«Στάσου... Εδώ 'ναι, φτάσαμε... Συντρόφισσα το χέρι σου... δε βλέπω - ίσως θα 'ναι τα μάτια μου ακόμα ασυνήθιστα στο τόσο φως ύστερ' από το σκοτάδι... Τώρα τραβήξου λίγο - ξέρω μόνος μου, τούτα τα κατατόπια με θυμούνται... Τα σύνεργα... μα που 'ναι, πες, ο σύντροφος, έναν καιρό τα δούλευα, μαζί του. Η πλάκα, το χαρτί, το συνθετήριο... και τούτα τα χειρόγραφα απλωμένα - νάτος, μπροστά μου ο «Ρίζος» μας, απέθαντος- πρώτη σελίδα, δεύτερη σελίδα... Σκύψε κοντά μου κι έλα να διαβάσουμε μικρά τα γράμματα - μεγάλα τα μαντάτα...» (Απόσπασμα απ' το ποίημα «Οι σύντροφοι» του Απ. Σπήλιου). Στη δύσκολη πολύχρονη πορεία του το ΚΚΕ είχε, απ' τα πρώτα κιόλας χρόνια της ύπαρξής του, μια σταθερή και...