Το κακό με τα εργατικά ατυχήματα στη χώρα μας - και όχι μόνο - έχει παραγίνει. Μόνο από τις αρχές του χρόνου, μέχρι σήμερα, οι επίσημες αρχές έχουν καταγράψει εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα, από τα οποία - επίσημα - 56 ήταν θανατηφόρα. Και τίθεται το ερώτημα: Ποιος φταίει, που κάθε βδομάδα 2 ή 3 εργαζόμενοι, οι οποίοι έφυγαν το πρωί για τη δουλιά, δεν ξαναγύρισαν ποτέ στο σπίτι και τις οικογένειές τους; Τι έκαναν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ώστε να σταματήσει αυτή η μεγάλη μάστιγα, ο φόρος αίματος (συχνά και ζωής) που καταθέτουν οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια, στα γιαπιά και άλλους χώρους δουλιάς;

Τα ερωτήματα, ίσως, είναι περισσότερα. Ομως, όποιος δεν κλείνει τα μάτια του σκόπιμα, δεν μπορεί να μη βλέπει την «πικρή» αλήθεια. Οτι, δηλαδή, οι εργαζόμενοι που δεν ξαναγύρισαν ποτέ από τη δουλιά στην οικογένειά τους ή γύρισαν, αλλά σακάτηδες είναι θύματα της κερδοσκοπικής ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Και οι υπεύθυνοι για τα εργατικά ατυχήματα - θανατηφόρα και μη - είναι γνωστοί. Είναι οι συνθήκες δουλιάς και εντατικοποίησης και η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας που επιβάλλει το κεφάλαιο στους χώρους δουλιάς, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους ή να δουλεύουν μ' αυτές τις συνθήκες, ή να μένουν άνεργοι. Είναι οι πολιτικές που εφαρμόζουν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και που δε νοιάζονται για τη ζωή των εργατών, θεωρώντας την αναλώσιμη, με τις ηγεσίες τους να ερίζουν για το ποιο από τα δύο κόμματα υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου.

Και ενώ όλοι γνωρίζουν πως αυτές οι πολιτικές αποτελούν τη «ρίζα του κακού» για τα εργατικά ατυχήματα, οι κυβερνώντες προσπαθούν να χορτάσουν την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου με νέα αντιλαϊκά μέτρα (σαν κι αυτά που προώθησαν με τους νόμους Γιαννίτση - Ρέππα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή αυτά που προωθεί τελευταία η κυβέρνηση της ΝΔ με τα νομοσχέδια Αλογοσκούφη - Παναγιωτόπουλου για τα εργασιακά). Μέτρα που οι κυβερνώντες τα δικαιολογούν σαν μονόδρομο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της επιχειρηματικότητας κλπ.

Ακόμη και ο πιο άσχετος γνωρίζει πως όσο περισσότερες ώρες δουλεύει ένας εργαζόμενος (στο εργοστάσιο, στο γιαπί, ο οδηγός λεωφορείου ή φορτηγού) τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να πάθει κάποιο ατύχημα. Κι, όμως, οι κυβερνώντες, κάνουν πως δεν το γνωρίζουν. Ετσι, η κυβέρνηση της ΝΔ λανσάρει σαν ...«φιλολαϊκές» και «φιλεργατικές» τις ρυθμίσεις των νομοσχεδίων (για την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων και τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» με την κατάργηση του 8ωρου και άλλες αντεργατικές διατάξεις) που έφερε για ψήφιση στη Βουλή για να «καλοπιάσει» τον ΣΕΒ και το μεγάλο κεφάλαιο γενικότερα.

Εδώ ισχύει το «βρίσκουν και κάνουν». Είναι δε, βέβαιο, πως όσο νωρίτερα το λαϊκό εργατικό κίνημα ενώσει τις δυνάμεις του με τα άλλα λαϊκά στρώματα και οργανώσει την πάλη του για την ανατροπή των πολιτικών που γεννούν - μαζί με την εκμετάλλευση - και τα εργατικά ατυχήματα, τόσο καλύτερα και για το λαό και για τον τόπο.