«Η λεγόμενη επικαιρότητα που στήνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τις παρεμβάσεις τους για την αναθεώρηση του Συντάγματος (που έχει σχέση και με το άρθρο 16 και τα πανεπιστήμια), το deal μεταξύ κράτους και Εκκλησίας, τις επιτροπές και τα σκάνδαλα, τις προσφυγές, τις προσλήψεις και τη συζήτηση για δήθεν "λιγότερο κράτος", το θέμα που ανοίγει η ΝΔ για τη "βία και ανομία" ή αλλιώς "τάξη και ασφάλεια" με αιχμή τα πανεπιστήμια και με ευθύνη της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ... προσπαθούν να κρύψουν τη σκληρή καθημερινότητα που ζει η πλειοψηφία του λαού μας. Προσπαθούν να κρύψουν την ταύτισή τους στα "μεγάλα" που καθορίζουν όμως και τα "μικρά", να διαμορφώσουν το δίλημμα της "εναλλαγής" με μια από τα ίδια.

Ειδικά η κουβέντα για το άσυλο που αναθερμαίνεται τελευταία με αφορμή το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου, τα γεγονότα με τον "Ρουβίκωνα" στη Φιλοσοφική, την κατάσταση στην ΑΣΟΕΕ κ.λπ. γίνεται με έναν τρόπο που βολεύει τόσο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και τη ΝΔ να συντηρούν τη μεταξύ τους κάλπικη αντιπαράθεση στον άξονα "πρόοδος" - "συντήρηση", μακριά, όμως, κι έξω από τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, των πανεπιστημιακών δασκάλων και των άλλων εργαζομένων στα ιδρύματα.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, παρά τον ντόρο που κάνουν, στην πραγματικότητα παίρνουν πάσες ο ένας από τον άλλο προκειμένου να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες για τα υπαρκτά "ζητήματα παραβατικότητας" στα πανεπιστήμια της χώρας (π.χ. κυκλώματα ναρκωτικών), τους υπευθύνους που επιλέγουν να συντηρήσουν την κατάσταση και να μη δώσουν ουσιαστική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, με το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου, φτάνει στο σημείο να αξιοποιεί την "ευκαιρία" κατά την προσφιλή του συνήθεια για να καλλιεργήσει την ανοχή στα ναρκωτικά και τους εμπόρους, τη συντήρηση του προβλήματος, αφού αντί για την πρόληψη - απεξάρτηση - κοινωνική επανένταξη των χρηστών προτείνει "χορήγηση υποκατάστατων ναρκωτικών ή ναρκωτικών για μείωση βλάβης στους πανεπιστημιακούς χώρους", δηλαδή τη μετατροπή των ΑΕΙ σε χώρους κρατικής διανομής της πρέζας.

Ο ψευτοκαβγάς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στην πραγματικότητα ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα ποινικοποίηση των αγώνων των φοιτητών. Είναι, για παράδειγμα, χαρακτηριστικό ότι το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου αντιμετωπίζει σωρηδόν τις καταλήψεις, δηλαδή και αυτή τη μορφή αγώνα του φοιτητικού κινήματος, ως "ποινικό αδίκημα".

Η αντιπαράθεση που συντηρείται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τα "ζητήματα παραβατικότητας" στα πανεπιστήμια είναι, λοιπόν, βολική και για τους δύο, αφού μπορούν να εναλλάσσονται στους ρόλους αυτού που κρατάει το καρότο και το μαστίγιο, αλλοιώνοντας, τελικά, το πραγματικό περιεχόμενο της κουβέντας για το άσυλο, αφού αυτό που τους ενδιαφέρει και τους δύο είναι να ενισχύσουν το "άσυλο" για την επιχειρηματική δραστηριότητα στα ιδρύματα, κι όχι για τους φοιτητικούς αγώνες.

Είναι πραγματικά άξιο λόγου που η συζήτηση για την αναθεώρηση ή μη του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά ΑΕΙ εμφανίζεται ως αιχμή αντιπαράθεσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όταν και οι δύο έχουν κάνει τα πάντα για να "ιδιωτικοποιήσουν", θα λέγαμε, τα πανεπιστήμια.

Θυμίζουμε ότι τόσο η νυν όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν νομοθετήσει τη λειτουργία των ιδρυμάτων ωσάν να ήταν επιχειρήσεις και αντιμετωπίζουν τους φοιτητές ως πελάτες. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι η σημερινή κυβέρνηση, στο όνομα μάλιστα της δήθεν κατάργησης των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, ενέκρινε την κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των μεταπτυχιακών προγραμμάτων με δίδακτρα.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που έχει ήδη ανοίξει το δρόμο ακόμα και για προπτυχιακά προγράμματα σπουδών επί πληρωμή, ξενόγλωσσα βέβαια σε πρώτη τουλάχιστον φάση, με στόχο, όπως λέει, την προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών.

Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς επιχείρημα που χρησιμοποίησε και ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ. Ποιος μπορεί να παραβλέψει, άλλωστε, ότι ιδιωτικά κολέγια και πανεπιστήμια του εξωτερικού ήδη δραστηριοποιούνται στη χώρα μας - αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει μια ώρα τηλεόραση και θα δει πολλές τέτοιες διαφημίσεις. Δεν ξεχνάμε, μάλιστα, ότι το δρόμο για τη νομιμοποίησή τους άνοιξε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τις παρεμβάσεις του στο Ευρωκοινοβούλιο, πολλά χρόνια πριν αναβαθμιστεί ως κυβερνητικό κόμμα. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν μπορεί να εμφανίζονται η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ως υπερασπιστές του δημόσιου πανεπιστημίου.

Αρα, η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ για την αναθεώρηση ή μη του άρθρου 16 είναι κούφια και ψευδεπίγραφη.

Το "όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16", που αποτελεί διαχρονικά αίτημα του πανεπιστημιακού κινήματος, μένει στον αέρα αν δεν συνοδεύεται και με ολοκληρωμένη εναντίωση στην επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου, αν δε βρει έκφραση και στον αγώνα με αυτό το περιεχόμενο, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επενδύουν αμοιβαία στο κάλπικο δίπολο "πρόοδος" - "συντήρηση", αναζητώντας την ανάδειξη διαχωριστικών γραμμών που θα ευνοήσουν την απόπειρά τους να εγκλωβίσουν λαϊκές συνειδήσεις. Στο χώρο των πανεπιστημίων, μάλιστα, επενδύουν ιδιαίτερα για το σκοπό αυτό. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει σχεδόν ούτε μια δήλωση του προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη, που να μην αναφέρεται στην περιλάλητη "αριστεία" και να μην κατηγορεί την κυβέρνηση για "ισοπεδωτισμό", "εξισωτισμό" κ.λπ.

Η δική μας λογική είναι η αντίστροφη: Γιατί θα πρέπει να συζητάμε με ποιους τρόπους θα ενισχύσουμε τους λίγους που φαίνεται ότι, στα σημερινά πλαίσια, μπορεί και να έχουν τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν σε κάποιον τομέα και μάλιστα σε βάρος των υπολοίπων, αντί να συζητάμε πώς θα ανεβάσουμε συνολικά και τους υπόλοιπους, χωρίς να αποστερούμε τη δυνατότητα να καλλιεργούνται ιδιαίτερες κλίσεις και δεξιότητες;

Ξέρουμε πολύ καλά - όλες οι μελέτες και η διεθνής πείρα αυτό δείχνουν - ότι η υποτιθέμενη στήριξη της αριστείας τελικά οδηγεί στη διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας και, μάλιστα, προκύπτει ότι η εφαρμογή πολιτικών στήριξης της δήθεν "αριστείας" διευρύνει τη διαφοροποίηση και την κατηγοριοποίηση μεταξύ σχολείων, παιδιών, αποφοίτων, σε όποιο επίπεδο κι αν το δει κανείς.

Από την άποψη αυτή, η πολιτική της κυβέρνησης που σε όλα τα επίπεδα της Εκπαίδευσης διευρύνει τη διαφοροποίηση και στήνει πολλαπλές διαφορετικές εκπαιδευτικές διαδρομές, έρχεται να συναντηθεί με τις αντιλήψεις της ΝΔ, που με πιο απόλυτο τρόπο μιλάνε για τη διαφοροποίηση των "αρίστων" από τους υπόλοιπους.

Εμείς, λοιπόν, στεκόμαστε απέναντι και στους δύο: Αντί να αναζητούμε τον ένα άριστο μέσα στο σωρό, παλεύουμε για να ανέβει το επίπεδο των πολλών στο επίπεδο των "αρίστων".

Αυτό είναι και το ουσιαστικό περιεχόμενο της πρότασης του ΚΚΕ για την Εκπαίδευση: Ολόπλευρη καλλιέργεια των γνώσεων και της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου, ανάδειξη και καλλιέργεια των ιδιαίτερων κλίσεων του καθενός, στήριξή του με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις, να διεκδικήσει ένα μέλλον με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του.

Από πέρυσι, αρχής γενομένης με την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, η κυβέρνηση, με την αρωγή των διοικήσεων των ιδρυμάτων, προωθεί με ταχύτατους ρυθμούς την αναμόρφωση του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ενάντια στις ανάγκες φοιτητών, εργαζομένων και διδασκόντων και προς όφελος των επιχειρήσεων. Αυτές τις μέρες βάζουν τις τελευταίες πινελιές στο νομοσχέδιο που αφορά και το ΕΚΠΑ, τη Γεωπονική και τα ιδρύματα της Θεσσαλίας, ενώ έπεται και συνέχεια.

Στόχος της επιχείρησης αυτής είναι να ενισχυθούν η ήδη πολύπλευρη διασύνδεση πανεπιστημίων - επιχειρήσεων, η επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, η πολυδιάσπαση των σπουδών που θα παρέχουν διαβαθμισμένα προσόντα, με τους απόφοιτους βορά στα εφήμερα συμφέροντα των εργοδοτών και στο διαρκές κυνήγι πιστοποιήσεων και καταρτίσεων.

Γι' αυτό και η δική μας η θέση είναι η ξεκάθαρη εναντίωση σε αυτήν τη διαδικασία, τόσο στη συγκεκριμένη μορφή με την οποία έρχεται, όσο και στα κίνητρα που την πυροδότησαν και τους σκοπούς που εξυπηρετεί.

Το ΚΚΕ καλεί τους φοιτητές, τους πανεπιστημιακούς δασκάλους και τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα ιδρύματα όχι μόνο να συμπορευτούμε στον αγώνα για την απόρριψη των σχεδίων αναδιάρθρωσης του ακαδημαϊκού χάρτη, αλλά και σε ολομέτωπο αγώνα, προκειμένου τα ιδρύματα να απεμπλακούν από τα δεσμά του κεφαλαίου, να ανοίξει ο δρόμος για να οργανώνονται οι σπουδές με βάση τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες του λαού μας και τις εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνολογία και οι εργαζόμενοι και οι διδάσκοντες να δουλεύουν απερίσπαστοι, με πλήρη δικαιώματα και ανακτημένες τις απώλειες της κρίσης.

Αλλωστε, η ίδια η πραγματικότητα συνθλίβει την απατηλή επιχειρηματολογία με την οποία περιβάλλονται οι κυβερνητικές προτάσεις για τις συγχωνεύσεις:

• Μήπως οι φοιτητές θα δουν να αλλάζει κάτι ουσιαστικό στις σπουδές τους; Θα μειωθεί το κόστος σπουδών; Θα εξασφαλιστεί η δουλειά με πλήρη δικαιώματα στο αντικείμενο των σπουδών τους μετά την αποφοίτησή τους; Θα λυθούν επιτέλους τα τεράστια προβλήματα με τη φοιτητική μέριμνα;
• Μήπως θα λυθούν τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται στα ιδρύματα λόγω της δραματικής υποχρηματοδότησης από το κράτος, οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, υποδομές κ.ο.κ.;

Προφανώς και όχι. Η κατάσταση που επικρατεί στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής από τις πρώτες μέρες της λειτουργίας του επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Αλλωστε, τα προβλήματα αυτά ανακύπτουν ακριβώς γιατί υπάρχει η πρόσδεση των πανεπιστημίων στο άρμα των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου και της επιχειρηματικής τους λειτουργίας, στο όνομα της δήθεν "αυτοτέλειάς" τους.

Οι προτάσεις για τις συγχωνεύσεις ιδρυμάτων και καταργήσεις και αναμορφώσεις τμημάτων παίρνουν ως δεδομένη τη σημερινή κατάσταση, την παγιώνουν και την επιτείνουν.

Ποιος δεν μπορεί πλέον να δει ότι ο προσανατολισμός των σπουδών στις απαιτήσεις και τις προτεραιότητες της αγοράς έχει οδηγήσει στη μετατροπή τους σε "ατομικό μενού" προσόντων και δεξιοτήτων και την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα;

Ποιος δεν μπορεί πλέον να δει ότι η πολυδιάσπαση των σπουδών εντείνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των αποφοίτων, με αποτέλεσμα να χειροτερεύουν οι όροι εργασίας τους;

Ποιος δεν μπορεί πλέον να δει ότι η επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων πάει χέρι χέρι με την υποχρηματοδότησή τους από το κράτος, με την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων στα ιδρύματα;

Ακριβώς αυτό το κίνητρο, της ενισχυμένης επιχειρηματικής λειτουργίας και της περαιτέρω συναρμογής των πανεπιστημίων με τις ιεραρχήσεις του κεφαλαίου, βρίσκεται πίσω από τα επιμέρους στοιχεία της κάθε πρότασης για συγχωνεύσεις, καταργήσεις και ιδρύσεις ιδρυμάτων και τμημάτων.

Η σπουδή να στοιχηθούν τα ιδρύματα πίσω από τις αναπτυξιακές προτεραιότητες του κεφαλαίου το μόνο που επιφέρει ως συνέπεια για τους φοιτητές είναι η υπονόμευση της εργασιακής τους προοπτικής, αφού περισσότεροι απόφοιτοι θα ανταγωνίζονται για τις ίδιες θέσεις εργασίας, οι οποίες μάλιστα θα λιγοστέψουν απότομα μόλις το κεφάλαιο αποφασίσει να αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητές του.

Οι κυβερνητικές προτάσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση δεν δίνουν απαντήσεις:

• Στις ανάγκες των φοιτητών για σύγχρονες, ολοκληρωμένες σπουδές χωρίς εμπόδια και φραγμούς, για δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο σπουδών
• Στην ανάγκη για στελέχωση των ιδρυμάτων με το αναγκαίο μόνιμο εκπαιδευτικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό
• Στην ανάγκη για Ερευνα προσανατολισμένη στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Σε τελική ανάλυση, ούτε οι κυβερνητικές προτάσεις ούτε οι προτάσεις της ΝΔ για την Ανώτατη Εκπαίδευση που, έστω κι από διαφορετικούς παράδρομους, συγκλίνουν στην ουσία τους και φέρουν φαρδιά - πλατιά τη σφραγίδα της υλοποίησης της διαδικασίας της Μπολόνια, μπορούν να συμβάλουν στην ικανοποίηση των σύγχρονων, διευρυμένων κοινωνικών αναγκών με βάση το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Απάντηση στις αγωνίες και τις πραγματικές ανάγκες των σπουδαστών, των εργαζομένων και των διδασκόντων μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τον αγώνα του κινήματος, με σταθερό τιμόνι στον ταξικό του προσανατολισμό.

Σε αυτόν τον αγώνα οι δυνάμεις του ΚΚΕ ήταν και θα είναι στην πρώτη γραμμή, απευθύνοντας προσωπικά κάλεσμα συμπόρευσης και συστράτευσης σε όλους τους πανεπιστημιακούς δασκάλους που σέβονται την αποστολή τους και ασφυκτιούν στα πλαίσια της επιχειρηματικής λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Παρά τις όποιες επιμέρους διαφωνίες και επιφυλάξεις μπορεί ενδεχομένως να διατηρείτε κάποιοι από εσάς, παρά τις διαφορετικές πολιτικές επιλογές που ενδεχομένως κάνατε σε προηγούμενες φάσεις, η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι σήμερα η επιλογή που μπορεί να δώσει διέξοδο στον προβληματισμό σας.

Σας καλούμε, λοιπόν, να βαδίσουμε από κοινού στο δρόμο του αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!».