Μπορεί ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου να ισχυρίζεται σε συνεντεύξεις του ότι «καμία διασύνδεση δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στις συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων», ωστόσο ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους αποτελεί κεντρικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στα γρανάζια της οποίας είναι μπλεγμένο και το Κυπριακό. Αλλωστε, όπως έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα, η θέση τόσο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ είναι ότι πρέπει να υπάρξει συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ, ακόμα και χωρίς προηγούμενη διευθέτηση του Κυπριακού και σ' αυτήν την κατεύθυνση η στάση τους ενθαρρύνει τις προκλήσεις της Τουρκίας. Το γεγονός εξάλλου ότι η Τουρκία δημιουργεί ολοένα και περισσότερα τετελεσμένα στην περιοχή με «όχημα» τα Ενεργειακά ασκεί πίεση στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό για «λύση» κομμένη και ραμμένη στα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα. Μια τέτοια διευθέτηση καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του κυπριακού και των άλλων λαών. Αντίθετα, περιέχει το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων και βάζει την Κύπρο στο επίκεντρο σκληρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσία. Ανάμεσα επομένως στο «ενεργειακό» της Ανατ. Μεσογείου και στο Κυπριακό όχι μόνο δεν υπάρχουν «σινικά τείχη», αλλά συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, με κοινό παρονομαστή τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, με την εμπλοκή Ελλάδας και Κύπρου, που βάζει σε μεγάλους κινδύνους τους λαούς και τα κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών.