Kαι ναι, ακόμα και 100 χρόνια μετά από τον θάνατό του, την 21η Γενάρη του 1924, ο Λένιν μπορεί να ζει παντού, ακόμα και μέσα στην ποίηση. Σ' αυτήν που ο ίδιος πίστευε πως είναι πολύτιμη στην επανάσταση. Κάποτε, το καλοκαίρι του 1907, κάπου στις ακτές της Βαλτικής, ο Λένιν, πολιτικός εξόριστος στα 37 του, γράφει ένα ποίημα. Το ένα και μοναδικό ποίημα που έγραψε. Οχι από οίστρο, αλλά από την ανάγκη του να αποδείξει πως η ποίηση μπορεί να μεταδώσει σπουδαία μηνύματα στις μάζες και να βοηθήσει τους επαναστάτες. Το ποίημά του, που λέγεται «Ενας Ρώσος», έχει 303 στίχους. Πρωτοδημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το 1946, σε μετάφραση του Κώστα Βάρναλη. Μια μικρή γεύση: (...) Χιλιάδες μάρτυρες χαθήκανε...