Λίγα 24ωρα μετά το «δημοψήφισμα» - κοροϊδία του '15, ως γραμματέας της ΟΜ Καρπάθου του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσα σε συνέλευση την Οργάνωση του νησιού μας και δήλωσα ότι αρνούμαι να ακολουθήσω ένα κόμμα και μια κυβέρνηση που έγινε υποχείριο των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Λίγοι μήνες μετά ήταν το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ. Δεν χρειάζεται πολύ, διαβάζοντας τις Θέσεις του Συνεδρίου, για να καταλάβει κάποιος ποιο είναι το κόμμα που επεξεργάζεται σοβαρά τα προβλήματα του λαού, θέτει στόχους, μάχεται και διεκδικεί!

Δεν χρειάζεται πολύ για να καταλάβει κάποιος πως όλες οι πολιτικές εκτιμήσεις που έκανε τόσα χρόνια το ΚΚΕ ήταν σωστές!

Και τότε διαπιστώνουμε πως το χειρότερο για όλους εμάς που εγκαταλείψαμε το Κόμμα το '91 είναι ότι σπαταλήσαμε τόσα χρόνια από τη ζωή μας, κυνηγώντας κούφιες ελπίδες. Ολα αυτά που γνωρίζαμε για τον μαρξισμό - λενινισμό πήγαν στο βρόντο και πιστέψαμε ότι και καλά, με ορισμένα «χάπενινγκ», μια μέρα η Ευρώπη θα ξυπνήσει σοσιαλιστική! Οτι με ένα ταμπούρλο θα χορεύουν οι τραπεζίτες το χορό του «σοσιαλισμού»!

Πιστεύω ότι αυτό το διάστημα είναι το κομμάτι της ζωής όλων εμάς που φύγαμε το '91 που δεν θα μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε στον εαυτό μας...

Τουλάχιστον εγώ έτσι νιώθω.

Ως εδώ λοιπόν! Και πάλι μαζί με το Κόμμα της νιότης μας, των Αγώνων και των οραμάτων για μια δίκαιη κοινωνία. Με το ΚΚΕ λοιπόν και πάλι, να καλύψουμε τα κενά που αφήσαμε! Για ένα ΚΚΕ δυνατό, στη Βουλή και στο λαό! Το χρωστάμε στο Κόμμα, στο λαό και στον εαυτό μας!