O νέος κρατικός προϋπολογισμός, που παρουσίασε την προηγούμενη Τρίτη ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, δεν μπορεί παρά να είναι ένας ακόμα προϋπολογισμός ταξικός, ένας μηχανισμός αναδιανομής εισοδημάτων από τους εργαζόμενους σε διάφορες μερίδες της άρχουσας τάξης. Από την άποψη αυτή δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ποιοτικό στοιχείο, σε σχέση με τους προϋπολογισμούς των τελευταίων 15 χρόνων. Και λέμε των τελευταίων 15 χρόνων, γιατί λαμβάνουμε ως περίοδο αναφοράς το Νοέμβρη του 1991, όταν και ψηφίστηκε η περιβόητη συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία σηματοδότησε την απαρχή της επίθεσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των κυβερνήσεων κατά των εργατικών κατακτήσεων των λαών της Ευρώπης. Κατακτήσεις, οι...