Αυτά που ακούγονται για τον νέο συνδικαλιστικό νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση, φέρνουν στη μνήμη μου καταστάσεις και δυσκολίες που τις έβρισκα μπροστά μου εγώ, όπως και εκατοντάδες άλλοι και άλλες, ιδιαίτερα νέα παιδιά, που πιάναμε δουλειά και προσπαθούσαμε να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες, τους μισθούς μας, συνολικά τη ζωή μας. Αυτά που συνέβαιναν στη δεκαετία του 1970, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980 στα εργοστάσια, όπου δούλεψα, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, «Σκαπανέας» στην ΠΥΡΚΑΛ Υμηττού και σε όλες σχεδόν τις εταιρείες του Ιδρύματος Μποδοσάκη (Λιπάσματα, ΛΑΡΚΟ κ.λπ.) ήταν ο γενικός κανόνας κι όχι η εξαίρεση. Δεν σου αναγνώριζαν κανένα δικαίωμα να συζητάς με τους συναδέρφους...