Σάββατο 22 Σεπτέμβρη 2018 - Κυριακή 23 Σεπτέμβρη 2018 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΦΕΣΤΙΒΑΛ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΝΕ
Οι ανάγκες της νέας γενιάς δεν «χωράνε» στο καπιταλιστικό σύστημα

Παίρνοντας το λόγο η Ζωή Χαχάμη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, είπε μεταξύ άλλων:

«Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο που προσφέρει τεράστιες δυνατότητες. Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην τεχνολογία, στην επιστήμη, έχουν εκσυγχρονιστεί τα μέσα που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος στη δουλειά και τη ζωή του. Αρκεί να δούμε την αλματώδη εξέλιξη στα μέσα τηλεπικοινωνίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών, μέσων μεταφοράς, την εισαγωγή της ρομποτικής τεχνολογίας στην παραγωγή (...)

Η λογική λέει πως μέσα σε αυτήν την έκρηξη δυνατοτήτων που συντελούνται στην κοινωνία θα ήταν φυσιολογικό να δουλεύουμε όλοι, λιγότερο κοπιαστικά, πιο δημιουργικά, να έχουμε ελεύθερο χρόνο για ψυχαγωγία, αθλητισμό. Η καπιταλιστική πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική: Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας, από τη μια, και στην εντατικοποίηση της εργασίας γι' αυτούς που παραμένουν στη δουλειά, από την άλλη. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι η ικανότητα του ανθρώπου να εργάζεται στον καπιταλισμό λογίζεται ως εμπόρευμα, οπότε το κεφάλαιο την αξιοποιεί όσο το δυνατόν πιο "οικονομικά για το ίδιο" εντείνοντας με αυτόν τον τρόπο την εκμετάλλευση συνολικά των εργαζομένων (...)

Το παιχνίδι της χειραγώγησης από μεριάς του συστήματος και των αστικών κομμάτων του είναι γνωστό: Μπροστά στις αγωνίες, στα άγχη και τα ερωτήματα των νέων που αφορούν στο πώς θα ζήσουμε καλύτερα, απαντά μονότονα το ίδιο: Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, να γίνεις πιο ανταγωνιστικός, πιο ευέλικτος. Κάλπικες διέξοδοι που οδηγούν στο δρόμο που μας έφερε μέχρι εδώ. Μην ξεχνάμε πως η ανταγωνιστικότητα και η "ευελιξία" των εργαζομένων ενισχύθηκαν κατακόρυφα τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Τι έμεινε από αυτό; Κακοπληρωμένη προσωρινή δουλειά για τους νέους - περισσότερα κέρδη και "όροι για επενδύσεις" στο κεφάλαιο.

Η χειροτέρευση των όρων δουλειάς, μόρφωσης, ζωής και διαβίωσης των νέων δεν γίνεται "γενικά" στο σημερινό σύστημα. Τους ορίζουν, τους προωθούν μέσα από νόμους το αστικό κράτος, η πολιτική των κομμάτων της εκάστοτε κυβέρνησης, η στήριξη και η ανοχή των κομμάτων του συστήματος που βρίσκονται στην αντιπολίτευση.

Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν αντιμετωπίζει τα υπαρκτά προβλήματα του Λυκείου αλλά οδηγεί σε παραπέρα χτύπημα των μορφωτικών δικαιωμάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση μέσα από την υποβάθμιση της γενικής παιδείας, την προώθηση της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης, την ενίσχυση του Λυκείου - εξεταστικού κέντρου (...)

Το ξεκοκάλισμα των κρατικών προϋπολογισμών από μεγαλοεργολάβους στη φοιτητική μέριμνα, η κατεύθυνση να πετάγονται αναγκαία μαθήματα για τη γνώση του αντικειμένου εκτός σπουδών και να μεταφέρονται στα μεταπτυχιακά με δίδακτρα - όπως γίνεται στην πλειοψηφία των σχολών, ιδιαίτερα αφότου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γενίκευσε τα δίδακτρα - δεν γίνονται επειδή το κράτος δεν μπορεί να καλύψει αυτές τις παροχές αλλά γιατί είναι κατεύθυνση η ανταποδοτική και η επιχειρηματική λειτουργία των Ιδρυμάτων (...)

Ακόμα και η μετανάστευση νέων επιστημόνων στο εξωτερικό μπορεί να οφείλεται στα αδιέξοδα που βρίσκει μεγάλο τμήμα υψηλά ειδικευμένου δυναμικού για να βρει δουλειά στον τόπο του, προωθείται όμως από τους νόμους και τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιούν οι κυβερνήσεις ώστε να υπάρχει ένα "ευέλικτο" τμήμα επιστημόνων, έτοιμο να πάει από χώρα σε χώρα, για να καλύψει τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Συχνά πολλοί νέοι προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την παραπάνω κατάσταση λένε ότι το κράτος μας είναι ανίκανο, διεφθαρμένο, δεν είμαστε σαν την υπόλοιπη Ευρώπη, δεν δίνει κίνητρα κ.λπ.

Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό κράτος καθώς και τα υπόλοιπα στην Ευρώπη και στον κόσμο είναι ικανά στο βασικό σκοπό που έχουν: Να νομοθετούν, να προωθούν και να υλοποιούν κατευθύνσεις υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου (...)

Στην αντικαπιταλιστική πάλη η διέξοδος για το λαό και τη νεολαία

Κάθε νέος που έχει όνειρα, φιλοδοξίες και απαιτήσεις από τη ζωή του δεν έχει άλλο δρόμο από το να συνδέσει την προσωπική προσπάθεια που κάνει στο σχολείο, στη σχολή και τη δουλειά με τον οργανωμένο, συλλογικό αγώνα διεκδίκησης και σύγκρουσης με το σημερινό σύστημα, τον καπιταλισμό.

Κάνοντας κριτήριο τις δικές του ανάγκες να παλέψει για ένα κράτος που μπορεί να τις ικανοποιήσει, να στηρίξει την ανάπτυξη προς όφελος του λαού, να εξασφαλίσει τη φιλία και την ειρήνη των λαών (...)

Αυτό το κράτος υπήρχε και πέτυχε. Και δεν είναι το κράτος της καπιταλιστικής Γερμανίας ή άλλων ευρωπαϊκών χωρών που μας τα παρουσιάζουν ως αυτά που φροντίζουν τους πολίτες τους. Τα 5 εκατ. εργαζομένων με μερική απασχόληση, τα 2,1 εκατ. με mini jobs, το 1 εκατ. ενοικιαζόμενοι, το 21% των παιδιών που ζουν σε συνθήκες μόνιμης φτώχειας είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία που συνειδητά αποκρύβουν και αποτυπώνουν πού στηρίζεται η ισχύς του γερμανικού κράτους.

Το κράτος που πέτυχε είναι το εργατικό, τόσο στην ΕΣΣΔ όσο και στις άλλες χώρες που προσπάθησαν να οικοδομήσουν σοσιαλισμό για πρώτη φορά. Πέτυχε να εξαφανίσει την ανεργία, να μορφώσει με υψηλού επιπέδου προδιαγραφές το σύνολο του λαού, να παράσχει υψηλού επιπέδου για την εποχή Υγεία σε όλους, να βγάλει μεγάλα μυαλά επιστημόνων, να αναπτύξει σημαντικές και πολλές καινοτομίες στην τεχνολογία (...)

Αυτό κρύβουν και οι δεκάδες καθηγητές πανεπιστημίου, όπως και πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται το σημερινό σύστημα, που έχουν κάνει επιστήμη τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού (...) Την ίδια ώρα, τη σήψη του καπιταλιστικού κράτους την ονομάζουν παθογένειες που θα αντιμετωπιστούν, την ανικανότητά του να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες τη φορτώνουν στο μείγμα πολιτικής που κάθε φορά ακολουθείται, τα εγκλήματα που συντελούνται, ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής, π.χ. πλημμύρες, πυρκαγιές, τα ανάγουν σε διάφορες προσωπικές ευθύνες που έχουν όλοι και τελικά κανένας.

Η αλήθεια είναι ότι το σημερινό σύστημα και το κράτος του είναι ανίκανα να εξασφαλίσουν τη ζωή που μπορούμε να έχουμε με βάση τις διαμορφωμένες δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν. Η σύγκρουση με το σημερινό βάρβαρο σύστημα είναι μονόδρομος για κάθε νέο που θέλει να ζήσει όπως του αξίζει.

Κάθε νέος και νέα έχει σήμερα επιλογή για να ζήσει καλύτερα. Να μπει στον αγώνα, δυναμώνοντας το σωματείο, το φοιτητικό σύλλογο, τη μαθητική κοινότητα, να διεκδικήσει τα σύγχρονα δικαιώματά του που μπορεί να έχει με βάση τις δυνατότητες της εποχής, κόντρα στα ψίχουλα που ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ πουλάνε, να αντιμετωπίσει νόμους, κυβερνήσεις, συμμαχίες που τσακίζουν τη ζωή του (...)

Ο λαός και η νεολαία έχουν τη δική τους δύναμη, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μαζί να δώσουμε τη μάχη για τη ζωή που έχουμε ανάγκη, μαζί να ανοίξουμε δρόμο για την κοινωνία και την εξουσία που μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη του λαού και της νεολαίας».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ