Οι ισορροπίες στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι σαφές ότι θα καθοριστούν σε σημαντικό βαθμό και από τις εξελίξεις στο Κυπριακό, με δεδομένη τη σημασία που έχει για την Τουρκία η παρουσία της στο νησί, προκειμένου να την αξιοποιήσει ως «πάτημα» για έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Σε αυτήν τη βάση πρέπει να αξιολογηθεί και η επιμονή της να διατηρήσει στην Κύπρο στρατιωτικές δυνάμεις (ίσως και με τη δημιουργία βάσης που θα λειτουργεί όπως οι σημερινές βάσεις της Βρετανίας σε Ακρωτήρι και Δεκέλεια), αλλά και η διχοτόμηση του νησιού με τρόπο που θα αναβαθμίζει το σημερινό ψευδοκράτος (που γεννήθηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974), αναγορεύοντάς το σε επίσημο συνομιλητή και εταίρο ισχυρών μονοπωλιακών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, υπέρ φυσικά των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων της τουρκικής αστικής τάξης.

Από αυτή την πλευρά, έχει σημασία να καταγραφεί μια «κινητικότητα» που αυξάνεται, με μελέτη και οικοδόμηση, από σήμερα κιόλας, πιθανών μελλοντικών συνεργασιών, για όλες τις περιπτώσεις, ακόμα και αυτή στην οποία οι συνομιλίες (υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ή όχι) για την Κύπρο δεν καταλήξουν σε συμβιβασμό.

Τον τελευταίο καιρό γράφονται πολλά για το ρόλο που θα παίξει στην επόμενη φάση των παζαριών ο «υπουργός Εξωτερικών» του ψευδοκράτους Κουντρέτ Οζερσάι, που πολλοί εμφανίζουν ως τον αληθινό ηγέτη στα Κατεχόμενα (αντί του Ακιντζί που «διαφωνεί σε πολλά» με την Αγκυρα), με πολλές διασυνδέσεις στη Δύση κ.τ.λ. Αν μη τι άλλο, ο Οζερσάι ξεχωρίζει για τους τόνους που χρησιμοποιεί στις δημόσιες τοποθετήσεις του, πότε υψώνοντας τους τόνους ενάντια σε Λευκωσία και Αθήνα κατηγορώντας τες για «μονομερείς ενέργειες» και γεωτρήσεις που δεν θα γίνουν ανεκτές, πότε μιλώντας με τη «φωνή της λογικής» και εστιάζοντας στην ανάγκη να ξεχωρίζουν οφέλη που όλες οι πλευρές μπορούν να διασφαλίσουν, αρκεί να επιτευχθεί ένας «σωστός συμβιβασμός».

Πρόσφατα, ο Οζερσάι μίλησε σε εκδήλωση του γερμανικού ιδρύματος «Κόνραντ Αντενάουερ» στο Μιλάνο, ως μία ακόμα απόδειξη για τις όλο και πιο «ανοιχτές αγκάλες» που συναντά τα ψευδοκράτος από σημαντικά ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Εκεί λοιπόν μεταξύ άλλων τόνισε ότι η «αλληλοσύνδεση» των δύο πλευρών (του νησιού) μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς να υπάρχει λύση του Κυπριακού, μέσα από τη συνεργασία σε εμπόριο, τουρισμό, συγκοινωνίες, Ενέργεια. «Η μόνιμη σταθερότητα βασίζεται σε τέτοιους είδους σχέσεις», σχολίασε πολύ εύστοχα.

Υποστήριξε ότι στο θέμα του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο κατώφλι και ότι αν δεν «καθίσουν να τα βρουν» οι ενεργειακές εταιρείες με την «ελληνοκυπριακή» και την «τουρκοκυπριακή» πλευρά, «τότε θα πονέσει το κεφάλι όλων. Θα μεγαλώσει και το ρίσκο που θα πάρουν οι εταιρείες».

Κατά τ' άλλα εξήγησε ότι «(οι κατοχικές αρχές) θέτουμε τις απόψεις μας για το θέμα του φυσικού αερίου σε διαφορετικές πλατφόρμες διεθνώς... Προσπαθούμε να καταλάβουν όλοι την εξωτερική μας πολιτική, ανταλλάσσοντας απόψεις με άτομα που παίρνουν αποφάσεις ή επηρεάζουν αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις». Εξέφρασε δε απογοήτευση επειδή «εδώ και 50 χρόνια στην Κύπρο συζητούμε θεωρητικά και αφηρημένα για το μέλλον χάνοντας ενέργεια και δεν ζούμε στο σήμερα. Είναι αναπόφευκτη μια σχέση που θα δημιουργηθεί πάνω σε συνεργασία και απτά βήματα...».