Τον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση για τις εξελίξεις στα Ενεργειακά και το ρόλο της Ελλάδας διαψεύδει για μια ακόμη φορά η ωμή πραγματικότητα. Μόλις πριν από λίγες μέρες, ο ΥΠΕΝ Κ. Χατζηδάκης υποστήριζε σε συνέδριο για την Ενέργεια στη ΝΑ Ευρώπη ότι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης σε μια «παραδοσιακά ταραχώδη περιοχή» μπορεί να συμβάλει στη σταθερότητα και την ειρήνη. Το θερμόμετρο όμως των ανταγωνισμών ανέβηκε απότομα, με την επίθεση στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας, επιβεβαιώνοντας ότι αρκεί μια σπίθα για να γίνει πυρκαγιά. Πάνω στο τεντωμένο σκοινί των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, οι σχεδιασμοί του ευρωατλαντικού άξονα με αιχμή τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας δεν αποτελούν παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Οπως και η εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς δεν είναι εγγύηση της ειρήνης, αλλά μαγνήτης κινδύνων για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς. Η κατάσταση μάλιστα θα γίνει ακόμα χειρότερη αν προχωρήσουν τα σχέδια που συζητιούνται στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» και της «Αμυντικής Συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ». Αυτοί οι σχεδιασμοί πρέπει να συναντήσουν ισχυρά εμπόδια από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με ένταση της αντιπολεμικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, στηρίζοντας τις πρωτοβουλίες που παίρνουν η ΕΕΔΥΕ, σωματεία και φορείς.

Με δεδομένη την πρόθεση της κυβέρνησης να εμπλακεί ακόμα πιο βαθιά στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, διάφορα παπαγαλάκια έπιασαν στασίδι, προσπαθώντας να «τεκμηριώσουν» και να δικαιολογήσουν την «αναγκαιότητα» των επικίνδυνων αυτών επιλογών. Γράφει, για παράδειγμα, κάποιος αναπληρωτής καθηγητής του King's College London και του ΠΑΜΑΚ ότι στον Περσικό Κόλπο, όπου η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να στείλει φρεγάτα για να συνδράμει τη ναυτική δύναμη των ΗΠΑ, «διακυβεύονται ζωτικά ελληνικά συμφέροντα», αναφερόμενος στα ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαίου και σε μεγάλες ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί. «(...) Η Αθήνα έχει αποστασιοποιηθεί από την περιοχή εδώ και πολλά χρόνια», συνεχίζει και καταλήγει πως «υπάρχουν μεγάλα διακυβεύματα στην περιοχή που δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν από την Αθήνα». Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία ότι η ιμπεριαλιστική εμπλοκή της Ελλάδας γίνεται για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού. Στην προκειμένη περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να στείλει πολεμικά πλοία χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα, για να υπερασπιστεί τα ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια και τις πετρελαϊκές που δραστηριοποιούνται στον Κόλπο και οι οποίες είναι εκτεθειμένες στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ με το Ιράν. Η ιστορική πείρα έχει πολλά να διδάξει για ανάλογες επιλογές των αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων στο παρελθόν, στο όνομα πάντα των «ζωτικών συμφερόντων» της χώρας. Επιβεβαιώνεται και με αυτόν τον τρόπο ότι η στρατιωτική εμπλοκή στα βρώμικα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια είναι η άλλη όψη της υπεράσπισης, κατοχύρωσης, αναβάθμισης και διεύρυνσης των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε βάρος του λαού, που μπαίνει στο στόχαστρο και τελικά «πληρώνει τη νύφη» των άγριων και επικίνδυνων ανταγωνισμών.

Απάντηση σε όσους επιμένουν ότι η μερική απασχόληση είναι επιλογή που «βολεύει» τους εργαζόμενους, ειδικά τις εργαζόμενες μανάδες, δίνουν χτεσινά στοιχεία της Γιούροστατ για τους λόγους που οι Ευρωπαίοι «στρέφονται» σε τέτοιες θέσεις δουλειάς. Σύμφωνα με αυτά, ο πρώτος λόγος (με 26%) είναι ότι ο ενδιαφερόμενος «δεν μπόρεσε να βρει πλήρη απασχόληση» και ο δεύτερος (24%) «η φροντίδα παιδιών ή ανίκανων ενηλίκων». Μάλιστα, το 2018, στην Ελλάδα, το ποσοστό εκείνων που δούλεψαν σε θέσεις μερικής απασχόλησης «εξαιτίας της αδυναμίας εύρεσης πλήρους απασχόλησης» έφτασε το 70%, χαρίζοντας στη χώρα μας την πρώτη θέση! Την υπόλοιπη τριάδα συμπληρώνουν η Ιταλία (66%) και η Κύπρος (65%)... Τα στοιχεία δείχνουν ότι το «ισοζύγιο» πλήρους - μερικής απασχόλησης αλλάζει ραγδαία, όχι επειδή το θέλουν οι εργαζόμενοι, αλλά επειδή αυτό απαιτεί η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, πάντα με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και από αυτήν την άποψη είναι πρόκληση από την πλευρά της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων να παρουσιάζουν ως επιλογή τάχα των εργαζομένων τη μισοδουλειά και μισοζωή, και από πάνω να διαφημίζουν ως «σωτηρία» τον λεγόμενο «κοινωνικό πυλώνα» της ΕΕ, που θεσμοθετεί τα ελάχιστα δικαιώματα για τους εργαζόμενους στη μερική απασχόληση, κυριολεκτικά στον πάτο του βαρελιού.

1710 Πεθαίνει ο Δανός αστρονόμος, μαθηματικός και εφευρέτης Ολε Ρόμερ, ο οποίος έκανε τις πρώτες ποιοτικές μετρήσεις της ταχύτητας του φωτός.

1922 Γεννιέται ο Τσέχος δρομέας Εμίλ Ζάτοπεκ, ο επονομαζόμενος και «άνθρωπος - ατμομηχανή», 4 φορές χρυσός Ολυμπιονίκης.

1923 Ενοπλη εξέγερση ξεσπά στη Βουλγαρία υπό την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Α. Τσάνκοφ. Οι μάχες διαρκούν έως τις 29/9. Η εξέγερση πνίγεται στο αίμα. Το Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα δεν στήριξε την εξέγερση. Ως αντάλλαγμα, το δικτατορικό καθεστώς επέτρεψε τη νόμιμη λειτουργία του, αλλά ενέταξε και εκπροσώπους του στην «κυβέρνησή» του.

1938 Αγγλογαλλική διακοίνωση επιδίδεται στην κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας, με την «πρόταση» να δεχτεί τις αξιώσεις της ναζιστικής Γερμανίας για παραχώρηση αυτοδιοίκησης στη Σουδητία. Σύντομα θα ακολουθούσε η κατάπτυστη Συμφωνία του Μονάχου.

1944 Τμήματα της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ απελευθερώνουν τη Ναύπακτο.

1946 Οι στρατηγοί του ΕΛΑΣ Σαράφης, Μπακιρτζής, Καλαμπαλίκης, Τσαμάκος, Ματσούκας και άλλοι 28 ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί εκτοπίζονται στους Φούρνους.

1949 Πεθαίνει ο συνθέτης Νίκος Σκαλκώτας.

1961 Λίγο πριν από τις εκλογές της 29/10/1961, το «Κέντρο» συνενώνει τις δυνάμεις του ιδρύοντας την Ενωση Κέντρου, ύστερα από διαπραγματεύσεις και ζυμώσεις που διήρκεσαν μήνες.

1981 Πάνω από 250.000 Αμερικανοί διαδηλώνουν στην Ουάσιγκτον μετά από κάλεσμα των συνδικάτων κατά της οικονομικής πολιτικής του Προέδρου Ρίγκαν, κυρίως λόγω των περικοπών στο σύστημα της Κοινωνικής Πρόνοιας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ.

1985 Ισχυρότατος σεισμός, 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, σαρώνει το Μεξικό. Πάνω από 10.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους.

1994 Πεθαίνει ο ζωγράφος Αλέξης Ακριθάκης.