* Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό φαινόμενο, μια καθημερινή κοινωνική πραγματικότητα, σε τοπικό, εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και μια «ιδεολογία» που τα αποτελέσματά της, ευνόητα, είναι πολιτικά...

* Η βιομηχανική καπιταλιστική δομή, ανεξάρτητα από τα χρησιμοποιούμενα μέσα παραγωγής (σύγχρονη τεχνολογία κλπ.), αντανακλάται στον αθλητισμό και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της συγκεκριμένης ολότητας (δηλαδή, της καπιταλιστικής κοινωνίας), με όλο της το δυναμισμό...

* Ο αθλητισμός δεν έχει αυτόνομη ιστορία και υπόσταση. Η κοινωνική και πολιτική του λειτουργία υπαγορεύονται από τη θέση που κατέχει, ο ίδιος, στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων ανάμεσα σε μεμονωμένα άτομα, σε ομάδες ατόμων, σε λαούς και έθνη...

* Ακόμα, και οι ξεχωριστές στιγμές και τα επιμέρους στοιχεία του αθλητισμού εμπεριέχουν τη δομή της ολότητας, στα πλαίσια της οποίας δραστηριοποιείται...

* Ο αθλητισμός συμπυκνώνει με συγκεκριμένο πρωτογενή, θα λέγαμε, τρόπο, τα τυπικά χαρακτηριστικά των καπιταλιστικών δομών και κατηγοριών...

* Είτε το θέλουμε είτε όχι, η μοίρα του αθλητισμού είναι ταυτόσημη με εκείνη του καπιταλισμού...

* Μέσα στην αλλοτριωμένη κοινωνία που ζούμε, ο αθλητισμός δεν είναι μπορετό να δημιουργήσει μια προφυλαγμένη και προνομιούχα «νησίδα ανθρωπισμού» και «κουλτούρας»... Επί του προκειμένου, όσοι δεν ταυτίζουν «αιτία» με «αποτέλεσμα» ή ζουν με ψευδαισθήσεις, ή γνωρίζοντας την αλήθεια, συνειδητά ψεύδονται... Γι' αυτό και το «κακό» θέλει χτύπημα στη ρίζα του... Δηλαδή, στην ανατροπή του «συστήματος» που το εκτρέφει...

* Η αρχή της «σωματικής αποδοτικότητας» (αγωνιστική επίδοση - ρεκόρ), στα πλαίσια ιδιαίτερα του χωρίς όρια σύγχρονου «ανταγωνιστικού αθλητισμού», αποτελεί το εφαλτήριο της τεράστιας εξάπλωσής του, στόχος του οποίου είναι οι όλο και πιο ψηλές «σωματικές αποδόσεις», καθώς αυτές είναι που αυξάνουν τη θεαματικότητα, συνεπώς και τα κέρδη που προκύπτουν από την εμπορίας της...

* Οπως ακριβώς ο Μαρξ δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής εκμηχάνισης πάνω στον εργάτη, έτσι και εμείς πρέπει να καταγγέλλουμε τις επιπτώσεις που έχει πάνω στο άτομο - αθλούμενο, η σύγχρονη ιδιαίτερα αθλητική πρακτική... που διέπεται από τους κανόνες της «αγοράς»...

* Ο σύγχρονος αθλητής είναι δέσμιος της δραστηριότητάς του. Το αγώνισμα ή άθλημά του τον αλλοτριώνει, τον δένει με τους μηχανισμούς του. Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι ο ίδιος είναι εξάρτημα -αντικείμενο- μηχανισμός επιδόσεων και παραγωγής «θεάματος», προς κατανάλωση από το φιλοθεάμων κοινό, στα χέρια ενός προπονητή, μάνατζερ, ατζέντη, σπόνσορα ή μιας οργάνωσης π.χ., «πολυεθνικού αγωνιστικού θιάσου» ή «προολυμπιακής προετοιμασίας» κλπ.

* Με τον «τρόπο ζωής» που προτείνει ο σύγχρονος ιδιαίτερα αθλητισμός, είναι ένα κοινωνικά αποδεκτό μοντέλο ενσωματωμένης ύπαρξης, που τον καθιστά ένα «πολιτικό όργανο», και μάλιστα, με τεράστια αποτελεσματικότητα...

* Οπως κάθε «ιδεολογική υπερδομή», ο αθλητισμός αποβλέπει στη συνοχή της κοινωνίας που, ωστόσο, υπονομεύεται από τις αντιφάσεις της...

* Ο αθλητισμός, όντας έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων (Κ. Μαρξ, «Η Γερμανική Ιδεολογία»), η «αθλητική ιδεολογία» έχει σαν έργο της να δίνει μια μυθοποιημένη απάντηση στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα. Αποτελεσματικό του όπλο η δυνατότητα που έχει, σε καθημερινή βάση, και κύρια μέσα από τα κάθε λογής ΜΜΕ να αποπροσανατολίζει, να αποχαυνώνει και να οπαδοποιεί το φιλοθεάμον κοινό του.

* Ο αθλητισμός εντάσσεται στην τεράστια μυθοποίηση του «πολιτισμού του ελεύθερου χρόνου». Εκτρέπει μια σαφώς δίκαιη διεκδίκηση, προσδίδοντάς της ιδεολογικό περιεχόμενο που η ουσία του είναι να μην ξανατεθεί σε αμφισβήτηση η λειτουργία και το πλαίσιο της σπαρασσόμενης σύγχρονης κοινωνίας μας, όπως έτσι την έχουν διαμορφώσει τα μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ντόπια και ξένα...

* Σε έναν ιμπεριαλιστικό κόσμο που αγωνιά, που υπονομεύεται από τις τρομερές, όπως κιόλας ειπώθηκε, αντιφάσεις του, ο αθλητισμός δεν άργησε να γίνει το όπιο της συναδέλφωσης των λαών, καθώς προπαγανδίζεται με περισσή υποκρισία, μια δήθεν παγκόσμια κατανόηση ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους..!

* * *

Βασική πηγή πληροφόρησης: «Αθλητισμός, Κουλτούρα και Καταπίεση», των Φ. Γκαντερέ, Π. Λακιγιόμ, Ζ. Μπερτό, Ζ.Μ. Μπρομ. (Εκδόσεις «Ουτοπία», 1982).