Με τη συμμετοχή να ξεπερνά κάθε προσδοκία και να αποτελεί τη μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων, ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ στην Κοζάνη, στον Δημοτικό Κήπο.

Τα βλέμματα των επισκεπτών τράβηξαν στο χώρο η κεντρική έκθεση με θέμα «Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό», βασισμένη στις ομότιτλες μπροσούρες του ΚΣ της ΚΝΕ, και η έκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Πολλοί μαθητές συμμετείχαν την πρώτη μέρα στη συζήτηση με θέμα «Hip hop: Από το Μπρονξ του '70 στο σήμερα - Καθρέφτης της κοινωνίας που το γέννησε».

Αφιερώματα και συναυλίες γέμισαν το πρόγραμμα της σκηνής και τις δυο μέρες, όπου εμφανίστηκαν οι καλλιτέχνες Ρίτα Αντωνοπούλου, Κωνσταντίνα Τεντόγλου, Μάκης Καβούκας, «Υπεραστικοί», Μελίνα Κανά κ.ά.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Για άλλη μια χρονιά είμαστε εδώ, στο 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Είμαστε εδώ κόντρα στο ρεύμα. Συνεχίζοντας την αγωνιστική, μαχητική, ασυμβίβαστη πολιτική - πολιτιστική παράδοση, κοντά μισό αιώνα, που δημιούργησε το Φεστιβάλ.

Ανανεώνουμε κάθε χρονιά αυτό το συναπάντημα, χαράσσοντας νέους αγωνιστικούς και ελπιδοφόρους δρόμους, αναδεικνύοντας τις αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, ενάντια στον ατομισμό, ενάντια στο "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Το Φεστιβάλ "ρίχνει κόκκινο στη νύχτα", φωτίζει το δρόμο του αγώνα, το δρόμο της πάλης, για να μπορέσει η εργατική τάξη να κατακτήσει και να ζήσει σε μια κοινωνία που θα μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες της.

Το Φεστιβάλ είναι καινοτόμο, γιατί μέσα απ' αυτό δίνεται κάθε χρόνο η δυνατότητα να αποδείξει ότι οι αξίες και τα ιδανικά της πάλης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σοσιαλιστική - κομμουνιστική, παραμένουν επίκαιρα και ζωντανά.

Από Φεστιβάλ σε Φεστιβάλ, κάθε χρόνο κορυφώνεται μια ολόκληρη δραστηριότητα του Κόμματος και της ΚΝΕ που έχει προηγηθεί. Συναντιούνται διαφορετικές γενιές αγωνιστών, παίρνουν δύναμη και αισιοδοξία για να συνεχίσουν με μεγαλύτερο πείσμα και ορμή τον δύσκολο αλλά όμορφο δρόμο του αγώνα (...)

Φέτος το Φεστιβάλ πραγματοποιείται δύο μήνες μετά τις εκλογικές μάχες που έδωσαν παλικαρίσια το Κόμμα και η ΚΝΕ, οι φίλοι και οι συνεργαζόμενοι.

Αυτός ο αγώνας δόθηκε απέναντι σε ένα αντιλαϊκό δίπολο, σε εκβιαστικά διλήμματα, με ισχυρό το στοιχείο της λογικής του "εφικτού", των νέων αυταπατών, της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού. Εδωσε "φως" και έδειξε το δρόμο της ελπίδας και της προοπτικής. Αναχαίτισε, σε ένα βαθμό, την ψεύτικη προπαγάνδα ότι η λύση βρίσκεται μέσα στο σύστημα. Ηταν καθοριστικός για τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα, άφησε τις δικές του παρακαταθήκες για τους αγώνες του αύριο. Αφησε αποτελέσματα που δεν φαίνονται με πρώτη ματιά. Υπήρξε ανανέωση της συσπείρωσης με νέους αγωνιστές ριζοσπάστες που συμπορεύτηκαν και ενίσχυσαν το ΚΚΕ.

Αναδείχθηκαν εκατοντάδες νέοι κομμουνιστές - αγωνιστές στα όργανα Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης. Η φωνή του ΚΚΕ, το μήνυμα ότι "υπάρχει άλλος δρόμος", έφτασε σε χιλιάδες εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στα χωριά.

Το ΚΚΕ για άλλη μια φορά είπε την αλήθεια στο λαό. Οτι οι λεγόμενες από τα πάνω λύσεις, η αστική διαχείριση, η κυβερνητική αστική διαχείριση κάθε μορφής, με τη συμμετοχή ή όχι του ΚΚ, δεν έχουν κανένα περιθώριο φιλολαϊκής πολιτικής για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Αυτός ο σπόρος, της αντίστασης, της ρήξης, της ανατροπής, δεν πάει χαμένος. Πατάμε σ' αυτό που πετύχαμε και συνεχίζουμε, χωρίς να μας πτοούν οι δυσκολίες. Δεν υποχωρούμε από το δρόμο που χαράξαμε. Γιατί γνωρίζουμε όχι μόνο ότι το δίκιο είναι με το μέρος της τάξης μας, του εργαζόμενου λαού, αλλά πάνω απ' όλα ξέρουμε ότι ο δρόμος πάλης που χαράξαμε είναι σωστός. Γιατί πολύ νωρίς επιβεβαιώθηκε αυτό που τονίσαμε με κόστος από το 2012 - 2015, ότι τις αυταπάτες θα διαδεχθεί νέο κύμα απογοήτευσης. Γιατί μόνο με αυτήν την πολιτική που δεν συμβιβάζεται και δεν υποκύπτει στις Σειρήνες της συμμετοχής στην αστική διαχείριση υπηρετούμε το στόχο για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, την πάλη για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό. Μόνο μ' αυτήν την πολιτική μπορούμε να δίνουμε αποτελεσματικά τον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτή η συνεπής επαναστατική πολιτική και η συνεπής προώθηση από το Κόμμα καθημερινά, μέσα στη δράση, ασκεί επίδραση, επιρροή στο κίνημα, στις λαϊκές μάζες. Χωρίς αυτήν την πολιτική, τα σκοτάδια του συντηρητισμού θα ήταν πιο πυκνά.

Δεν μας πτοούν οι δυσκολίες, γιατί γνωρίζουμε ότι ο δρόμος της πάλης που προτείνουμε δεν έχει καμία σχέση, ούτε συγκρίνεται με τις διαχειριστικές πολιτικές των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων. Γιατί τα κριτήριά μας για την πρόοδο της ταξικής πάλης δεν είναι κοινοβουλευτικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμάμε την ενίσχυση της εκλογικής επιρροής του Κόμματος, γι' αυτό άλλωστε δίνουμε κάθε φορά με πείσμα και με όλες μας τις δυνάμεις την εκλογική μάχη. Ομως ξέρουμε ότι σ' αυτές τις συνθήκες το σύστημα, με χιλιάδες νήματα, κρατάει το λαό χειραγωγημένο. Ξέρουμε ότι όσο το κίνημα είναι σε υποχώρηση, όσο βαραίνουν οι συνέπειες της αντεπανάστασης, η πραγματική επιρροή και το κύρος του Κόμματος δεν θα ταυτίζονται με την κοινοβουλευτική ψήφο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι σταυρώνουμε τα χέρια. Το Κόμμα έχει μακρά και πολύτιμη παράδοση. Αντεξε και αντέχει σε όλες τις δύσκολες συνθήκες, γιατί το κύρος και η εμβέλεια βασίζονται στο κατά πόσο με συνέπεια αναπτύσσει τον πρωτοπόρο ρόλο του ως δύναμης εργατικής, ως δύναμης λαϊκής συσπείρωσης, ως δύναμης κοινωνικής ανατροπής. Γι' αυτό βρίσκεται μπροστά και μαχητικά στην πάλη για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, για την απελευθέρωση των εργαζομένων από το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς.

Αυτόν το δρόμο πρέπει απαρέγκλιτα να συνεχίσουμε, με στόχο την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και να μπουν πιο ισχυρές βάσεις για την Κοινωνική Συμμαχία. Γιατί στον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό, έχουν κοινό συμφέρον να συμμαχήσουν μαζί με τους εργάτες ο φτωχός αγρότης, ο μικρός αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας. Γιατί αυτός ο δρόμος θα φέρει αποτελέσματα στην καθημερινή πάλη.

Γιατί έτσι μπορεί ο λαός να αποκτήσει εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Να παλέψει για την ανατροπή, για άλλη προοπτική, για άλλη εξουσία, εργατική...».