Το προχτεσινό βράδυ στα Ανω Λιόσια ήταν διαφορετικό για τους κατοίκους, τους εργάτες, τις γυναίκες και τα παιδιά της περιοχής. Ηταν σαν να έβγαλαν από πάνω τους για λίγο το - εδώ και 40 χρόνια - φορτίο της χωματερής, της λάσπης, των σκουπιδιών. Σαν να αισθάνθηκαν ξάφνου ότι μπορούσαν, έστω για λίγο, να ανασάνουν ελεύθερα, χωρίς το φόβο τι θα αναπνεύσουν και τα παιδιά σταμάτησαν να ντρέπονται που ζουν εκεί. Βοήθησε και το αεράκι από την Πάρνηθα μετά από μια «καυτή» μέρα, αλλά και το καλοκαιρινό φεγγάρι που τους έκανε την ιδιαίτερη τιμή να τους φωτίζει. Πιο πολύ όμως πήραν ανάσα από τη θερμή και ευγενική συμπαράσταση, που εξέφρασαν στον αγώνα τους για ένα καλύτερο περιβάλλον γι' αυτούς και τα...