Η έκταση της Ανατολικής Αττικής είναι 1.459.000 στρέμματα. Ο δασικός χάρτης περιλαμβάνει 123.738 στρ., δηλαδή το 8,48% της συνολικής έκτασης. Από αυτά, το Πικέρμι, η Ραφήνα και η Νέα Μάκρη είναι τα 76.602 στρ., το 5,25% της συνολικής έκτασης. Πρόκειται δηλαδή για ένα πολύ μικρό ποσοστό, που είναι όμως αποκαλυπτικό για τις τεράστιες αλλαγές στη χρήση της γης κυρίως από αγροτική σε κατοικία. Δεν περιλαμβάνει τις περιοχές Μεσογείων, Αγ. Στεφάνου κ.λπ., την ευρύτερη περιοχή του Λαυρίου, το Σούνιο και την ευρύτερη περιοχή Κινέτας, Μάνδρας, Βιλίων, Νέας Περάμου κ.λπ.

Η ανάρτηση του δασικού χάρτη αυτών των περιοχών θα είναι αποκαλυπτική ως προς το μέγεθος και την έκταση των αλλαγών στη χρήση κυρίως δασικών εκτάσεων αλλά και αγροτικών, σε κατοικία, τουριστικές επιχειρήσεις αλλά και ορισμένες άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Επισημαίνουμε ιδιαίτερα, και πριν ακόμη από την ανάρτησή του, το «κοινό μυστικό» στην Αττική ότι από τις πιο κερδοφόρες «επιχειρηματικές» δραστηριότητες είναι το εμπόριο της γης και η εξασφάλιση κυριότητας με πλαστά συμβόλαια και ψευδομάρτυρες, κυρίως σε μη καταγραμμένες κρατικές δασικές εκτάσεις που εκχερσώθηκαν διαχρονικά.

1. Πόσα από τα δασικά που άλλαξαν χαρακτήρα (1.504 στρ. ΔΑ στη Ραφήνα και 937 ΔΑ στη Νέα Μάκρη) άλλαξαν νόμιμα και πόσα όχι;

2. Τα 2.762 στρέμματα υπό ένταξη στο σχέδιο πόλης της Ραφήνας και τα 8.621 στρέμματα αντίστοιχα στη Νέα Μάκρη έχουν εξασφαλισμένες υποδομές και γενικότερα όρους κατοικίας, ώστε να μην αποτελέσουν τα επόμενα χρόνια ένα νέο Μάτι;

3. Με ποιους όρους και προϋποθέσεις και προς όφελος ποιου, στη Ραφήνα αυξάνεται η πολεοδομημένη έκταση κατά 78,87% χωρίς να υπολογίσουμε την «εφεύρεση» των «οικιστικών πυκνώσεων» που με αυτές αυξάνεται κατά 182,56%;

4. Αντίστοιχα η Νέα Μάκρη, που ουσιαστικά διπλασιάζει την πολεοδομημένη της έκταση, ενώ αν υπολογίσουμε και την έκταση των οικιστικών πυκνώσεων, που είναι σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών περίπου 4.500 στρ., αυξάνεται πολεοδομικά κατά περίπου 148,00%; Αραγε, γιατί ο δήμος Νέας Μάκρης δεν έχει καταθέσει περιοχές οικιστικών πυκνώσεων και τα όρια οικισμού;

5. Πόσα και ποια στρέμματα από τα υπό ένταξη στο σχέδιο και των οικιστικών πυκνώσεων εμφανίζουν νόμιμες αλλαγές στο χαρακτήρα και τη χρήση τους;

6. Πώς θα διεκπεραιωθούν οι 180.255 αντιρρήσεις που έχουν ασκηθεί πανελλαδικά από τον Οκτώβρη 2017 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2018, οι οποίες με το υπάρχον προσωπικό θα κάνουν τουλάχιστον 5 - 7 χρόνια κατά μέσο όρο, λόγω των ελλείψεων άνω των 900 θέσεων μόνιμων δασολόγων στις Δασικές Υπηρεσίες;

Η σιγή στα παραπάνω ερωτήματα - και όχι μόνο - αναδεικνύει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι αποφασισμένη να νομιμοποιήσει το «βίο και την πολιτεία» των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων στη δασική γη, για την εξασφάλιση, με τις αναρτήσεις των δασικών χαρτών, του «μεροκάματου» των κερδοφόρων επενδύσεων για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό αποτυπώνουν ο πρόσφατα αναρτημένος δασικός χάρτης και οι μέχρι σήμερα αναρτηθέντες.

Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι οι δασικοί χάρτες δεν είναι απλά μια αποτύπωση των εκτάσεων με κριτήριο το χαρακτήρα τους (δάσος, αγρός, κατοικία, πόλη, κ.λπ.), αλλά αποτυπώνουν ουσιαστικά και σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας. Περιέχουν τις μεταβολές στην ιδιοκτησία, στο χαρακτήρα και τη χρήση των εκτάσεων. Διευκολύνουν ταυτόχρονα την καταγραφή της κρατικής γης, τη συγκέντρωση γης από το κράτος προκειμένου να παραχωρηθεί με φτηνό ενοίκιο σε ενδιαφερόμενους επιχειρηματικούς ομίλους για παραπέρα αξιοποίηση και παράλληλα τη συγκέντρωση της γης από μονοπωλιακούς ομίλους. Επίσης, το ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτών, με παράλληλη διατήρηση ενός μέρους τους στο πλαίσιο των κοινωνικών συμμαχιών της αστικής τάξης, και τη φοροείσπραξη.

Σε αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τους δασικούς χάρτες, που θα αποτελέσουν εργαλείο επιτάχυνσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης και όχι, όπως ισχυρίζεται, για την προστασία της κρατικής δασικής περιουσίας και του περιβάλλοντος. Είναι προϋπόθεση για την ανεμπόδιστη υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων. Γιατί όταν ο δασικός χάρτης μιας περιοχής γίνει οριστικός, ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης που περιλαμβάνεται σε αυτόν, διαμορφώνει «καθαρό τοπίο» στη γη που θα αποτελέσει, σε συνδυασμό με την ιδιοκτησία, την κερδοφόρα διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαια.

Η πολιτική αυτή, με τις επιδιώξεις, τις αντιφάσεις, τη στρατηγική των συμμαχιών της αστικής τάξης, οδήγησε διαχρονικά στην ανάπτυξη της «πολύμορφης» οικοδομικής δραστηριότητας, χρησιμοποιώντας ως «εργαλεία παροχών» προς εργατικά - λαϊκά στρώματα, την ένταξή τους στα σχέδια πόλης και τους αποχαρακτηρισμούς.

Αλλωστε, η δασική, κρατική κυρίως, γη αποτελεί διαχρονικά, πεδίο επέκτασης των οικονομικών δραστηριοτήτων στον φυσικό χώρο. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι αλλαγές που έγιναν στον χαρακτήρα, στη χρήση της, ακόμη και μετά από πυρκαγιές - εμπρησμούς, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το βαθμό, τον τρόπο και τη μορφή διείσδυσης των μονοπωλιακών ομίλων.

Η σημερινή κυβέρνηση επιδιώκει τη συνολική αντιμετώπιση της χρήσης της γης, σε βάρος της κρατικής δασικής γης, με τη νομιμοποίηση των εκτός σχεδίου περιοχών, καταπατήσεων, εκχερσώσεων, παράνομων οικισμών, αυθαίρετων και άλλων συσσωρευμένων προβλημάτων, όπως οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, η εκτός σχεδίου δόμηση, οι επεκτάσεις σχεδίων πόλεων.

Μάλιστα, η υλοποίηση των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου είναι τόσο «επιτακτική» ανάγκη που αποτελεί προαπαιτούμενο του 3ου μνημονίου. Η ίδια ανάγκη προκύπτει από την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας (Δεκέμβρης 2016), την κλαδική μελέτη της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας «Χρήσεις γης και τουρισμός 2014» («Ριζοσπάστης» 21 Μάη 2017).

Κι όλα αυτά, αφού έχουν εξασφαλίσει φτηνή εργατική δύναμη με επιδείνωση των όρων αμοιβής, εργασίας και δικαιωμάτων, που διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της επένδυσης και φορολογικές ελαφρύνσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υποκλίνεται στην «υγιή» επιχειρηματικότητα», στην οποία δηλώνει ότι θα εξασφαλίσει εκτός των άλλων και «σταθερό χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο». Επιχειρεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά τα επενδυτικά σχέδια και τα κέρδη των ομίλων με την ικανοποίηση των αναγκών τους, και ότι αυτό μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας στο πλαίσιο της ΕΕ, επιδιώκει την είσπραξη χρημάτων, αλλά και τη διαμόρφωση ευνοϊκού για την ίδια πολιτικού κλίματος μέσω της επίλυσης χρονιζουσών ιδιοκτησιακών εκκρεμοτήτων.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ένα πλαίσιο πάλης, που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει τη μη χρήση των δασικών χαρτών ως εργαλείου ομηρίας των λαϊκών στρωμάτων και επιτάχυνσης των κερδοφόρων επενδυτικών σχεδίων των ομίλων. Ακόμη τη λήψη των απαραίτητων μέτρων από το κράτος, ώστε να μην επιβαρυνθούν τα λαϊκά στρώματα. Το διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που έκαναν εκχέρσωση για γεωργική καλλιέργεια για λόγους βιοπορισμού και εκείνων που εκχέρσωσαν για πώληση σε οικόπεδα και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Τη μη νομιμοποίηση των καταπατήσεων από μεγαλοαγρότες μεγαλοκτηνοτρόφους, μεγαλοξενοδόχους μεγαλοκατασκευαστές και λοιπούς επιχειρηματικούς ομίλους. Καμιά επιστροφή επιδότησης για τις αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Την αντιμετώπιση των εξαιρέσεων από τις αποφάσεις κήρυξης αναδασωτέων, μεγάλων εκτάσεων που κάηκαν από πυρκαγιά, χωρίς να ευνοηθούν καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες αλλαγές χρήσης και χαρακτήρα. Την εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού, μέσων, πόρων στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για να ολοκληρώνονται οι απαραίτητες διαδικασίες για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων. Τη σύνταξη των αντιρρήσεων αποκλειστικά από τις κρατικές δασικές υπηρεσίες.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το ζήτημα των δασικών χαρτών από τη σκοπιά της κοινωνικής ιδιοκτησίας των δασών, της γης, της χρήσης της προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η κοινωνική αξιοποίηση της γης, των δασικών οικοσυστημάτων μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, όπου η γη και τα δασικά οικοσυστήματα θα γίνουν κοινωνική, λαϊκή περιουσία, θα κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια. Απαιτεί ανατροπή του χαρακτήρα της εξουσίας. Κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, την κατοχύρωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στη γη, στα δασικά οικοσυστήματα και στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατικό έλεγχο. Ετσι θα ικανοποιούνται οι διευρυνόμενες εργατικές - λαϊκές ανάγκες για κατοικία, διατροφή, αναψυχή, ανάπαυση, με βάση ένα σύνολο κριτηρίων οικονομικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών και προστασία του περιβάλλοντος.

Με αυτές τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις και οι δασικοί χάρτες, ως στοιχείο μιας φιλολαϊκής πολιτικής χρήσης γης, αποκτούν άλλο χαρακτήρα, γίνονται στοιχεία ενός πολυδιάστατου αποδεικτικού κτηματολογίου ως εργαλείο σχεδιασμού και ανάπτυξης.

Η πολιτική αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην παραπάνω κατεύθυνση, ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους, με την ανατροπή της κρατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών νόμων που εντείνουν την εμπορευματοποίηση της γης, των δασικών οικοσυστημάτων, σε σύγκρουση με τα αναπτυξιακά σχέδια της άρχουσας τάξης και όλα τα εργαλεία υλοποίησής τους, όπως η δασική πολιτική και η πολιτική γης.

Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να οργανώσουν την πάλη τους, να ανασυντάξουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να διαμορφώσουν την Κοινωνική Συμμαχία, να βαδίσουν σε γραμμή σύγκρουσης με τους μονοπωλιακούς ομίλους και το κράτος τους, στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, που αποτελεί την αιτία χειροτέρευσης της ζωής τους.