«Κι είμαι κρυμμένος πίσω απόνα τετράγωνο φως, χλωμό ή ασημένιο ή ρόδινο, και μπορώ ελεύθερα να κοιτάζω τον κόσμο χωρίς κανένας να με βλέπει...», γράφει ο Γιάννης Ρίτσος στο «Παράθυρο», το πρώτο της σπουδαίας «Τέταρτης Διάστασης». Σε αυτά τα 17 ποιήματα, που γράφτηκαν την περίοδο 1956 - 1975, ο Γιάννης Ρίτσος επιχειρεί πιο «χαμηλόφωνα», πιο εξομολογητικά ν' ανιχνεύσει, να κατανοήσει και ν' απεικονίσει ποιητικά τις ήττες, τις απώλειες, τις ιστορικές επιβραδύνσεις, το χρέος, την ιστορική συνέχεια μαζί και τις υπαρξιακές ανησυχίες μας, όπως τη φθορά, τον θάνατο, τον έρωτα, αφού είναι «όλα δικά μας, όλα του κόσμου τούτου», όπως γράφει στο τελευταίο ποίημα της συλλογής, «Οταν έρχεται ο ξένος»...