφάβητων στη Γερμανία έχουν μητρική τους γλώσσα τα Γερμανικά, ενώ το 47% έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο. Ολα αυτά τα ζητήματα, που ο σοσιαλισμός είχε λύσει ή είχε δρομολογήσει τη λύση τους από πολύ νωρίς, και μάλιστα σε συνθήκες περικύκλωσης και άγριας πολεμικής από το καπιταλιστικό σύστημα, θέριεψαν ξανά μετά από τις ανατροπές, επιβεβαιώνοντας την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος και σκορπώντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τα «ανθισμένα τοπία» που υπόσχονταν στο λαό οι δυνάμεις της αντεπανάστασης.