Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν η εκδήλωση για την παρουσίαση των εικαστικών έργων «FARINDOLA - Το γράμμα που δεν έφτασε ποτέ» και του ομώνυμου βιβλίου του Τάκη Βαρελά (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή») και η συζήτηση με θέμα «Οι ανθρακωρύχοι μετανάστες στο Βέλγιο και η διαχρονική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε βάρος των μεταναστών». στο Πολιτιστικό Κέντρο W:Ηall στις Βρυξέλλες. Στην εκδήλωση συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΚΚ Βελγίου, με τον Γραμματέα της ΚΕ Ζουλιάν Ανότ.

Στην εκδήλωση μίλησε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος, η ιστορικός Τέχνης και μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ Σαβίνα Λίτση, η Αννα Βασάλου, γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών, και ο δημιουργός Τάκης Βαρελάς.

Στο τέλος της εκδήλωσης ο Τάκης Βαρελάς δώρισε έργα του στο ΚΚ Βελγίου, σε Ελληνες εργάτες βιομηχανίας και χαλυβουργούς που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, αλλά και στην Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ σημείωσε ότι οι ίδιες οι εξελίξεις υπογραμμίζουν τη σημασία της σημερινής εκδήλωσης, «ανοίγοντας τη συζήτηση για την μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά. Διότι, από τα εγκλήματα σε βάρος των μεταναστών - Ιταλών, Ελλήνων, Τούρκων - στις στοές του Βελγίου πριν 70 χρόνια, στα φραουλοχώραφα Μανωλάδας και της Φότζια, στα φασονατζίδικα, μέχρι τις εκατόμβες νεκρών ξεριζωμένων και κατατρεγμένων στα χερσαία και θαλάσσια "ευρωπαϊκά σύνορα" ο στόχος του κεφαλαίου είναι ο ίδιος: Αλλοτε το άνοιγμα κι άλλοτε το κλείσιμο της στρόφιγγας, ανάλογα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας του κεφαλαίου για φθηνό, ευάλωτο εργατικό δυναμικό σε κάθε φάση του κύκλου της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου».

Η Σ. Λίτση στάθηκε, μεταξύ άλλων, στην τεχνική που αξιοποίησε ο Τάκης Βαρελάς στο έργο του, τονίζοντας ότι «η απουσία του κλασικού ρεαλιστικού σχεδίου γίνεται συνειδητά, καθώς επιτρέπει την ελευθερία έκφρασης στη γραμμή, ενώ η σκληρότητα του περιεχομένου δεν επιτρέπει λεπτομέρειες και φιοριτούρες. Οι μορφές των ανθρακωρύχων αποτυπώνονται με τρόπο αφαιρετικό και γραμμικό, και κατά μία έννοια, απόλυτα αντικειμενικά ρεαλιστικό, αφού μέσα στις κατασκότεινες στοές των ορυχείων οι άνθρωποι δεν ήταν παρά όμοιες φιγούρες, που μετά βίας ξεχώριζαν από το μαύρο σκοτάδι».

Η Α. Βασάλου αναφέρθηκε στο θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα στη Marcinelle, που αποτέλεσε και την «έμπνευση» για την Farindola και στοίχισε τη ζωή σε 262 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 136 Ιταλοί, 95 Βέλγοι, 6 Ελληνες.

Ο Τ. Βαρελάς δήλωσε πως «βαθιά πίστη μου είναι πως η αστική τάξη στην ιστορία της δεν έχει επιδείξει ούτε μια σταγόνα ανθρωπιά. Το έργο του καθενός καπιταλιστή αρχίζει από το γράμμα "κ" και τελειώνει στο γράμμα "ς", που σημαίνει "κέρδος" με οποιοδήποτε τίμημα. Αυτή τη λέξη και αυτά τα γράμματα ταξιδεύουν οι διεθνείς οργανισμοί τους, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και δυστυχώς έχουν αποδέκτες τις αστικές τους κυβερνήσεις, που τα υλοποιούν κατά γράμμα!

Στο έργο μου, τη μισή δουλειά την έχει κάνει η καπιταλιστική βαρβαρότητα και τα έργα τους. Η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, οι πόλεμοί τους, η βία τους! Τι μου απόμεινε; Να στρέψω τους προβολείς και επάνω τους, να υψώσω την τάξη των δημιουργών!».

Σε συνέχεια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο Bois du Cazier, το ανθρακωρυχείο στην πόλη Marcinelle του Βελγίου, όπου έγινε το «εργατικό ατύχημα» - εργοδοτικό έγκλημα με τους 262 νεκρούς ανθρακωρύχους το 1956. Τους επισκέπτες, μέλη και φίλους του ΚΚΕ, εργαζόμενους από την Ελλάδα και το Βέλγιο καλωσόρισε ο Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος. Την ξενάγηση έκανε ο Urbano Ciacci, τελευταίος εν ζωή ανθρακωρύχος, ο οποίος εργαζόταν στο ανθρακωρυχείο όταν έγινε το δυστύχημα. Αναφέρθηκε στο ότι τη δεκαετία του '80 υπήρχαν σχέδια κατεδάφισης του χώρου και ανέγερσης σούπερ μάρκετ, αλλά «μια γροθιά οι ανθρακωρύχοι», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, ανέτρεψαν τα σχέδια αυτά για να μείνει ζωντανή η ιστορική μνήμη.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παρέδωσε χτες το πρωί στον επιφανή σκηνοθέτη Θανάση Παπαγεωργίου, ιδρυτή του Θεάτρου «Στοά», ένα θεατρικό κείμενο με σημαντικούς σταθμούς από τη ζωή της Ελλης Αλεξίου. Μια πρωτοβουλία του ΚΚΕ για να τιμήσει την κορυφαία αγωνίστρια, δασκάλα, συγγραφέα και άνθρωπο.

Το κείμενο αυτό δώρισε πρόσφατα στο ΚΚΕ, μαζί με κασέτες από συνομιλίες τους, η Εύα Νικολαΐδου, δημοσιογράφος - συγγραφέας.

Οι ελπίδες, οι αγωνίες, τα καρδιοχτύπια της μοναδικής Ελλης Αλεξίου, περιμένοντας τον επαναπατρισμό της απ' το Βουκουρέστι, θα μεταφερθούν στη θεατρική σκηνή, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θανάση Παπαγεωργίου. Είναι μια χρονογραφία με όλα τα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα που έζησε.

Η ίδια η Ελλη Αλεξίου έλεγε ότι η αγάπη έχει πάντα έναν προορισμό, γι' αυτό όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο πιο πολύ θέλεις να δώσεις. Το ΚΚΕ ανταποδίδοντας την αγάπη της, με σεβασμό στο έργο της, θα το αναδείξει μέσα από την τέχνη.

Στη χτεσινή συνάντηση παραβρέθηκαν και ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και η δημοσιογράφος Εύα Νικολαΐδου.

Αναφορά με την οποία ζητείται να κηρυχθεί το 2023 Ετος Κωνσταντίνου Θεοτόκη, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τον θάνατο του μεγάλου δημιουργού, κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή. Πιο συγκεκριμένα, οι βουλευτές Νίκος Παπαναστάσης και Νίκος Καραθανασόπολους κατέθεσαν στους υπουργούς Πολιτισμού και Εσωτερικών την επιστολή της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών - Μουσείο Διονυσίου Σολωμού.

Στην επιστολή σημειώνεται:

«Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών - Μουσείο Διονυσίου Σολωμού, προκειμένου να τιμήσει τον σημαντικότατο εκπρόσωπο της νεοελληνικής λογοτεχνίας αποφάσισε ομόφωνα (σε συνεδρίαση στις 18 Οκτώβρη 2022) να διοργανώσει σειρά εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων (μεταξύ αυτών, συνέδριο και έκθεση), προκειμένου να αναδειχθεί περαιτέρω στο ευρύ κοινό η πολύπλευρη προσωπικότητα του ευρυμαθούς και χαρισματικού Κερκυραίου λόγιου, πρωτοπόρου ανθρωπιστή και εισηγητή κοινωνικών αξιών, πηγή έμπνευσης και διαμορφωτή συνειδήσεων, μέσω του γραπτού λόγου.

Με την παρούσα επιθυμούμε να σας προτείνουμε να εισηγηθείτε και να κηρυχθεί το έτος 2023 ΕΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΤΟΚΗ».

Μια γλυκιά και τρυφερή παράσταση για παιδιά Δημοτικού ανεβαίνει κάθε Κυριακή στο θέατρο «Αργώ» (Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο). Ο λόγος για «Το προσφυγάκι» του Γιάννη Καλατζόπουλου, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Αιμιλίας Υψηλάντη και του Βαγγέλη Βογιατζή και σε μουσική του Παντελή Θαλασσινού.

Με «άξονα» το άγαλμα που λέγεται «Το βοσκόπουλο με το κουταβάκι», γνωστό και ως «Προσφυγάκι», που βρίσκεται στην αίθουσα 29 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ξετυλίγεται στα παιδιά μια συναρπαστική ιστορία... Ταξιδεύουν σε εποχές μακρινές και φτάνουν στο λιμάνι της Σμύρνης, πριν 100 χρόνια. Προσπαθώντας να γλιτώσουν από την καταστροφή, οι άνθρωποι επιβιβάζονταν στα καράβια κουβαλώντας ό,τι πολυτιμότερο είχαν... Ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης ένα αγαλματάκι, η Κυρά Λένη, μια Σμυρνιά νοικοκυρά, ένα εικόνισμα και μία συνταγή της γιαγιάς της και ο Κυρ Ιορδάνης, ένας Σμυρνιός νταής, τον τζουρά του.

Το παρελθόν συναντά το παρόν και η ιστορία μας προχωρά μέσα στην αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου. Τρεις επισκέπτες βρίσκονται μπροστά στο «Προσφυγάκι» και ανακαλύπτουν ότι οι πρόγονοί τους ήταν μαζί στο ίδιο καράβι που τους πήρε από τη Σμύρνη που καιγόταν. Θυμούνται και μιλάνε για τους πρόσφυγες πατέρες, μητέρες, παππούδες και γιαγιάδες, που μετά τον ξεριζωμό μόχθησαν και πρόκοψαν στις νέες τους πατρίδες και πλούτισαν την Ελλάδα με τις γνώσεις, τις δεξιότητες, τη μουσική, τα τραγούδια, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους.

Παίζουν οι: Θόδωρος Ιγνατιάδης, Μαρία Βλάχου, Μέμος Ρούσσος, Ανδρομάχη Μακρίδου, Εφη Σισμανίδου, Ειρήνη Ιωάννου-Παπανεοφύτου, Δημήτρης Νάστος.